Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ και πολύ εντατικά τα τεκταινόμενα στο χώρο του ευρύτερου metal ήχου, κι έτσι όταν έφτασε στα αυτιά μου το Odalisque, debut album του αθηναϊκού doomgaze τρίο Church of the Sea, δεν είχα ιδέα τι να περιμένω, αφού δεν είχε υποπέσει νωρίτερα στην αντίληψή μου το Anywhere But Desert EP τους που κυκλοφόρησε πριν τέσσερα χρόνια, το 2018.
Βρέθηκα προ ευχάριστης εκπλήξεως όταν αυτό που συνάντησα ήταν ένας ήχος που μόνο οριακά εφάπτεται στο doom metal, καθώς μπορεί τα βαριά, αργόσυρτα κιθαριστικά riffs του Άλεξ να εδραιώνουν τις ρίζες της μουσικής των Church of the Sea εκεί, όμως τα ατμοσφαιρικά synths και industrial/drone samples του Βαγγέλη σε συνδυασμό με τα σαν ψαλμωδίες αιθέρια φωνητικά της Ειρήνης τελικά τους οδηγούν προς πιο dark ambient ήχο και gothic αισθητικής μονοπάτια, που σε εμένα τουλάχιστον τους κάνουν να ακούγονται κοντύτερα σε μία post-metal εκδοχή των Dead Can Dance.
Η παραπάνω εντύπωσή μου εντείνεται ακόμη περισσότερο από τις ανατολίτικες, σε αίσθηση τουλάχιστον, -δεν είμαι ειδικός για να ξέρω πόσο όντως ισχύει μουσικολογικά κάτι τέτοιο- μελωδίες που διέπουν κομμάτια όπως το ομώνυμο Odalisque, το Mirrors ή το (A Story About) Preparation και δημιουργούν μία μυσταγωγική, αισθησιακή ατμόσφαιρα που ταιριάζει απόλυτα με τον οριενταλισμό στον οποίο παραπέμπει και το αρχέτυπο της οδαλίσκης, της παρθένας υπηρέτριας των παλλακίδων του χαρεμιού, που είναι ο τίτλος του album.
Οριενταλισμός, ο οποίος κατά κάποιες απόψεις θεωρείται προγεννήτορας του ρομαντισμού και της γοτθικής λογοτεχνίας. Kοίτα πως κλείνει ο κύκλος και δένουν όλα τελικά, όπως δένουν πετυχημένα και τα πολλά διαφορετικά στοιχεία που συγκεντρώνουν σε ένα αμιγές σύνολο στη μουσική τους οι Church of the Sea.
