Όπως μπορεί να διαβάσει κάποιος και στο bio που έχω στο προφίλ μου στο site, πιστεύω ότι οι Cult of Luna μαζί με τους Amenra είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει ο σκληρός ήχος σήμερα. Οπότε δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός ούτε στα review των δίσκων αλλά ούτε και στο ό,τι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα. Θα προσπαθήσω όμως να υποστηρίξω την άποψή μου, για να σας δώσω να καταλάβετε γιατί κάνω αυτήν την τόσο βαρύγδουπη δήλωση.
Παρακολουθώ τους Cult of Luna ευλαβικά από το 2004, όταν κυκλοφόρησαν τον τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο τους “Salvation”. Οι Neurosis είχαν κυκλοφορήσει το “Jarboe” στο τέλος του 2003 και το καλοκαίρι του 2044 το “In The Eye Of Every Storm”. Οπότε ήδη ο χώρος του post metal άρχισε να διευρύνει τους ορίζοντες και τα ακούσματα του. Έτσι ήρθε το “Salvation” να γεφυρώσει δύο κόσμους, το hardcore και το post metal.
Οι πρώτοι τρεις δίσκοι, βρίσκουν τους Cult of Luna να πειραματίζονται με τo punk παρελθόν τους αλλά και το hardcore των early-Neurosis που τόσο πολύ αγαπούσαν. Ο τέταρτος δίσκος τους “Somewhere along the highway” απέδειξε σε όλους και κυρίως στους ίδιους ότι o χώρος του underground δεν τους χωρά.
Η συνέχεια είναι θριαμβευτική για τους Cult of Luna. Κάθε δίσκος είναι καλύτερος από τον προηγούμενο και όποιος θέλει να βρει αδύναμη στιγμή τους, θα πρέπει να ψάξει πάρα πολύ και μάλλον δεν θα βρει, γιατί οι Cult οf Luna δεν είναι φλύαροι και αν δεν έχουν κάτι να πουν μουσικά δεν θα το πουν. Για πάνω από δύο δεκαετίες, γράφουν μουσική με την ίδια όρεξη που είχαν ως έφηβοι και ψάχνουν ευκαιρία να κάνουν συνεργασίες με τα ινδάλματά τους ή καλλιτέχνες που τους έχουν στιγματίσει. Σε κάθε δίσκο που βγάζουν, υπάρχει πάντα κάποιος που θα σχολιάσει ότι είναι ο καλύτερος δίσκος τους και ότι μάλλον δεν θα επαναληφθεί. Οι Cult Of Luna όμως διαψεύδουν τους πάντες, κάνοντας τεράστια άλματα στον ήχο τους αλλά και κατεβάζοντας το εγώ τους, δίνοντας τα φωνητικά ενός δίσκου σχεδόν στην ολότητά τους στη Julie Christmas.
Σε αυτό το σημείο θα καταστείλω όλα όσα θέλω να γράψω για το συγκρότημα και θα κάνω ένα πέρασμα στην δισκογραφία τους.
Cult of Luna (2001)
O πρώτος και ομώνυμος δίσκος των Σουηδών κυκλοφόρησε το 2001 με τα μέλη να είναι σχεδόν έφηβοι. Τα φωνητικά τα είχε αναλάβει ο Klas Rydberg και όχι ο Johannes Persson ο οποίος σήμερα είναι η βασική φωνή των Cult of Luna. To “Cult of Luna” ήταν ένα εμπνευσμένο hardcore ξεκίνημα, χωρίς να φοβούνται να πειραματιστούν με κλασσικά όργανα και ηλεκτρονικούς ήχους.
The Beyond (2003)
To 2003 ήρθε η σειρά του “The Beyond”. O δίσκος ήταν η πρώτη προσπάθεια του συγκροτήματος να γράψει ένα concept album. H θεματολογία του album κινείται γύρω από τον πανοπτισμό και την παρακολούθηση γενικότερα. Όσοι σπεύσουν να πουν ότι την ίδια θεματολογία είχε το και το Panopticon των Isis, να πούμε ότι το “The Beyond” βγήκε το 2003 ενώ το “Panopticon” το 2004. Μουσικά το “The Beyond” κινείται στο post hardcore κλείνοντας το μάτι στο crust.
Salvation (2004)
To 2004 οι Cult of Luna κυκλοφόρησαν το “Salvation”. To “Salvation” με ένα λιτό άσπρο εξώφυλλο αποτελεί σταθμό για την πορεία του συγκροτήματος, καθώς είναι ο πρώτος δίσκος που έχει σαφή χαρακτήρα από το πρώτο τραγούδι μέχρι το τελευταίο. Είναι επίσης ο δίσκος, που άρχισε να κάνει το συγκρότημα όλο και πιο γνωστό σε ευρύ κοινό. Το hardcore παρελθόν τους φαίνεται μόνο σε σημεία. Είναι ξεκάθαρο ότι οι Cult of Luna βαδίζουν προς το καθαρό post metal.
