Όπως ήταν αναμενόμενο οι Converge ήρθαν και μας χάρισαν ένα από καλύτερα live της φετινής χρονιάς. Μια εμφάνιση που δεν άφησε τίποτα όρθιο και θα κάνουμε αρκετό καιρό για να συνειδητοποιήσουμε τι ζήσαμε.
Ανταπόκριση: Πάνος Κουτσουράδης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (πλήρες photo report εδώ)
Ούτε εισαγωγές χρειάστηκαν, ούτε support band, ούτε πολλά λόγια, ούτε τίποτα. Ανέβηκαν στην σκηνή στις 22:00 ακριβώς, ευχαρίστησαν τον κόσμο που γέμισε το Gagarin και ξεκίνησαν να βαράνε χωρίς καμία διάθεση για χαλάρωση.
Το έναυσμα για το μακελειό δόθηκε από το εναρκτήριο “Eagles Become Vultures”, για να έρθει στα καπάκια η riffάρα του “Dark Horse” και να τα ισοπεδώσει όλα. Έχοντας σύμμαχο και τον πολύ καλό ήχο, ακόμα και στις πιο χαοτικές στιγμές, μας εξαπέλυσαν την ηχητική τους επίθεση με ένα τρομερό setlist.
Μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν και αποτέλεσαν τα highlights της βραδιάς ήταν τα “Axe to Fall”, “All We Love We Leave Behind”, “Homewrecker”, “Hell To Pay”, “You Fail Me” και “Heartless”. Προσωπικά το μόνο που μου έλειψε ήταν ένα “No Heroes”, άλλα μας έδωσαν απλόχερα τόσες ωραίες στιγμές που δεν χωράνε παράπονα.
Όσο για το στήσιμο της μπάντας πάνω στη σκηνή δεν υπάρχουν πολλά λόγια. Ο Jacob Bannon επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά ότι είναι εξαιρετικός frontman δίνοντας αρκετές φορές το μικρόφωνο στις πρώτες σειρές, ο Kurt Ballou σε χάζευε με την ηγετική του μορφή σε συνδυασμό με το video wall απο πίσω, ο Ben Koller πυροβολούσε ακατάπαυστα, ενώ ο Nate Newton έδειχνε να μην στερεύει στιγμή από ενέργεια.
Το μεγάλο highlight της βραδιάς ήρθε μετά το encore. Εκεί που πιστεύαμε όλοι ότι το live τελείωσε, εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή ο Koller και έθεσε το εξής δίλημμα: “Jane Doe” ή “The Saddest Day”; Τελικά μας χάρισαν 10 επικά λεπτά παραπάνω με το “Jane Doe”.
Η εμφάνιση των Converge τα είχε όλα. Ενέργεια, συγκίνηση, δύο encores και τέλειο setlist. Ένα live που το χρειαζόμασταν. Ελπίζω μόνο να μην κάνουμε αλλά 15 χρόνια να τους ξαναδούμε στη χώρα μας.