Παρασκευή βράδυ και οι συναυλιακές διέξοδοι στην πρωτεύουσα ήταν κάτι παραπάνω από αρκετές. Έτσι, λοιπόν, βρεθήκαμε στο Death Disco όπου και θα παρακολουθούσαμε δύο εγχώριες κι αμφότερες ανερχόμενες μπάντες. Ο λόγος για τους One Man Drop και τους Chickn.
Ανταπόκριση: Ελπίδα Πουρναρά / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
Κινούμενοι σε μία θα λέγαμε επηρεασμένη από τους Black Angels αισθητική, οι One Man Drop που είχαν αναλάβει να μας καλωσορίσουν παρουσίασαν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τον προ ολίγων μηνών κυκλοφορηθέντα ομότιτλό τους δίσκο. Όμορφες μουσικές, ακόμα καλύτερη διάθεση. Μπασογραμμές που κρατούσαν το ρυθμό, παραμορφώσεις στην κιθάρα, μία δεμένη μπάντα εν γένει – όλα μαζί συνετέλεσαν για μιαν άκρως ενδιαφέρουσα αρχή. Άκρως ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη επίσης θα χαρακτηρίζαμε και την παρέμβαση τους στο “Suspicious Minds” του Elvis Presley προς το τέλος της εμφάνισής τους.
Το κουαρτέτο των Chickn ανέβηκε στη σκηνή λίγο μετά τις 23:00.Το εν λόγω σχήμα θα το παρακολουθούσα για πρώτη φορά κι η αλήθεια είναι ότι είχα κατά καιρούς ακούσει πολύ καλά λόγια τόσο για την live απόδοση των συνθέσεών τους όσο και για την ιδιαίτερη κάθε φορά σκηνική τους παρουσία και κίνηση. Κάτι τέτοιο φάνηκε να επιβεβαιώνεται το βράδυ της Παρασκευής. Οι μελωδίες τους χτίζονταν σταδιακά με έντονη την παρουσία του αυτοσχεδιασμού με τα solos στα κιθαριστικά μέρη και τα πλήκτρα να οδηγούν σε ρυθμικές εκρήξεις, όπου με τη σειρά τους τα κρουστά έδεναν αρμονικά με το σύνολο. Ακροβατώντας μεταξύ ψυχεδέλειας και ανατολίτικης αισθητικής (βλ. ντέφι και τουμπελέκι), κινούμενοι ωστόσο σε ένα γενικότερο πλαίσιο απλότητας και μινιμαλισμού τα μέλη της μπάντας φάνηκαν να ξεφεύγουν από τις ενδεδειγμένες νόρμες και να τζαμάρουν μεταφέροντας μας σε ένα ολίγον τι φαντασιακό σκηνικό. Χωρίς πολλά λόγια και εντυπωσιακά στοιχεία – σε λεκτικό επίπεδο – παρουσίασαν το υλικό τους και το η βραδιά έφτασε στο τέλος της λίγο μετά τις 00:00.
Εις το επανιδείν!
