Για πολλούς από μας οι Crime & the City Solution είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το αλησμόνητο “Shine”, καθώς και με εκείνη την εμφάνιση τους στο “Wings of Desire” του Wim Wenders, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως η μπάντα δεν παρουσίασε σπουδαία δείγματα και στη μετέπειτα πορεία της. Δυστυχώς, η δισκογραφική τους πορεία τα τελευταία 33 χρόνια είναι αραιή, σε σημείο κάθε νέα τους δουλειά να έρχεται σαν μάνα εξ’ουρανού, με το “Τhe Killer” να μην αποτελεί εξαίρεση.
Από το ξεκίνημα κιόλας με το “Rivers of Blood” καταλαβαίνεις πως η μπάντα αποκλείεται να σε απογοητεύσει. Μια σύνθεση όπου κυριαρχούν το πιάνο και το βιολί, όπου σε συνδυασμό με τη φωνή του Simon Bonney δίνουν μια εντελώς μελαγχολική ατμόσφαιρα. Γνωστό, λίγο έως πολύ, πως οι Crime & the City Solution υπήρξαν συγκοινωνούντα δοχεία με τον Nick Cave και τους Bad Seeds από τις αρχές τους κιόλας, οπότε φαίνεται απόλυτα λογικό το “River of God” να θυμίζει αρκετά παλιούς Bad Seeds, ενώ το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για το ομότιτλο του δίσκου. Από την άλλη, το “Brave Hearted Woman” ακούγεται αρκετά διαφορετικό με sampler, και ένα ρεφραίν που σου μένει από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του δίσκου έρχεται να συμπληρώσει για το τέλος το “Peace In My Time”, με το βιολί και το πιάνο να μπαίνουν για μια ακόμη φορά σε πρώτο πλάνο, και τον Simon Bonney να σε καρφώνει με την ερμηνεία του, και μόνο με τον στίχο “my voice catches is a child’s pain, I am to blame, I am to blame”.
Και μόνο η κυκλοφορία ενός νέου δίσκου απο τους Crime & the City Solution θα μπορούσε να είναι ένα γεγονός από μόνη της. Πόσο μάλλον όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος σαν το “Τhe Killer”. Δωρικοί, σκοτεινοί, και χωρίς περιττά σημεία, οι Crime & The City Solution δημιουργούν έναν δίσκο που σε κάνει αυτόματα να ξεχνάς τα 10 χρόνια αναμονής, και να περιμένεις κι άλλα τόσα αν χρειαστεί για τον επόμενο.