Με ολοκαίνουρια δισκογραφική κυκλοφορία και λίγες ημέρες μετά την εμφάνισή τους στο διάσημο Wacken Open Air, η Isis Queen των punk rock heroes Barb Wire Dolls, απαντά στις ερωτήσεις της Μαρίλης Κουλολιά σχετικά με το νέο τους album, “Desperate”, τον Lemmy Kilmister και τον DIY τρόπο ζωής.
Η μουσική σας είναι αρκετά εκρηκτική κι ακραία, ενώ διακατέχεται από τους γρήγορους ρυθμούς και την ένταση των 70’s. Δεδομένου ότι η σκηνή έχει κάνει μια δραματική στροφή κατά την τελευταία δεκαετία, κλίνοντας περισσότερο προς την πιο χιπστερική προσέγγιση πιστεύετε ότι ενδέχεται στο σύντομο μέλλον να κάνει το δυναμικό comeback της η πραγματική rock n’ roll;
Όλα εξαρτώνται από τους ανθρώπους και συνεπώς από τη δική τους ανάγκη για αυθεντική μουσική που θα τους παρέχει έμπνευση και θα τους κάνει να αισθάνονται ζωντανούς. Με αυτό έχει άλλωστε να κάνει η rock n’ roll. Σίγουρα, κάθε είδος μουσικής μπορεί να σε κάνει να κινηθείς ή να σου προκαλέσει κάποιο συναίσθημα, αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με την αίσθηση που σου προσφέρει το να πηγαίνεις σε μια rock συναυλία, γεμάτη distortion και μια ενεργητική μπάντα που θα σε ξεσηκώνει. Γι’αυτό το λόγο ξεκινήσαμε αυτό το συγκρότημα. Με κινητήριο δύναμη την ανάγκη μας να το βιώσουμε αυτό. Κρύβεται κάτι το αληθινό πίσω από την “έλλειψη κανόνων” και τον αυθορμητισμό μιας punk συναυλίας, με τον συναυλιακό χώρο να σφύζει από κόσμο και την ατμόσφαιρα θανατηφόρα.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη συνάντησή σας με τον θρυλικό Lemmy Kilmister;
Οφείλουμε αυτόν τον νέο δίσκο στον Αρχηγό της speed rock. O Lemmy μας έκανε ένα σπουδαίο δώρο που επέλεξε να κυκλοφορήσει το “Desperate” μέσω της δισκογραφικής του. Τον γνωρίσαμε πρώτη φορά στη Sunset Srip στο Los Angeles όταν είχαμε πρωτοφτάσει στις Η.Π.Α.. Είχαμε μόλις φύγει από Ελλάδα, αφότου είχαμε πουλήσει ό,τι είχαμε και δεν είχαμε για να αγοράσουμε τα αεροπορικά προς L.A., αφότου ο θρυλικός DJ Rodney Bingenheimer είχε ξεκινήσει να παίζει κομμάτια από το demo μας, στον πρώτο rock ραδιοφωνικό σταθμό του L.A., στον KROQ. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που διανύαμε τους δρόμους, στους οποίους τα μουσικά μας είδωλα και οι πρωτοπόροι της πόλης ξεκίνησαν να παίζουν. Κατευθυνόμασταν προς το Whiskey A Go Go όταν τυχαία συναντήσαμε τον Lemmy, οπότε και του δώσαμε το demo μας. Συζητήσαμε για την ελληνική μουσική σκηνή και για την κοινή αγάπη μας για την πρώιμη punk μουσική κι από τότε συνέχισε να δέχεται τα demo και τα albums μας. Στο μεταξύ, το Whiskey μας είχε προσλάβει ως βασικούς μουσικούς και καταλήξαμε να κάνουμε ζωντανές συναυλίες κάθε Δευτέρα, όταν παίζαμε, τις συναυλίες άνοιγαν ντόπια μουσικά σχήματα. Μάλιστα, σε κάποια φάση συνεργαστήκαμε και με τους Playground Circus από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι άνοιξαν πέντε από τις συναυλίες μας. Για αρκετό καιρό συνεχίσαμε σε αυτούς τους ρυθμούς, εως ότου ο Lemmy ήρθε να μας παρακολουθήσει ζωντανά. Τότε μας προσέγγισε και μας πρότεινε να κυκλοφορήσουμε τον δεύτερο δίσκο μας μέσω της Motorhead Music. Δεχτήκαμε απευθείας! Ο Lemmy μας βοήθησε πολύ και για του είμαστε πάντα υπόχρεοι. Lemmy, θεός!
