Το δίδυμο-νοσταλγία των Bullet For My Valentine και Atreyu πακεταρισμένο με το μυσταγωγικό groove των Ουκρανών Jinjer, ήταν μία εξαιρετική πρόταση για ένα βράδυ Παρασκευής. Το ίδιο σκέφτηκαν και οι συντοπίτες της συζύγου μου που επιβράβευσαν το tour με ένα ακόμη sold out. Οι δε μπάντες, έκαναν τα πάντα για να δώσουν ένα άκρως επαγγελματικό show, που έφερε γλυκές αναμνήσεις στους 30/40ρηδες νοσταλγούς των late 00s.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Συνεπείς στην ώρα τους και μέσα στην τρελή χαρά, οι χαβαλέδες Atreyu έλαβαν τις θέσεις τους στη σκηνή του Newcastle City Hall υπό τους ήχους του Sandstorm των cult heroes, Darude. Σύντομο εισαγωγικό και στο ψητό με το θρυλικό πια “Becoming the Bull” να φέρνει τις πρώτες αναταράξεις και τον θηριώδη Brandon Saller να κάνει βόλτες μέσα στο κοινό και την υπόλοιπη μπάντα να κινείται σε παρόμοια απόδοση, κρατώντας την ισορροπία μεταξύ της opening μπάντας και της επιθυμίας να πείσουν τον κόσμο να καταθέσει τον οβολό του σε μελλοντική headline περιοδεία. Η απουσία του Alex Varkatzas δεν δείχνει να ενοχλεί κανέναν γύρω μου. Οι Atreyu όμως έχουν μόνο 30 λεπτά στη διάθεσή τους και ίσως αυτά είναι λίγα δεδομένης της όρεξης που έχουν να διασκεδάσουν έναν κοινό που, εν μέρει, είναι εκεί μόνο για χάρη τους. “Ex’s and Oh’s” και είμαστε ήδη στα μισά του set. Ολοκληρώνουν με το “Blow”, που ακολουθεί μία τίμια απόπειρα σε μία a cappella εκδοχή του “I Wanna Dance With Somebody” της θρυλικής Whitney Houston.
Setlist: Strange Powers of Prophecy, Becoming the Bull, The Time Is Now, Ex’s and Oh’s, Drowning, Save Us, Battle Drums, Blow
Επόμενο σχήμα οι Ουκρανοί Jinjer που άφησαν άριστες εντυπώσεις το περασμένο καλοκαίρι κατά τη 12η ημέρα του Release Festival. Η απόδοσή και η άνοδός τους στα blue chips του Ευρωπαϊκού metal χρηματιστηρίου δεν είναι τυχαία. Και αυτό απέδειξε η αψεγάδιαστη εμφάνιση τους το βράδυ της Παρασκευής. Λιτή σκηνή, λακωνικοί παίκτες και όλα έτοιμα. Λείπει κανείς; Α, η Tatiana Shmayluk δεν είναι εδώ! Και όμως, είναι. Τα φώτα σβήνουν και η παρουσία της φωσφορίζει στο σκοτάδι μέσω ενός outfit και make up ειδικά για αυτό το σκοπό. Ακούμε τη φωνή της και έχουμε μία υποψία ότι είναι στη σκηνή καθώς βλέπουμε πράσινες γραμμές να κινούνται στο σκοτάδι της σκηνής. Οι Jinjer ξεκινούν το set τους με το “Who’s Gonna Be the One” από το “Cloud Factory” του 2014, σε μια εποχή που οι επιρροές του djent στον ήχο τους ήταν ακόμη εμφανείς.
Το υπόλοιπο του set, όμως, δεν είναι αναδρομή στο μακρινό παρελθόν. Όπως είναι αναμενόμενο, τα “Wallflower” και “Macro” έχουν την τιμητική τους αποτελώντας το 80% του setlist. Ναι, είναι προφανές ότι η front woman τους διαθέτει μία σπάνια, ίσως μοναδική ικανότητα εναλλαγής μεταξύ growls και καθαρών. Τα μάτια είναι στραμμένα πάνω της αλλά την ίδια στιγμή η υπόλοιπη μπάντα δεν χάνει νότα με τον Roman Ibramkhalilov να παραδίδει μαθήματα live performance χωρίς να κουνιέται εκατοστό από τη θέση του. Προσωπικό highlight το “Judgement (& Punishment) από το εκπληκτικό “Macro” του 2019 αλλά και το “Vortex”, το οποίο και θα παίξουν λίγο αργότερα πριν παραδώσουν τη σκυτάλη στους αφηνιασμένους BFMV.
Setlist: Who’s Gonna Be the One, Copycat, Home Back, Judgement (& Punishment), Pit of Consciousness, Perennial, Dead Hands Feel No Pain, Colossus, Vortex, Call Me a Symbol
Η φράντζα και αν εγκρίζαρε, ακόμη θα γκρουβάρει. Τα ομορφόπαιδα από την Ουαλία άκουγαν το όνομα τους να τραγουδιέται ρυθμικά από 2500 ψυχές, όρθιες και καθήμενες, πριν ανέβουν στη σκηνή σε σκηνές απόλυτης αποθέωσης. Γρήγορο intro και οι Bullet For My Valentine “bring out the kniiiives” με τον Matt Tuck σε εκπληκτική φόρμα από τα αποδυτήρια. Μετά τα εναρκτήρια και πιο πρόσφατα “Knives”, “Over It” και “Piece of Me”, πάμε βόλτα στο παρελθόν. Πρώτο sing along της βραδιάς στο “Hearts Burst Into Fire” το οποίο πρέπει να ακούστηκε μέχρι το σπίτι του Alan του Shearer και οι Ουαλοί είναι σε φοβερή βραδιά καθώς το ένα χτύπημα διαδέχεται το άλλο. Τα mosh pits ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και, τιμή και δόξα τους, οι υπεύθυνοι ασφαλείας του χώρου υποδέχονται το ένα μετά το άλλο, μέλη του κοινού που το crowd surfing τους έφερε μια ανάσα από τους Bullet For My Valentine.
Το live κυλάει όπως και το τελευταίο τους που είδα στην περιοδεία του 2016 για το “V”. Καταιγιστικά αλλά επαγγελματικά. Στο encore ρίχνουν και την τριάδα των “Your Betrayal”, “Tears Don’t Fall” και το “Waking the Demon” και μας εύχονται καλό ΣΚ. Να ναι καλά οι διατάσεις που, λόγω ηλικίας, έχω αρχίσει και κάνω κάθε πρωί. Οι μύες και οι τένοντές μου δε θα δεχόντουσαν αλλιώς τέτοιο σφυροκόπημα. Ας ελπίσουμε ότι οι πολυπληθείς φίλοι τους στην Ελλάδα θα έχουν την ευκαιρία να τους ξαναδούν σύντομα.
Setlist: Knives, Over It, Piece of Me, 4 Words (to Choke Upon), You Want a Battle? (Here’s a War), Hearts Burst Into Fire, The Last Fight, Shatter, All These Things I Hate (Revolve Around Me), Scream Aim Fire, Suffocating Under Words of Sorrow (What Can I Do), Rainbow Veins, Don’t Need You, Death By A Thousand Cuts
Encore: Your Betrayal, Tears Don’t Fall, Waking the Demon
Υ.Γ. Τα συλλυπητήρια μου στις οικογένειες των αδικοχαμένων θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη. Δεν πληρώνουν ένα απλό ανθρώπινο λάθος, αλλά αυτό που το BBC περιέγραψε ως “an accident waiting to happen”. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκεπάζει.