Μετά το sold out του Σαββάτου, η ακριβώς προηγούμενη μέρα προστέθηκε στο πρόγραμμα των Mononome, Kill Emil και Chinese Man. Έτσι κι εγώ Παρασκευή βράδυ κατηφόρισα προς το Γκάζι λίγο μετά τις οκτώ, έχοντας -όπως όλοι- την πληροφορία ότι οι πόρτες του μαγαζιού θα ανοίξουν στις 20.00. Οι πόρτες τελικά άνοιξαν ένα τέταρτο πριν τις 21.00, 45 λεπτά αργότερα από την ανακοινωμένη ώρα. Προσωπικά το θεωρώ πολύ κακό. Για αρχή, οποιοδήποτε προγραμματισμό μπορεί να είχε ο καθένας έφυγε από το παράθυρο (όπως ο γράφων), τσάμπα κούραση και άλλα. Η σύγκριση με τα άλλα live, και την τήρησή επιτέλους των timetables, είναι αναπόφευκτη και δεν χρειάζονται μαγικές ικανότητες για να καταλάβουμε ποιος είναι ο νικητής. Και για να κλείσω αυτό το θέμα, απόψεις του στυλ “μα είναι η μουσική τέτοια”, “είναι dj τι περιμένεις” κλπ. είναι το λιγότερο αστείες και μη άξιες σχολιασμού.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες (πλήρες photo report εδώ): Ηλίας Σταθόπουλος
Στα της μουσικής. Ο Mononome ανέβηκε στη σκηνή στις 21.30 και ο χώρος είχε γεμίσει αλλά όχι ασφυκτικά. Με δυνατά μπάσα και mid tempo μελωδίες η φάση δεν ήταν τόσο πολύ για χορούς αλλά αυτό δεν λέει και πολλά. Συνθέτοντας μουσικές επί σκηνής κράτησε πάνω του το ενδιαφέρον του κόσμου ο οποίος ξεκάθαρα περνούσε καλά. Προσωπικά γούσταρα περισσότερο από τα άλλα δύο acts και άκουσα και δύο-τρία αγαπημένα μου κομμάτια, οπότε δεν έχω κανένα παράπονο. Μία ώρα set, γεμάτη, και το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος έδειξε το ότι όντως πέρασε καλά.
Με δέκα λεπτά ανάπαυλα, στη σκηνή ανέβηκε ο Kill Emil και τότε ξεκίνησαν οι χοροί στο κοινό. Με ξεκάθαρα πιο up tempo μουσικές ο κόσμος ζεστάθηκε για τα καλά. Με πιο βαριά μπάσα οι ρυθμοί χτυπούσαν κατευθείαν στο στομάχι και το Arch έτρεμε λιγάκι. Αν και ομολογώ ότι δεν είμαι μεγάλος φαν του είδους, ο Kill Emil στάθηκε τίμια και έδωσε στο κόσμο αυτό που ήθελε, σε σχέση με τους headliners της βραδιάς, αλλά αυτά σε λίγο. Με ένα κινητό στημένο μπροστά του και ένα live feed, μέσω του προτζέκτορα, που εμφανιζόταν ανά τακτά διαστήματα στο φόντο η φάση θύμιζε open air fest σε κάποιες στιγμές. Ευχάριστες στιγμές με τον κόσμο να το απολαμβάνει.
Και φτάνουμε στην ώρα των Chinese Man. Το ρολόι πλέον έδειχνε 23.45 όταν ξεκίνησαν το set τους (και από ότι έμαθα την επόμενη μέρα βγήκαν 00.15). Αν πήγατε να ακούσετε ρέγκετον έχει καλώς, διαφορετικά η απογοήτευση σας θα ήταν μεγάλη. Και δυστυχώς αυτό είναι που κατάλαβα, για όση ώρα κάθισα στο set τους. Όσο “φακ δε πολις” και “dr. greenthumb” κι αν έδιναν στον κόσμο, η πλειοψηφία αυτού δεν είχε πάει για να ακούσει ρεγκετον και αυτό φάνηκε κατευθείαν, με κομμάτι του κόσμου να μην κουνιέται καν. Πράγμα που μου επιβεβαίωσε και μια καλή μου φίλη που ήταν στο live μέχρι το τέλος, αλλά και διάφορα σχόλια που έγιναν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης από κόσμο. Ναι, το ξέραμε όλοι ότι δεν θα ήταν ολόκληρο το group εκεί, αλλά πολλοί δεν περίμεναν αυτό το αποτέλεσμα. Ίσως την επόμενη φορά παιδιά…