Ποια είναι η βασική πηγή έμπνευσης στον τελευταίο δίσκο σας “Desperate”;
Το μεγαλείο προέρχεται από την απόγνωση. Δεν είχαμε σκοπό να εγκαταλείψουμε την Ελλάδα όταν πρωτοξεκινήσαμε το συγκρότημα. Ξοδέψαμε όλα μας τα χρήματα οργανώνοντας ένα φεστιβαλ το οποίο απέτυχε, καθώς έλαβε χώρα κατά την πρώτη χρονιά της κρίσης. Ήμασταν απεγνωσμένοι κι αναζητούσαμε τρόπους να επιβιώσουμε. Ήμασταν ανοιχτοί σε οτιδήποτε μας πρότειναν. Όταν μας προσκάλεσαν στις Η.Π.Α. πουλήσαμε αυτοκίνητα, surfboards, εξοπλισμό, κι οτιδήποτε άλλο προκειμένου να αγοράσουμε τα εισιτήριά μας. Έκτοτε μας “ανοίχτηκαν πόρτες”. Αν νιώθεις βαλτωμένος και δεν βρίσκεις τον τρόπο να ξεφύγεις από τα προβλήματά σου, τότε δεν είσαι αρκετά απεγνωσμένος. Όταν είσαι απεγνωσμένος κάνεις τα αδύνατα, δυνατά.
Στο “Desperate” καθίσταται αντιληπτή μια αυξημένη συνθετότητα στον ήχο, χωρίς ωστόσο να ξεφεύγει δραματικά από το χαρακτηριστό μοτίβο της ενεργητικότητας και της στυγνής έντασης. Με ποιους τρόπους νιώθεις ότι η μουσική σας έχει εξελιχθεί από την κυκλοφορία του “Slit”;
Ήταν μια αέναη Οδύσσεια για το συγκρότημα. Την παραγωγή και την μίξη του “Desperate” την έκανε ο Jay Baumgardner στο NRG studio του Los Angeles, ενώ στη συνέχεια εστάλη στον Howie Weinberg που ανέλαβε το mastering. Αυτά είναι αρκετά βαρυσήμαντα ονόματε στη μουσική βιομηχανία, και η συνεργασία μου με τον Jay μου δημιουργούσε μια αίσθηση καλλιτεχνικής ολοκλήρωσης. Ηταν μεγάλη η αλλαγή σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο που είχε αναλάβει να ηχογραφήσει ο μεγαλοφυείς, σε μόλις τρεις μέρες κι όταν η μπάντα απαρτιζόταν από τρία μέλη, χωρίς μπάσο. Οι Barb Wire Dolls έπαιζαν ως τρίο για πολλά χρόνια, οπότε κι ο Pynn Doll έπαιζε με μια custom Bill Foley κιθάρα, χρησιμοποιώντας δύο Marshall full stacks, ένα Ampeg SVT 2 Pro και μία βάση ψηγείου. Δε φαντάζεσαι πόσο δυνατό ήχο είχαμε! Και σίγουρα, δε σου ξέφευγε το μπάσο. Τελειοποιήσαμε τον ήχο μας και γράψαμε κομμάτια που αναδέικνυαν τη δύναμη του ήχου μας. Αν το “Slit” ήταν το μωρό μας που βγήκε κλωτσώντας και κραυγάζοντας, τότε το “Desperate” είναι ο έφηβος που αναζητά τον πραγματικό του εαυτό.
