Πολλές είναι οι μπάντες που κατά καιρούς φιλοδοξούν να εγκαταλείψουν τη γενέτειρα τους προκειμένου να διεκδικήσουν τη μουσική τους αναγνώριση στο ευρύτερο βεληνεκές, λιγότερες αυτές που το επιχειρούν και μάλλον ελάχιστες αυτές που το κατορθώνουν. Οι Barb Wire Dolls ανήκουν αδιαμφισβήτητα στην ύστατη κατηγορία, αποτελώντας απ’ ό,τι φαίνεται ένα success story, αφού τόσο οι λαμπρές συνεργασίες τους (δεδομένου ότι έχουν μοιραστεί τη σκηνή με διακεκριμένα ονόματα όπως οι GBH, Mushroomhead, Candlebox και NOFX μεταξύ άλλων) όσο και οι διθυραμβικές κριτικές που έχουν κατά καιρούς λάβει, κατά τις οποίες συσχετίζονται με αξεπέραστα συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols ή οι Black Flag, συνεισφέρουν στην επικράτηση ενός “ντόρου” γύρω απ’το όνομά τους. Επειδή όμως όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά, έτσι και η παρουσία τους στο πλαίσιο της ζωντανής τους εμφάνισης στη Death Disco ήταν αν μη τι άλλο… εκρηκτική!
Ανταπόκριση: Μαρίλη Κουλολιά / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Τον άχαρο ρόλο να ανοίξουν τη συναυλία ενώ η προσέλευση του κόσμου ήταν ακόμα αρκετά χαμηλή είχαν οι Narcosis. Ωστόσο, το ελάχιστο ποσοτικά κοινό δεν στάθηκε αρκετή αιτία ώστε να τους παρακωλύσει από το να φέρουν σε πέρας ένα set γεμάτο ενέργεια, ενώ οι ίδιοι έδειχναν να απολαμβάνουνουν δεόντως την παραμονή τους επί σκηνής και γιατί όχι… να ξεσηκώσουν και κάποιους από τους παρευρισκόμενους. H μουσική τους κειμένεται μεταξύ σκληρών oldschool rock ηχοτοπίων που συνδυάζονται με 90s grunge επιρροές κι αποτέλεσαν χωρίς καμία αμφιβολία μια ταιριαστή επιλογή support της περί ου ο λόγος συναυλίας. Κομμάτια όπως τα “Image Of Me”, “Paranormal Activity” και “Hangover” μας συνόδευσαν ευχάριστα μέχρις ότου να έρθει η σειρά των Sun, Rain In Life.
“Aυτοί που θα βγουν τώρα θυμίζουν πολύ Nirvana” ακούω κάποιον να λέει δίπλα μου. Με το που ξεκίνησαν όμως το set τους οι Sun, Rain In Life, στον ήχο τους γίνονταν αντιληπτές περισσότερες επιρροές από Smashing Pumpkins και ιδιαίτερα Alice in Chains, σε ό,τι αφορούσε ειδικά τα κιθαριστικά κομμάτια. Σίγουρα υπάρχουν και στοιχεία που Nirvan-ίζουν όπως η γρέζα του frontman, ίσως να παρέπεμπε και λίγο από κινησιολογικής άποψης, ωστόσο όλα αυτά θα ενέτασσα στο γενικότερο πλαίσιο της επιρροής που η συγκεκριμένη περίοδος έχει ασκήσει στο συγκρότημα και σίγουρα δε θα τα εκλάμβανα ως μια προσπάθεια συνειδητής αντιγραφής. Άλλωστε, είναι αδύνατον κάποιος που υπηρετέι ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος να παραμείνει καθ’όλα ανεπηρέαστος από τους προγενέστερους. Όπως και να έχει, η παρουσία τους επί σκηνής ήταν εξιοπρεπέστατη, ενώ διατηρήθηκε κι ενεργή επικοινωνία με το κοινό που είχε σημαντικά τώρα αυξηθεί. Ακούσαμε κομμάτια από το ντεμπούτο album τους, “96/4”, που κυκλοφόρησε φέτoς.
Σειρά τώρα είχαν οι headliners της βραδιάς Barb Wire Dolls. H αλήθεια είναι ότι δεν τους είχα ξαναπαρακολουθήσει live κι από αυτή την άποψη εξεπλάγην εξ’αρχής. H Isis φερόταν στον χώρο ως μετενσάρκωση της Nancy Spungen, ενώ όλη η 70s αισθητική της μπάντας ήταν πασιφανής, λες και τους είχες τσιμπήσει από τη σκηνή του CBGB του τότε και τους είχες φέρει στην Αθήνα του παρόντος. Με αστείρευτη ενέργεια, trashy punk-rock διάθεση η Isis κινούταν αεικίνητα στον χώρο – άλλοτε κοπανιόταν κι άλλοτε χαριεντιζόταν με κοινό, είτε απρόβλεπτα αρπάζοντας παρευρισκόμενους είτε φερόταν ανάμεσα στον κόσμο σε ένα αλλοπρόσαλλο παιχνίδι χορευτικού”κοπανήματος”. Ό,τι τους έλειπε σε τεχνική αναπλήρωνε η σκηνική παρουσία όλων των μελών.
Καθ’όλη τη διάρκεια του set τους οι ρυθμοί παρέμειναν ίδιοι, ούτε μια παύση – μονάχα αλλεπάλληλες γερές δόσεις έντασης. Ο ήχος τους κειμενόταν στα αναμενόμενα αλλά και τόσο ταιριαστά στο ύφος της μπάντας σκληρά μονοπάτια του ανεπεξέργαστου punk ήχου. Οι ποιοτικές πτυχές της μουσικής χάνονταν σε χαώδη και θορυβώδη σχεδόν αυτοσχεδιαστικά παιξίματα. Ο κόσμος φυσικά έδειχνε να απολαμβάνει το κάθε λεπτό της συναυλίας. Φυσικά και με τη λήξη του main set, ζητήθηκε encore ενώ χαρακτηριστικά κάποιος αναφώνησε πως η συναυλία έπρεπε να “τραβήξει” μέχρι το πρωί. Το κλείσιμο του live έγινε υπό πιο groovy-reggae ρυθμούς που ωστόσο διακόπτονταν από punk ξεσπάσματα.
Οι Barb Wire Dolls είναι μια μπάντα ασταμάτητη, την οποία όλοι οι λάτρεις της “αναρχικής” δεκαετίας του 1970 θα εκτιμήσουν δεόντως.