Δεν χωράει καμία αμφιβολία πως τους Architects τους συναντάμε στην ελίτ του σύγχρονου metal. Την τελευταία δεκαετία παίζουν μπάλα στη μεγαλύτερη κατηγορία, κυκλοφορώντας τη μία δισκάρα μετά την άλλη. Ακόμα και όταν έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους με την απώλεια του αδερφού τους και βασικού συνθέτη, Tom Searle, δεν τα παράτησαν. Συνέχισαν να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο που ξεκίνησαν μαζί του πριν δεκαπέντε χρόνια, προσφέροντάς μας μόνο μουσικάρες. Το όνειρο αυτό, λοιπόν, συνεχίζεται εν έτει 2021 μέσα από το For Those That Wish To Exist.
Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα από την αρχή, το ένατο album των Βρετανών απέχει πολλά χιλιόμετρα από αυτά που μας έχουν συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν εννοώ ποιοτικά, αλλά ηχητικά. Εδώ η μπάντα πειραματίζεται όσο ποτέ πριν, γκρεμίζοντας ταμπέλες και μουσικά καλούπια. Άλλωστε όταν έχεις πιάσει κορυφή δεν σε ενδιαφέρουν αυτά. Και οι Architects αναμφίβολα βρίσκονται στην κορυφή. Την «καβάτζωσαν» με το ΕΠΟΣ Lost Forever//Lost Together και διατηρήθηκαν εκεί με το συναισθηματικά φορτισμένο All Our Gods Have Abandoned Us και το σκοτεινό αριστούργημα Holy Hell. Τώρα τολμούν να δοκιμάσουν το επόμενο βήμα και να εξελιχθούν, όπως ακριβώς πράττουν οι μεγάλες μπάντες.
Το αεράκι της αλλαγής φύσηξε με το πρώτο single, το Animal. Απλό αλλά κολλητικό riff, καθαρά φωνητικά που πρωταγωνιστούν και πιασάρικο refrain αλα Bring Me The Horizon ήταν τα πρώτα δείγματα που πήραμε από το συγκρότημα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και στο λένε ξεκάθαρα στο Little Wonder (“I wanna sing you a different song, one that’s easier to swallow”). Το χαρακτηριστικό κοφτό riffing έχει αντικατασταθεί με πιο «ευκολοχώνευτα» riffs (Black Lungs), ο Sam Carter δεν φτύνει ούτε ένα ‘blegh’ (και δεν πρόκειται να το ξανακάνει όπως δήλωσε), τα pop/ηλεκτρονικά στοιχεία κέρδισαν έδαφος (Meteor, An Ordinary Extinction), οι ταχύτητες έπεσαν αισθητά και γενικά η κατάσταση έγινε πιο «αρένα». Ότι έκαναν, δηλαδή, οι Parkway Drive με το Reverence, οι BMTH με το That’s the Spirit, οι While She Sleeps με το So What? και πάει λέγοντας. Κάντε απλά εικόνα πως θα ακούγεται το ανατριχιαστικό Dead Butterflies σε ένα γεμάτο από κόσμο στάδιο.
Αν έλειπαν 2-3 fillers θα μιλούσαμε για στεγνό δεκάρι. Όπως και να έχει πάντως έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ δυνατό album που ανοίγει νέους ορίζοντες για την παρέα από το Brighton. Σίγουρα κάποιοι θα ξινίσουν με αυτή την αλλαγή, αλλά άλλοι τόσοι θα μπουν στον κόσμο των Architects. «Θέλαμε να εξελιχθούμε, αλλά ταυτόχρονα θεωρήσαμε σημαντικό να σεβαστούμε τους οπαδούς μας, την κληρονομιά μας και φυσικά να κυκλοφορήσουμε κάτι που θα άρεσε και στον Tom», είπε σε συνέντευξη ο Sam και πιστεύω τα κατάφεραν περίφημα.
