Ένα live που κάποτε έπρεπε να συμβεί και επιτέλους συνέβη. Οι Crime & The City Solution επιτέλους εμφανίστηκαν ενώπιον του ελληνικού κοινού και στις παρακάτω γραμμές γίνεται μια προσπάθεια ν’ αποτυπωθούν όσα συνέβησαν.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου (πλήρες photo report εδώ)
Εκείνη η μυσταγωγική ατμόσφαιρα που αποτυπώνεται σε εκείνη τη σκηνή της ταινίας “Wings of Desire” ήταν παρούσα, έστω και με τον Rowland S. Howard να είναι απών. Ένας Simon Bonney που παραμένει μορφάρα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, μαζί με την Bronwyn Adams που έδινε μια άλλη ατμόσφαιρα με το βιολί της στις συνθέσεις της μπάντας και τον Georgio Valentinο στη κιθάρα να είναι η ήρεμη δύναμή της.
Το setlist είχε στιγμές απ’ όλη τη δισκογραφία της μπάντας, ξεκινώντας με το αργό και ανατριχιαστικό “All Must Be Love” και συνεχίζοντας με εξίσου ανατριχιαστικές στιγμές όπως τα “Steal to the Sea”, “The Bride Ship” και το “The Dolphins And The Sharks”, που ήρθε στο encore για να κλείσει θριαμβευτικά αυτή η παρθενική εμφάνιση των Crime & The City Solution στα μέρη μας. Ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η ερώτηση της Adams για το πόσοι από τους παρευρισκόμενους είναι κάτω των 40 βρήκε μεγάλη απήχηση.
Πριν γίνουν όλα αυτά έκαναν την εμφάνιση τους οι δικοί μας Yeah!, που επέστρεψαν με ανανεωμένο line up και κάποιες νέες συνθέσεις που παρουσίασαν δίπλα σε παλιότερες μαζί με διασκευές στα “Hitherto” (Cocteau Twins) και “Decades” (Joy Division). Το σετ τους αν και μικρό σε διάρκεια έδειχνε πως η μπάντα επέστρεψε για τα καλά και πως μπορούμε να περιμένουμε πολλά από αυτήν.
Στο ενδιάμεσο εμφανίστηκε ο “δικός μας” Blaine L. Reininger που επίσης είχε τον Georgio Valentinο στις κιθάρες (διπλοβάρδια μ’ άλλα λόγια). Ο 69χρονος τραγουδιστής βγήκε στη σκηνή λίγο πριν τις 22:00 και μέσα σ’ ένα 40λεπτο σετ στρίμωξε δικές του συνθέσεις όπως το “Birthday Song” μαζί με αναφορές στο ένδοξο παρελθόν του με τους Tuxedomoon (το “What Use” και το “No Τears”) και κατάφερε να ζεστάνει για τα καλά το κοινό μέχρι τους Crime & The City Solution.
Συνολικός απολογισμός: Τρεις μπάντες και περίπου ένα συναυλιακό δίωρο που σίγουρα θα θυμόνται όσοι ήταν εκεί.
