Δύο χρόνια μετά τη δισκογραφική επιστροφή τους και το πολύ καλό “Weedsconsin”, οι sludge metallers από το Wisconsin επιστρέφουν με το ακόμα πιο μαστουρωμένο “Dab City”! Τα πράγματα είναι απλά στη περίπτωση των Bongzilla. Ή γουστάρεις τα μαστούρικά τους riffs και τη μονομανία τους με τις ουσίες ή όχι. Όσοι ανήκουν στη πρώτη κατηγορία θα καταλάβουν ότι το “Dab City” συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες τους δουλειές!
Ο δίσκος ξεκινάει με το ομότιτλο δεκατριάλεπτο κομμάτι του δίσκου και με το καλημέρα η groovα ξεκινάει, αργοί ρυθμοί, μπασογραμμές να έρπονται, μαστούρικα riffs να στροβιλίζονται εδώ και εκεί, για να ακριβολογώ υπάρχουν σε όλο τον δίσκο, και αυτό είναι που κάνει τους Bongzilla γοητευτικούς. Κομμάτια όπως το “King Of Weed”, ή το groovy “C.A.R.T.S” που θυμίζει λιγάκι “Greenthumb”, είναι ενδεικτικά ως προς το που κατευθύνεται ο δίσκος. Βασικά όσο το σκέφτομαι, τόσο καταλήγω στο συμπέρασμα πως το μόνο που θέλουν να κάνουν οι Bongzilla, είναι να σε κάνουν να περάσεις καλά χωρίς έννοιες και σκοτούρες, και να ξεβιδωθείς στο headbanging.
Groovα, λάσπη, σάπια φωνητικά, μια συνεχόμενη ωδή στην αγαπημένη τους μαριχουάνα, χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, rhythm section που κάνει τα πάντα να τρίζουν είναι τα κύρια χαρακτηριστικά και σε αυτόν τον δίσκο των Bongzilla, που είτε τα αγαπάς και τα απολαμβάνεις, είτε τα μισείς και προσπερνάς!
Το “Dab City”, εκτός του ότι απευθύνεται σε μερακλήδες που γουστάρουν αυτό τον ήχο, είναι και ένας πάρα πολύ καλός δίσκος, που μπορεί να θεωρηθεί ως η φυσική συνέχεια του “Amerijuanican”, και που σίγουρα τιμάει το όνομα του συγκροτήματος και εμάς τους οπαδούς του!
