Υπάρχει κάτι καλύτερο από το να τελειώσει η χρονιά με ένα καλό live; Για την αφεντιά μου και μερικών ακόμα σίγουρα δεν υπάρχει, κι έτσι τα βήματα τα δικά μου και αρκετών ακόμα ομοίων μου βρέθηκαν στο Six D.O.G.S, για να παρακολουθήσουν τους Cyanna Mercury!
Aνταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά κλήθηκε να ανοίξει ο Σείριος Σαββαΐδης, ένας καλλιτέχνης πολύ μακριά από τα δικά μου μουσικά γούστα και αισθητική. Καθισμένος στη μέση και μπροστά στη σκηνή, παρέα με μια ακουστική κιθάρα και τη φωνή του ο Σείριος Σαββαΐδης είχε το δύσκολο έργο να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον, πράγμα που σε μερικούς το έκανε, σε άλλους πάλι όχι! Εγώ προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, καθώς μετά τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά η προσοχή μου στράφηκε αλλού μιας και ό,τι συνέβαινε στη σκηνή δυστυχώς με άφηνε παγερά αδιάφορο.
Ευτυχώς η ώρα πέρασε σχετικά γρήγορα και τα βύσματα μπήκαν στους ενισχυτές, καθώς τα μέλη των Cyanna Mercury έπαιρναν τη θέση τους επάνω στη σκηνή. Ο ελληνικός στίχος αντικαταστάθηκε από τον αγγλικό και το ψυχεδελικό rock με τις πάρα πολλές garage αναφορές παρουσιάστηκε στα καλύτερα του από το συγκρότημα!
Οι Cyanna Mercury είναι μια εμπειρία την οποία την παρακολουθείς με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια καθώς οι ήχοι τους καταλαμβάνουν κάθε εκατοστό του σώματος σου και σε trip-άρουν χωρίς να μπορείς να τους αντισταθείς, είτε είσαι βαθιά χωμένος σε τέτοια ακούσματα είτε τους παρακολουθείς τυχαία! Και αυτό θαρρώ πως είναι και το μεγάλο συν αυτού του συγκροτήματος!
Η τρίχα κάγκελο και τα πολλαπλά ρίγη στο άκουσμα της διασκευής στο “The Four Horseman” που παρέδωσα ψυχή τε και σώματι ή στην πολύ ενδιαφέρουσα εκτέλεση του αειθαλούς “Kaixis” ή στο υποχθόνιο “Dirty Things”; Τα “Ode To The Absent Father”, “San Quentin”, “If We Were Blind”, “Blues For Zilla” ήταν ακόμα μερικά από τα κομμάτια που ακούσαμε το βράδυ της Τρίτης από τους Cyanna Mercury, οι οποίοι μου απέδειξαν και πάλι από τι στόφα είναι φτιαγμένη αυτή η μπάντα!
Ο δρόμος του γυρισμού με βρήκε να αναλογίζομαι όχι μόνο την πληθώρα αλλά και την ποιότητα των συγκροτημάτων που υπάρχουν στην ελληνική σκηνή και το πόσο ποιοτική μουσική θα ακούσουμε από τη νέα χρονιά.
