Υποθέτω, ότι αν πάρεις σβάρνα και ρωτήσεις, όσους ακούνε hip hop των δύο τελευταίων δεκαετιών, κανένας δεν θα κατατάξει, μεταξύ των αγαπημένων του rappers, τον Conway. Αδίκως, θα έλεγα, γιατί ο Νεοϋορκέζος χαίρει της εκτίμησης των επιφανών μελών της σκηνής και μονίμως συνεργάζεται με top-tier παραγωγούς. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε και το God Don’t Make Mistakes, το δεύτερο studio album του, έπειτα από δεκάδες mixtapes και το From King To God του ’20, μια δουλειά που ευελπιστεί να σηματοδοτήσει την καθιέρωσή του στα μεγάλα σαλόνια του είδους.
Αν μη τι άλλο, κάνοντας ένα πέρασμα τον δίσκο, φαίνεται η ιδιαίτερη οπτική στον ήχο. Eύκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνεχιστής και θιασώτης του old-school boom bap που προφανώς είναι η κύρια επιρροή του, είναι όμως αρκετές επιλογές σε ενορχηστρώσεις, κυρίως στις χαμηλές συχνότητες, που ακουμπάνε πολύ στον σύγχρονο ήχο και σε στιγμές πλησιάζουν το πειραματικό. Στα σημεία που βάζει το χέρι του ο μέγας Hit-Boy, ο ήχος «γλυκαίνει» με vintage samples και αισθητική που θυμίζει τα δύο King’s Disease του Nas.
O ίδιος ο Conway, υφολογικά δεν έχει καμία σχέση με το στερεότυπο του σύγχρονου rapper, ειδικότερα, αν αναλογιστεί κανείς, ότι επισήμως δισκογραφικά ντεμπούταρε ως solo artist πριν δύο χρόνια. Βαθιά αυτοαναφορικότητα, consciousness και καυστική κριτική είναι τα κύρια στοιχεία της στιχουργικής του, ενώ το flow του άλλοτε ανεβάζει στροφές, άλλοτε μπερδεύει με τις επιλογές στα μετρήματα και άλλοτε η τεχνική μπαίνει στην άκρη και προτεραιότητα δίνεται στο storytelling. Στο να ανέβει κι άλλο επίπεδο το rapping στο God Don’t Make Mistakes, συνέβαλαν οι λαμπεροί featured καλλιτέχνες, όπως οι Lil Wayne, Rick Ross,Method Man, 2 Chainz και άλλοι.
Ο Conway The Machine είναι από τους λίγους εναπομείναντες true to the game. Νεοϋορκέζος που έχει κάνει φυλακή, έχει φάει πιστολιές κυριολεκτικά κι αποφάσισε να παρατήσει το gangsterιλίκι για να κάνει τέχνη και να προσπαθήσει να ζήσει από αυτήν. Και τα κατάφερε! Όλες του οι εμπειρίες και τα βιώματα λοιπόν, αποτυπώνονται στο χαρτί του κι έπειτα στο μουσικό του έργο. Ταλαιπωρία, βία, μπερδεμένες σκέψεις, ξεσπάσματα, όλα θα τα βρεις στον ήχο και στο ραπάρισμά του και πάντα κάπου θα βρεις και λίγο φως. Μια πάρα πολύ αξιόλογη hip hop δουλειά, αξιοπρεπής στα μηνύματα που επικοινωνεί και με σεβασμό στην κληρονομιά της τέχνης που υπηρετεί.
