Τηλεοπτικές σειρές, ταινίες του Hollywood, μόδα στο ντύσιμο, μουσικές, ακόμη και ο ψυχρός πόλεμος, όλα έχουν βαλθεί να μας γυρίσουν στα 80’s, θέλουμε, δεν θέλουμε. Έτσι και ο σκληρός ήχος, αφού απομύζησε τα 70’s, αποφάσισε να ακολουθήσει το ρεύμα δημιουργώντας μία νέα ρετρό σκηνή.
Μέλος αυτής είναι και οι Σουηδοί Bomber οι οποίοι στο ντεμπούτο τους εκφράζουν την αγάπη τους για το μελωδικό hard Rock / heavy Metal της συγκεκριμένης δεκαετίας. Πρόκειται για μια ακομπλεξάριστη κυκλοφορία που έχει ως μοναδικό στόχο τη διασκέδαση, μη διεκδικώντας δάφνες πρωτοτυπίας. Έτσι ο ήχος της μπάντας κυμαίνεται από το επιμεταλλωμένο αλλά λίαν pop, Hard Rock στο πρώιμο NWOBHM. Τα κομμάτια που ανήκουν στο πρώτο είδος είναι μάλλον τα ασθενέστερα της συλλογής όπως τα Zarathustra (με Mötley Crüe αναφορές) και Fever Eyes. Αντίθετα το, σαφώς μελωδικό αλλά και δυναμικό A Walk of Titans (Hearts will Break) είναι κομματάρα.
Στα Black Pants Magic και The Tiger ακούμε μια πολύ διαφορετική μπάντα, με πιο σκληρό προσανατολισμό, επικεντρωμένη στο προαναφερθέν είδος που προήλθε από την Μεγάλη Βρετανία στα τέλη 70’s, αρχές 80’s. Εδώ έχουμε σαφώς πιο ενδιαφέρον υλικό που φέρνει στο μυαλό Tygers of Pang Tang (Aurora – το καλύτερο του δίσκου), Praying Mantis (You’ve got Demons), πρώιμους Deaf Leppard, ακόμη και, πολύ παλιούς, Iron Maiden (Hungry for your Heart, Kassiopeia).
Οι Bomber στο πρώτο τους album εκφράζουν, χωρίς δισταγμό, τις αγάπες τους. Φαντάζομαι ότι τα live τους θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για πάρτι και μπυροποσίες. Πέραν τούτου όμως δεν διέκρινα στο μουσικό τους δημιούργημα οποιαδήποτε ταυτότητα. Θα περάστε καλά ακούγοντας το; Σίγουρα! Θα θυμάστε τίποτα μετά την ακρόαση; Δύσκολα.