Somewhere Along the Highway (2006)
To 2006 βρίσκει το συγκρότημα να έχει φτιάξει μια μικρή κολεκτίβα κι εκτός από την καθημερινότητά τους, μοιράζονταν και τις πιο σκοτεινές τους καλλιτεχνικές ανησυχίες. Αποτέλεσμα αυτής τη περιόδου ήταν η ηχογράφηση του “Somewhere Along the Highway”. Πιο σκοτεινό και εσωτερικό από ό,τι μας έχει συνηθίσει το σχήμα, με σαφώς μεγαλύτερες συνθέσεις πραγματεύονται την μοναξιά και το συναίσθημα της απομόνωσης. Το “Somewhere Along the Highway” φλερτάρει περισσότερο με το post-rock και θεωρείται η πιο συναισθηματική κυκλοφορία τους. Ο δίσκος έλαβε μεγάλη αναγνώριση και βραβεία τόσο στη Σουηδία όσο και στο εξωτερικό.
Internal Kingdom (2008)
Οι Cult of Luna δεν επαναπαυτήκαν στις δάφνες τους ούτε προσπάθησαν να επαναλάβουν την επιτυχία του “Somewhere Along the Highway”. Το 2008 κυκλοφόρησαν το “Internal Kingdom” το οποίο ηχητικά δεν είχε καμία σχέση με οτιδήποτε είχαν κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Βαρύ, λασπώδες post metal, με θεματολογία γύρω από την παράνοια και τους εσωτερικούς δαίμονες.
Vertikal (2013)
Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια, οι Cult of Luna κυκλοφόρησαν το “Vertikal”. Στο “Vertikal” τα φωνητικά αναλαμβάνει σχεδόν αποκλειστικά ο Johannes Persson και το συγκρότημα φροντίζει να μας ξεναγήσει στα δυστοπικά μονοπάτια του Metropolis. Έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία, χαμηλά κουρδίσματα και αμέτρητα κρουστά, συνθέτουν ένα πειραματικό αλλά και πολύ εντυπωσιακό άκουσμα.
Mariner (2016)
Αυτό που δεν θα καταφέρουν ποτέ οι Cult of Luna, είναι να επαναλάβουν τον καλλιτεχνικό οργασμό και τα ακραία συναισθήματα που προκαλεί το “Mariner” που κυκλοφόρησαν το 2016 μαζί με τη Julie Christmas (Made Out Of Babies, Battle of Mice κ.α.). Ηχογραφώντας την μουσική, οι Cult of Luna έδωσαν λευκό χαρτί στη Julie Christmas να τραγουδήσει όπως ακριβώς ένοιωθε και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον σαρωτικό. Ανάμεσα σε χαοτικές μελωδίες η Julie Christmas μονολογεί παρανοϊκά και σε ατμοσφαιρικά περάσματα καταφέρνει να βγάλει την πιο αιθέρια προσωπικότητά της. Οι αντιθέσεις δένουν αρμονικά και φέρνουν ανατριχίλα. Θυμάμαι ότι μετά το live που είχαν κάνει στην Αθήνα, για το “Mariner”, όταν τελείωσε η συναυλία είχαμε μείνει αποσβολωμένοι προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε τι είχαμε βιώσει.
Dawn to Fear (2019)
To 2019 οι Cult of Luna κυκλοφόρησαν το “Dawn to Fear” το οποίο ήταν και το πρώτο το οποίο δεν είχε συγκεκριμένη θεματολογία. Σε μια παλιότερη συνέντευξη που είχα πάρει από τους Cult of Luna, o τραγουδιστής Johannes Persson, μου είχε πει ότι για τον ίδιο λόγο που δεν έχουν συγκεκριμένη θεματολογία στο δίσκο, για αυτό έχουν και τόσο αφαιρετικό εξώφυλλο. Σαν τα διφορούμενα σκίτσα που ο καθένας βλέπει αυτό που είναι πιο κοντά στη ψυχολογία του.
The Long Road North (2022)
Η τελευταία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά των Cult of Luna είναι το “The Long Road North”. Μετά από την κυκλοφορία και του EP “The Raging River”, οι Cult of Luna απέδειξαν και στους πιο επιφυλακτικούς ότι μπορούν ακόμα να βγάζουν post metal διαμάντια χωρίς να επαναλαμβάνονται. Ο δίσκος είναι έντονα κινηματογραφικός και έχει πάρα πολλές συνεργασίες. Σε σημεία ξαναθυμούνται την hardcore νιότη τους και οι συνθέσεις αφήνουν με το στόμα ανοιχτό ακόμα και τον πιο απαιτητικό ακροατή.
Το δελτίο τύπου της συναυλίας των Cult Of Luna, αναφέρει ότι επισκέπτονται την Ελλάδα στη καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Αυτό που έχω να προσθέσω είναι ότι είναι η καλύτερη στιγμή μέχρι τώρα, γιατί το συγκρότημα έχει ακόμα πολλά να δώσει και η συνέχεια αναμένεται σπουδαία. Τη Τετάρτη 19 Οκτωβρίου στο Fuzz Music Live Music Club είμαι σίγουρος ότι θα γίνουμε μάρτυρες ενός ακόμα καταιγιστικού live.