Ζείτε το πραγματικό rock n’ roll lifestyle, μονίμως ξεκινώντας νέες περιοδείες και αποφεύγοντας με κάθε τρόπο τη στατικότητα. Ποια είναι μερικά από τα προτερήματα και τα ελαττώματα της ζωής “στον δρόμο”;
Η διαδρομή μας εώς τώρα ήταν αλλοπρόσαλλη! Έπρεπε να τα βγάλουμε πέρα με οποιαδήποτε ευκαιρία μας δινόταν. Έχουμε κλείσει μόνοι μας περιοδείες, ενώ είχαμε κατά καιρούς διαφορετικούς ατζέντες που τα κανόνιζαν γι’ εμάς, δύο από τους οποίους μάλιστα μας εγκατέλειψαν, ο ένας στο Νέο Μεξικό κι ο άλλος στη Νέα Υόρκη. Πολλές ανεξάρτητες δισκογραφικές είχαν κερδοσκοπήσει από το ντεμπούτο μας, χωρίς να πάρουμε δραχμή. Έχουμε ξεμείνει σε πόλεις για εβδομάδες, κατά τις οποίες παίζαμε μουσική σε μπαράκια για να μαζέψουμε αρκετά χρήματα και να συνεχίσουμε την περιοδεία μας. Έχουμε ζήσει με φαντάσματα, πρεζάκια, οικογένειες, ζώα κι άλλα μόνο και μόνο για να προφτάσουμε την επόμενη συναυλία. Κάθε μέρα είναι αυθόρμητη και κάθε μέρα είναι δώρο. Δεν υπάρχουν αρνητικά και θετικά. Μονο οι περιπέτειες που ξανοίγονται μπροστά σου όταν είσαι “απεγνωσμένος”.
Τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί περισσότερο στο να εισαι καλλιτεχνικά παραγωγική;
Η μουσική είναι το ξέσπασμα των φόβων και των αγωνιών που μας φορτίζουν. Βρίσκουμε την καθοδήγησή μας στους στίχους και τις απαντήσεις στον ρυθμό. Το “Desperate” ήταν η λύση σε όλες μας τισ δυσκολίες. Δεν είναι εύκολο να είσαι μια DIY μπάντα. Κοιμάσαι σε πατώματα, δεν κάνεις μπάνιο για μέρες, τρως οτιδήποτε είναι εύκαιρο και ζεις σαν νομάς μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος με τα οποία προσπαθείς να συμβιώσεις αρμονικά. Για δυόμισι χρόνια κάναμε χωρίς σταματημό underground συναυλίες! Ζούσαμε στο van μας και σε σπίτια άλλων ανθρώπων για περισσότερες από 500 συναυλίες. Αλλά στο τέλος παράγεται μουσική κι όλα αυτά αποκτούν αξία.
Οι συναυλίες σας είναι πολύ έντονες και προκλητικές – περισσότερο ίσως από οτιδήποτε άλλο έχω δει κατά τα τελευταία χρόνια! Σας έχει προκαλέσει ποτέ η στάση σας μπελάδες;
Χαχα, ναι! Πολλές φορές. Έχει τύχει να βρεθώ στα επείγονται στην Αγγλία επειδή με είχαν “αρπάξει” από τη σκηνή τρελαμένοι fans. Επίσης, με έχουν συλλάβει στο Τέξας για “ασέλγεια” και για “υποκίνηση ταραχών”. Οπότε, ναι, είχαμε αρκετές τρελές εμπειρίες, οι οποίες δε γίνεται να καταγραφούν σε μια συνέντευξη και που ίσως θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται σε ένα βιβλίο όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Επίσης, μια καινούρια κιθαρίστρια, η Remmington, προστέθηκε στο συγκρότημα. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;
Μετά από πέντε χρόνια, κατά τα οποία κάναμε περιοδείες στις Η.Π.Α. με το van μας αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας προς Ευρώπη, αλλά δε μπορούσαμε, εξαιτίας τους εξοπλισμού μας, που δε μας εξυπηρετούσε ως τρίο. Δε γινόταν με τίποτα να παίξουμε στην Ευρώπη, με τον εξοπλισμό που μας δινόταν από τις εγχώριες μπάντες που μας άνοιγαν. Οπότε, πήραμε τηλέφωνο μια γνωστή μας που ζούσε στο Petersburg της Florida που ήταν μέλος της Tampa hardcore σκηνής. Η Remmington, πέταξε μέσα σε μια εβδομάδα, και για έξι μήνες συμμετείχε στην DIY περιοδεία μας ανά την Ευρώπη. Η Remmington ανέλαβε τη ρυθμική κιθάρα όταν η Iriel Blaque μπήκε στο συγκρότημα κι ανέλαβε το μπάσο. Από τότε κατορθώσαμε τον τέλειο συνδυασμό!
