Δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά όταν αναφέρεται στον Μάνθο Στεργίου. Λίγοι άνθρωποι είναι τόσο ενεργοί σε τόσα επίπεδα στην εγχώρια μουσική σκηνή. Η συνολική του προσφορά είναι δύσκολο να μετρηθεί και δεν είναι εδώ ο χώρος για να γίνει. Ούτε είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για τους Tardive Dyskinesia, την μπάντα μέσα από την οποία τον γνωρίσαμε αλλά και αναγνωρίστηκε και αυτός διεθνώς. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για μια νέα μπάντα, που αποτελείται από τον Μάνθο (φωνητικά, κιθάρα) αλλά και τρεις ιδιαίτερα αξιόλογους μουσικούς, τον Αλέξη Σταυρόπουλο (τύμπανα), τον Γιάννη Γκόλφη (κιθάρα), και τον Στέλιο Τράγο (μπάσο). Οι τέσσερις τους λοιπόν μας συστήνουν τους Calyces, ένα heavy prog σχήμα που ξεκίνησε το 2018, και μας παρουσιάζει το ντεμπούτο του “Impulse to Soar”.
Θα το πω ευθύς εξαρχής για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις. Το “Impulse to Soar” ΣΠΕΡΝΕΙ. Πριν προχωρήσω στο μουσικό κομμάτι θέλω να σχολιάσω το ανεπανάληπτο εξώφυλλο από την Μαρία Στεργίου. Χωρίς υπερβολή είναι ένα εξώφυλλο που θα ζήλευαν ακόμα και οι Baroness και δένει απόλυτα με την αισθητική του δίσκου. Και μιας και είπαμε για Baroness, ακούγοντας τον δίσκο σίγουρα είναι από τις μπάντες που θα σας έρθουν στο μυαλό. Το “Impulse to Soar” δεν κρύβει τις επιρροές του, αντιθέτως τις φοράει παράσημο. Η ριφάρα του “False Awakening” που ανοίγει τον δίσκο, ας πούμε, δεν είναι δυνατόν να μην σας θυμίσει Mastodon. Τέτοια σημεία που θα «σας θυμίσουν» πράγματα είναι πολλά, και πράγματα που δεν θα περιμένατε απαραίτητα, όπως για παράδειγμα το πιο καθαρό πέρασμα του “Parasites” που φέρνει κάτι στο μυαλό από όψιμους Baroness αλλά μπορεί να διακρίνει κανείς και πιο alternative στοιχεία. Το “The Great Void” από την άλλη θα μπορούσε άνετα να σας κάνει να σκεφτείτε Tool στην αρχή, αλλά έχει και πιο grunge-y περάσματα (μην πω για το σόλο!).
Το κλειδί σε όλα αυτά είναι ότι ενώ ο δίσκος θυμίζει πολλά πράγματα, ταυτόχρονα ακούγεται και απόλυτα φρέσκος. Όπως είπαμε, η μπάντα δεν κρύβει τις επιρροές της: η προοδευτική μουσική των 00’s αλλά και η εξέλιξη της στα πρώιμα 10’s είναι ο οδηγός. Ταυτόχρονα όμως οι Calyces δεν μένουν κλεισμένοι στο είδος, αναμασώντας τα πεπραγμένα (όπως δυστυχώς κάνουν πολλοί στο είδος), αλλά έχουν την δικιά τους πρόταση. Αυτό γίνεται πιο ξεκάθαρο στο “Uneven Loops”, ένα instrumental κομμάτι που είναι επίδειξη τόσο την εκτελεστικής όσο και της συνθετικής ικανότητας των μουσικών. Ταυτόχρονα, η παραγωγή και η μίξη αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τις πολλές στρώσεις και την πολυπλοκότητα της κάθε σύνθεσης, όπως για παράδειγμα το δεύτερο ριφ του “Ego Dries Up the Ocean” (προσωπικό αγαπημένο) που πραγματικά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου.
Δεν θα μπω περισσότερο σε λεπτομέρειες γιατί ο δίσκος κρύβει και εκπλήξεις που είναι ίσως καλύτερο να ανακαλύψει ο καθένας μόνος του. Το σίγουρο είναι ότι οι Calyces με το ντεμπούτο τους δηλώνουν εμφατικά ότι ήρθαν για να μείνουν και το “Impulse to Soar” είναι μία από τις πιο σημαντικές κυκλοφορίες της χρονιάς.
