Οι Crowbar είναι από τις μπάντες εγγύηση τόσο σε επίπεδο κυκλοφοριών όσο και σε επίπεδο συναυλιών. Είναι επίσης ένα από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα της εποχής μας. Με συνεχή δισκογραφική παρουσία από το 1991 μέχρι σήμερα το αργό και βαρύ ύφος τους έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του sludge ήχου αλλά και του παλιότερου και σύγχρονου stoner και του σύγχρονου doom. Εν έτει 2016 μας σερβίρουν λοιπόν τον εντέκατο δίσκο τους και δεν μπορούσαμε πραγματικά να περιμένουμε για να τον ακούσουμε.
Οι ίδιοι δήλωσαν ότι για την σύνθεση αυτού του album έκατσαν και άκουσαν εντατικά τους πρώτους τους δίσκους προκειμένου να φτιάξουν έναν κάπως back-to-the-roots δίσκο. Ευθύς εξαρχής θα πω ότι το “The Serpent Only Lies” δεν το πετυχαίνει αυτό. Η αισθητική της μπάντας δεν καταφέρνει να πιάσει αυτό το άγουρο feeling των πρώτων δίσκων τους. Η ερώτηση όμως είναι: είναι κακό αυτό; Όχι βέβαια! Μπορεί το album να μην θυμίζει το “Broken Glass” ή το “Time Heals Nothing” αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σπέρνει.
Ήδη από το υλικό που είχε κυκλοφορήσει για το promotion του δίσκου είχαμε μια εικόνα για το που θα κινηθεί η μπάντα. Τα εναρκτήρια “Falling While Rising” και “Plasmic and Pure” αντικατοπτρίζουν ακριβώς το σύνολο της μουσικής του album. Επειδή ήταν και από τα πρώτα δείγματα που ακούσαμε διαδικτυακώς υπήρχε μια προσμονή. Ενώ τα κομμάτια είναι πολύ δυνατά είναι ένα “τσικ” κάτω από αυτό που θα περιμέναμε. Κάτω με την έννοια ότι γαμάνε αλλά παίζουν εκ του ασφαλούς, δεν γίνεται κάποια προσπάθεια να εξελίξει η μπάντα τον ήχο της. Και πάλι θα παίξει η ίδια ερώτηση, είναι κακό αυτό; Πάλι η απάντηση θα είναι όχι αλλά αυτή τη φορά όχι με τόση βεβαιότητα.
Το αποτέλεσμα είναι παρόμοιο με την εντύπωση που είχε αρχικά δημιουργηθεί. Το “The Serpent Only Lies” καταφέρνει να κρατήσει το ίδιο υψηλό επίπεδο σε όλη του τη διάρκεια με κομματάρες όπως “Surviving the Abyss” αλλά χωρίς να κάνει την υπέρβαση. Αυτό αδικεί κομμάτια όπως το “Song of the Dunes” που είναι κάπως πιο αργό και συναισθηματικό και αν και προς το τέλος καταφέρνει να σπάσει λίγο την μονοτονία.
Οι Crowbar προφανώς δεν ξανανακαλύπτουν την φωτιά. Δεν χρειαζόταν κιόλας όμως μιας και το έχουν ήδη κάνει μια φορά. Το “The Serpent Only Lies” είναι ένας αξιότατος διάδοχος του “Symmetry in Black”. Χωρίς να είναι διαμάντι, είναι άξιο να φέρει την σφραγίδα των Crowbar. Οι οπαδοί της μπάντας σίγουρα θα το λατρέψουν και θα το λιώσουν. Οι νεώτεροι θα βρουν έναν πολύ καλό λόγο να ψάξουν ολόκληρη τη δισκογραφία των Crowbar.
