Μετά από ένα hiatus αρκετών χρόνων οι Βρετανοί alt-rockers (εν τω μεταξύ, ανάθεμα κι αν είναι ο μόνος χαρακτηρισμός που μπορείς να τους αποδώσεις) επέστρεψαν με το “ Everything Else Has Gone Wrong”. Άραγε η μακρόχρονη αδράνεια τους έκανε καλό; Κατάφεραν να δημιουργήσουν κάτι εξίσου πειραματικό (για τους ίδιους) ή απλά μας παραδίδουν «αυτό που πήγε καλύτερα σε σχέση με τα άλλα»;
Η αλήθεια είναι ότι κάθε κυκλοφορία τους στο παρελθόν αποτελούσε και μια στροφή προς μια νέα κατεύθυνση, με αποτέλεσμα κάθε φορά να έρχεσαι σε επαφή με μια…καινούρια μπάντα. Εδώ τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Νομίζω ότι οι Bombay για πρώτη φορά αποτυγχάνουν να δώσουν κάτι καινούριο. Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν μιλάμε για ένα καλό άλμπουμ.
Για την ακρίβεια, πρόκειται για μία πολύ καλή δουλειά, σχεδόν στην πεπατημένη alt-indie οδό που έχει από παλιά ακολουθήσει το συγκρότημα, οριακά λίγο πιο «πιασάρικη». Η εφηβεία, κατά τη διάρκεια της οποίας δικής τους ξεκίνησαν, μάλλον είναι αιώνια και έτσι τα τραγούδια τους αποπνέουν ξανά μια ντροπαλότητα και μια συστολή, μια άνευ όρων παράδοση στον έρωτα που έρχεται και ορίζει την καθημερινότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Eat Sleep Wake (Nothing But You)” με το 90’s ύφος και το πολύ catchy ρεφραίν, που θυμίζει soundtrack για κάποιο αμερικάνικο teen movie, που όλοι ξέρουμε πώς είναι, αλλά ενίοτε ξεπερνούν τις average προσδοκίες μας.
Μαζί με το προαναφερθέν, στο peak του album είναι και το ομότιτλό του, που ξεχωρίζει με το πιο progressive τελείωμά του, έχοντας νωρίτερα κλιμακωθεί άρτια. Συνολικά το λες και χαρωπό άκουσμα, έχει μια δυναμική, ακούγεται ευχάριστα, χωρίς, όμως, να προκαλεί κάποιον ενθουσιασμό ή κάποια ιδιαίτερη εντύπωση τέλος πάντων.
Ακούγονται σαν…ο εαυτός τους, όντες πάντα εξαιρετικοί, όχι πια φρέσκοι όμως. Σαν αποτέλεσμα η απάντηση στο «πώς σου φάνηκε το καινούριο των Bombay;» είναι ένα «ναι μεν, αλλά..» ή πιο σωστά ένα «μεεεχ».