Όλοι μας λίγο πολύ θέλουμε να ξεχάσουμε την εποχή των lockdowns και του παγώματος των συναυλιών, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ακόμα και σε αυτή τη σκοτεινή περίοδο βγήκαν κάποια εξαιρετικά πράγματα. Στην κατηγορία αυτή μπαίνει και η ταινία “Shadow Kingdom” που σκηνοθέτησε η Ισραηλινή σκηνοθέτης Alma Har’el και που ουσιαστικά πρόκειται για μια online stream συναυλία που έδωσε ο Bob Dylan μαζί με τη μπάντα του σε στούντιο στη California πριν από δύο χρόνια. Η ταινία κυκλοφόρησε σχεδόν ταυτόχρονα με το soundtrack που σίγουρα εκπλήσσει και τον φανατικότερο οπαδό του Bob Dylan.
Οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί του Bob Dylan ξέρουν πως ο 82-χρονος τραγουδοποιός επί σκηνής παίζει το παιχνίδι με δικούς του όρους, αλλάζοντας τα τραγούδια και δίνοντας του μια εντελώς διαφορετική όψη. Αυτό συμβαίνει και στο “Shadow Kingdom” με παλιότερες γνωστές και λιγότερο γνωστές συνθέσεις του. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην τριπλέτα “Highway 61 Revisited”,”Blonde on Blonde” και “I’ll Be Your Baby Tonight” από την χρυσή εποχή του Bob Dylan προσαρμοσμένα στη σημερινή εποχή με την βραχνή φωνή του και ορισμένες εκτελέσεις που έστω κι αν δεν αγγίζουν την αίγλη των αυθεντικών καταφέρνουν να κερδίσουν τον ακροατή με τον ζεστό τους ήχο.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα το “Queen Jane Approximately” με την ακουστική κιθάρα και το ακορντεόν, το “Forever Young” που είναι κοντινότερο στην 4-λεπτη εκτέλεση, ενώ μια μεγάλη αποκάλυψη είναι η αργή και ανατριχιαστική εκτέλεση του “Tombstone Blues” που απέχει παρασάγγας από την ιλιγγιώδη ταχύτητα του αυθεντικού. Η εκτέλεση του “To Be Alone with You” βρίσκεται πολύ κοντά στην αυθεντική του “Nashville Skyline”, ενώ η αντίστοιχή του “The Wicked Messenger” συμπεριλαμβάνεται στα highlights του δίσκου, κάτι που δεν συμβαίνει με αυτήν στο “It’s All Over Now, Baby Blue” που είναι το μόνο μελανό σημείο του “Shadow Kingdom”. Το δυνατό χαρτί έρχεται στο τέλος με το ακυκλοφόρητο ορχηστρικό “Sierra’s Theme” που θυμίζει αρκετά το “All Along The Watchtower”.
Δεν θα κάτσω να αραδιάσω το πόσο σημαντικός είναι ο Bob Dylan για τη μουσική καθότι αυτό είναι κάτι που έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές στο παρελθόν. Αυτό όμως που έχω να τονίσω είναι το πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Dylan βρίσκεται εκεί έξω και προσφέρει τις ίδιες συγκινήσεις με κάθε του κυκλοφορία, έστω κι αν πρόκειται για μια επίσκεψη στο παρελθόν όπως στην προκειμένη περίπτωση. Αν περιμένατε να ακούσετε εκεί μέσα κάτι από τα γνωστά και λαοφιλή τραγούδια του Dylan παίξατε και χάσατε, γιατί όπως είπα και πιο πάνω ο Dylan ποτέ δεν έπαιξε εκ του ασφαλούς και ούτε τώρα το κάνει.