Σκοπεύετε να παίξετε σύντομα στην Ελλάδα;
Κάναμε ένα μικρό show για την κυκλοφορία του δισκου μας στο “Icarus Artist Commune” στην Κρήτη. Μας είχαν δωθεί φωτογραφίες του θρυλικού φωτογράφου Bob Gruen για να τις χρησιμοποιήσουμε στο artwork του “Desperate”, οπότε παρευρέθηκε κι εκείνος στη συναυλία κυκλοφορίας του δίσκου, ενώ με αφορμή αυτό εξέθεσε στον χώρο δικές του δουλειές. Ανυπομονούμε για περισσότερες συναυλίες στην Ελλάδα!
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Να ροκάρουμε, να ταράξουμε και να σκίσουμε! Απλά να θυμάσαι, ανεξάρτητα από όσα πιστεύουν οι περισσότεροι, υπάρχει πάντα ο κατάλληλος τόπος στον οποίο μπορούν να ευοδωθούν οι ιδέες σου. Μην γίνεις άλλη μια ανυποψίαστη παρουσία σε αυτή τη κοινωνία που ζούμε. Ξεχώρισε και να είσαι δυνατός στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεσαι. Έμπνευσε ανθρώπους και βοήθησέ τους, με τη σειρά τους, να εμπνεύσουν άλλους. Δεν υπάρχει καλύτερη δυνατή στιγμή να είσαι ζωντανός, από αυτή που βιώνουμε, με πρόσβαση σε τόση γνώση. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, βγες έξω και ζήσε τη ζωή σου. Δίνεται μέσα σου μια μάχη. Έχεις τη δύναμη, αυτή είναι η αλήθεια. Γίνε μέλος της “Γενιάς του Δρόμου” (Street Generation). Τα λέμε στο pit.
***ENGLISH VERSION:***
Your music is very explosive and high-edge, evoking the high energy and angst of the 70’s whereas the music scene has dramatically changed during the past decade, leaning towards the more hipster-ish mellow approach. Do you feel like a true rock n’ roll comeback is coming anytime soon?
It all depends on the people and their wanting for authentic music that inspires and breathes life back into them. That is what rock n roll is about. Sure all music makes you move and get your emotions going but there is nothing like going to a rock concert, with full distortion and an energetic live show to get you juices pumping and your soul livid. That’s why we started this band. Out of a necessity to experience that. There is something real about the ‘no rules’ and the spontaneity of a punk show when the room is full and the vibe is murderous.
What is the story behind your meeting with the legendary Lemmy Kilmister?
We owe this new album 100% to the Major of speed rock. Lemmy has given us a great gift in having our album ‘Desperate’ out on his label and be a part of his legacy. We first met him on the Sunset Strip in LA upon first arriving to the USA. We had just left Greece after selling everything we had to buy the tickets to Los Angeles to play a show after legendary radio DJ Rodney Bingenheimer started playing our demo on the airwaves of LA’s #1 rock station KROQ. We were excited finally to be on the streets of where our music idols and the first wave of punk bands from the city first started playing. While walking to the Whisky A Go Go we ran into Lemmy and we gave him our demo that Rodney was playing. We talked about the Greek scene and our mutual love from early punk rock and since then he kept getting our demos and albums. The Whisky in the mean time had asked us to be the house band for them and we ended up putting on free shows every Monday where we would play and get local bands that we liked to support us. We even got ‘Playground Circus’ from Thessaloniki to come and support us for 5 of those shows. We were the house band for months and Lemmy made his way over to check us out live. That’s when he approached us to put out our sophomore album under Motörhead Music. We agreed immediately! Lemmy took us under his wing and we will forever honor him for that. Lemmy is God!
What is the main inspiration behind your latest album “Desperate”?
Greatness comes from desperation. We had no interest in leaving Greece when we started the band. But when we lost all our money we had saved for so many years putting on a rock festival that failed because it was the first year of the crisis, we were desperate and needed to find a way to survive. We were open now to anything that came our way. So when we were asked to come play the USA, we sold cars, surf boards, equipment, anything that had value just to buy our tickets there. Since then the world has opened its doors to us. If you think you are stuck and cant find a way out of your problems then you are not desperate enough to figure it out. You find yourself doing things that you never thought were possible when you are desperate.
