Αν το όνειρο μου να δω ζωντανά τον Bryan Adams στην πόλη μου πραγματοποιήθηκε πριν τέσσερα χρόνια, φανταστείτε τον ενθουσιασμό μου όταν ανακοινώθηκε ότι θα επισκεφθεί για ακόμη μια φορά την Αθήνα και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό δίαστημα! “So happy”, λοιπόν κι εγώ, την Τρίτη κατηφόρησα προς το γήπεδο καλαθοσφαίρησης του ΟΑΚΑ για να περάσω – όπως αποδείχτηκε μετά το πέρας της συναυλίας – one of “the best days of my life”.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ)
Σε σχέση με το πόσο συχνά ακούς τραγούδια του στα rock ραδιόφωνα της χώρας, θα περίμενε κανείς μεγαλύτερο αριθμό κοινού, τόσο σε αυτή την εμφάνιση του Καναδού καλλιτέχνη, όσο και σε εκείνη του 2019. Ωστόσο, αν αυτοί που ήταν διστακτικοί την πρώτη φορά, άραγε δε διάβασαν πουθενά τις θετικότατες εντυπώσεις που μας είχε αφήσει τότε; Ε, πως θα σας ακουγόταν αν σας έλεγα ότι το προχθεσινό του perfomance ήταν ακόμη καλύτερο;
Λίγα λεπτά μετά τις 21:00, ένα ιπτάμενο φουσκωτό αυτοκίνητο βασισμένο στο τελευταίο album του Bryan Adams έκανε τη βόλτα του πάνω από την αρένα, σημάδι ότι το live δε θα αργούσε να ξεκινήσει.
Και κάπως έτσι, με την μπάντα του να προπορεύεται, ο πρωταγωνιστής της βραδιάς ανέβηκε στη σκηνή, δίνοντας το έναυσμα για την έναρξη του πάρτυ με τα “Kick Ass”, “Can’t Stop This Thing We Started”, “Somebody” και “18 ‘Til I Die”. Αν και στα 64 του, ο Bryan Adams κάθε άλλο παρά κουρασμένος φαίνεται. Σε εξαιρετική φόρμα και με αψεγάδιαστη φωνή, μας ταξίδεψε σε τέσσερεις δεκαετίες δισκογραφίας, άλλοτε ξεσηκωνοντάς μας να χορέψουμε rock n’ roll (“Kids Wanna Rock”, “You Belong To Me” και “I’ve Been Looking For You” για παράδειγμα) και άλλοτε blues, όπως τότε στα σχολικά πάρτυ, με τα “Please Forgive Me” και “(Everything I Do) I Do It For You”.
Φυσικά αυτά ήταν μόνο λίγα από τα 31(!) κομμάτια που ακούσαμε εκείνες τις δύο φανταστικές ώρες. Τόσο στο setlist που είχε ετοιμάσει ο ίδιος, όσο και στις… παραγγελιές του κοινού, συναντήσαμε ευχάριστες εκπλήξεις όπως το “Room Service”, που δεν περίμενα ότι θα άκουγα ποτέ μου ζωντανά. Το “Heaven” εκτελέστηκε με πιο γρήγορo tempo, ενώ δεν έλειψαν και οι συγκινητικές αφιερώσεις στους γονείς του και στην προσφάτως εκλιπούσα Tina Turner που το μακρινό 1985 τραγούδησαν μαζί το “It’s Only Love”.
Στην εκπνοή του χρόνου λοιπόν, και, σε συνδυασμό ίσως με το γεγονός ότι ο Bryan Adams αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους μου καλλιτέχνες, θα τολμήσω να πω ότι για μένα ήταν η καλύτερη συναυλία του 2024. Μπορεί να μην είχε τον μεγάλο αριθμό κόσμου των Guns ‘N Roses, το fire show των Parkway Drive ή τα εξαιρετικά σκηνικά των Ghost, αλλά χάρη στην χαρισματικότητα και το αστείρευτο ταλέντο του, αυτός μικροκαμωμένος κύριος από το Ontario, που φαίνεται να το διασκεδάζει όσο κανείς άλλος στη σκηνή, μας γέμισε χαμόγελα, όμορφα συναισθήματα και σίγουρα μας χάρισε “a night to remember”.
Όλοι τον αγαπάμε αλλά είναι πολλά τα χρόνια στην πλάτη του. Θέλουμε να τον θυμόμαστε ακμαίο και όχι να αγκομαχάει. Είναι καιρός οι γερόλυκοι να αποσυρθούν αντι να τους αποσυρει ο κόσμος! 4 μήνες για 10.000 εισητήρια, 2 ωρες για 180.000 οι coldplay. Κάτι λέει αυτό!!!