Η δωδέκατη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος από τη Νορβηγία μας έρχεται με τον τίτλο “Fall”. Σχεδόν 30 χρόνια μετά την ίδρυση τους, και με το σχήμα πλέον σταθερό σε σύνθεση, έχουμε νέα κυκλοφορία μετά από 5 χρόνια, και το καταπληκτικό “True North”.
Οι Borknagar μαζί με τους Enslaved πάντα με γέμιζαν ανυπομονησία για την επόμενη δουλειά τους, γιατί έχουν και οι δύο ένα κοινό χαρακτηριστικό, πέρα από την καταγωγή και το μουσικό ύφος. Πολύ δύσκολα θα βρεις μία έστω και μέτρια κυκλοφορία.
Στα 54 λεπτά του δίσκου έχουμε οχτώ συνθέσεις, οι οποίες λειτουργούν μεταξύ τους με έναν τρόπο συνδετικό. Δεν υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο hit, η ροή του δίσκου κυλά εκπληκτικά, ανταμείβοντας τον ακροατή που θα το ακούσει όλο.
Το τρίπτυχο Brun – ICS Vortex & Lazare είναι σε εξωπραγματικά επίπεδα έμπνευσης. Οι δύο φωνές έχουν δέσει πιο αρμονικά από ποτέ, συνεισφέροντας αναλόγως στο συναίσθημα. Η αλήθεια είναι ότι η πλήρης απελευθέρωση του ICS Vortex στα φωνητικά τον αφήνει να ζωγραφίζει με την εκπληκτική φωνή τους ύμνους για τον παγωμένο Βορρά. Κάθε φορά που ακούω ξανά τον δίσκο από την αρχή ανακαλύπτω και κάτι νέο. Πολλές πτυχές μουσικών σχολών εμπλέκονται, δίνοντας μας ένα άρτιο αποτέλεσμα. Αυτό το prog meets black meets melo meets folk metal είναι πραγματικά ένας μικρός προσδιορισμός στο τι ακούμε. Εναλλαγές ρυθμών από εμβατηριακά τραγούδια όπως το “Nordic Anthem”, σε prog black ονειρώξεις όπως το “Summits”. Αν το “True North” έθεσε τις βάσεις εξέλιξης για άλλη μια φορά του συγκροτήματος, τότε το “Fall” αποτελεί την ολοκλήρωση, τη μετουσίωση των ιδεών τους σε νότες. Δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω τραγούδια, αλλά το “Moon” είναι από το πρώτο δευτερόλεπτο τόσο σαγηνευτικό, τα riffs του τόσο κολλητικά, και μόλις μπαίνει η φωνή τέλος… το ταξίδι ξεκινάει, και ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.
Είναι μοναδικό να μπορείς μετά από τόσα χρόνια, όχι μόνο να μην ακούγεσαι στάσιμος, αλλά μόνιμα να εξελίσσεσαι και να προσφέρεις απλόχερα στον κόσμο το δικό σου μουσικό όνειρο.
Οι Borknagar με τον νέο τους δίσκο στρογγυλοκάθονται στο πάνθεον της μουσικής που οι ίδιοι έχουν ορίσει.