In “Desperate” there seems to be more complexity in your sound-but still remaining true to it’s energetic and raw power. How do you feel that your music has evolved since your previous work “Slit”?
It has been an never ending odyssey for the band. ‘Desperate’ is produced and mixed by Jay Baumgardner at NRG studios in LA and then sent off to Howie Weinberg for Mastering. These are some pretty big dogs in the industry and working with Jay has been very artistically fulfilling. It has been quite a change for us from our last record that was engineered and recorded by underground mastermind Steve Albini in just 2 days and as a 3 piece without a bass player. Barb Wire Dolls used to be a 3 peice for years where Pyn Doll (lead guitarist) would play his custom Bill Foley guitar through 2 Marshal full stacks and a Ampeg SVT 2 Pro with a refrigerator cabinet. Our sound was massive! And you really didnt miss the bass. We perfected our sound and wrote songs that complimented that raw power. If our debut album Slit was our baby that came kicking and screaming into this world, then Desperate is the teenager out to find who it truly is.
You live the true rock n’ roll life by always touring and never being static in any way. What are some pros and cons of the lifestyle “on the road”?
We have had a crazy ride so far! We’ve had to make due with whatever lif gives us. We’ve booked tours ourselves, we’ve had several different booking agents, two of which had left us high a dry in both New Mexico and NYC. We’ve put out our debut album with multiple independent labels that we still have never seen a drachma from. We have gotten stuck in many cities where we would end up finding a bar and playing every week until we got enough money to continue the tour. We have lived with ghosts, junkies, families, animals and more just to keep playing and get to the next show. Every day is spontaneous and every day is a gift. There are no pros or cons, just the adventures life gives you when you are ‘desperate’.
What is it that mostly motivates you to be musically productive?
Music is the release to the fears and doubts that we have. We find guidance in the lyrics and answers in the beat. ‘Desperate’ was our answer to our frustrations. It is not easy being a DIY band. You sleep on floors, go days without showering, eat whatever is available and live like a total nomad with other band mates that you struggle to find harmony with sometimes. We went 2 and a half years of full underground touring without stopping! Lived out of our van and other peoples houses and floors for over 500 shows in those 2 and a half years. But then music is created and it is all worth while.
Your live shows are very intense and provocative – more than anything else I’ve witnessed during the past years! Has this ever gotten you into any trouble?
Haha! Yes, many times. Ive ended up in the emergency ward in England from being pulled of stage by crazy fans. I was almost arrested in Texas for “indecent exposure” and “inciting a riot”. So, yes, we have had many crazy experiences that cannot be written in a interview that may need to be written into a book when the time is right.
Also, a new guitarist, Remmington, joined the band. How did you decide to cooperate?
After touring five times around the U.S in our van we came to Europe to continue the crusade but we could not tour with the same equipment to get the right sound we needed as a 3 piece. There was no way we could play Europe as a 3 piece with the equipment that was given to us every night by the opening bands. So, we called up this girl we new that lived in St. Petersburg Florida that was a part of the Tampa hardcore scene. Remmington flew out within a week and joined us on a 6 month DIY tour around Europe. Remmington moved to rhythm guitar when Iriel Blaque joined the band on bass and it’s been a perfect combination since.
Are you planning to play live in Greece again any time soon?
We just had a small show for our album release party at ‘The Ikarus Artist Commune’ on Crete. We have been given photos from legendary rock photographer Bob Gruen to use in our album art work for ‘Desperate’ so he flew out and joined us for the album release party and and had his own photo gallery put up there for the event. We are all looking forward to more shows in our home country.
What are your future plans?
To Rock, Riot and Rip it up! Just remember despite what most people think, there is a place for you and your ideas. Don’t become a number in this society that we live in. Stand out and be strong in your expressions. Inspire people and help them inspire others. There is no better time in history than to be alive now with all the knowledge at our finger tips. There are no excuses to go out and live your life.You got the fight burning inside of you. You have the power and that’s the truth. Come join us and be a part of the Street Generation. See you in the pit.