Η Σκωτία αποτελεί για χρόνια ένα από τα απωθημένα ταξίδια μου, και σαν άνθρωπος που υποστηρίζω με σθένος τα απωθημένα μου, δεν έχω καταφέρει να πάω ακόμα. Ευτυχώς τουλάχιστον, το φετινό συναυλιακό φθινόπωρο μας έφερε αρκετό άρωμα Σκωτίας. Μια με τους Belle And Sebastian πριν από ένα μήνα, και άλλη μια τώρα με τους θρυλικούς Arab Strap.
Και είναι όντως θρύλοι για το underground indie κοινό. Τους λάτρεψε στα μέσα των 90’s που εμφανίστηκαν ξαφνικά, χωρίς να θυμίζουν τίποτα προγενέστερο, τους νοστάλγησε πολύ τη δεκαετία που παρέμειναν ανενεργοί και τους αποθέωσε, δικαιωματικά, με την περσινή δισκογραφική τους επιστροφή, με το καταπληκτικό “As Days Get Dark”.
Ανταπόκριση: Θανάσης Καρανίκας / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (πλήρες photo report εδώ)
Τη βραδιά άνοιξε ο Λόλεκ με τη νεοσύστατη μπάντα του (Στέφανος Ψαραδάκης – τύμπανα, Βαγγέλης Μπάκαλος – τσέλο, Αλέξης Δελής – μπάσο), έχοντας μόλις βγάλει ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που ακούσαμε φέτος, και δε μιλάω μόνο για ελληνικές παραγωγές.
Το “Άγρια”, που κυκλοφορεί από την Inner Ear, είναι ένα πραγματικό αριστούργημα, που ήδη έχει αρχίσει να παίρνει την αναγνώριση που του αξίζει. Mε έξι, λοιπόν, καινούρια τραγούδια ο Λόλεκ ζέστανε ιδανικά την ατμόσφαιρα, κάνοντας την ηλεκτρισμένη εμφάνισή του να μοιάζει εξίσου σημαντική με αυτή ενός headline slot. Ανυπομονούμε για την ολοκληρωμένη παρουσίαση του δίσκου.
Ακριβώς στην ώρα τους, και με τον beat του “The Turning Of Our Bones” να παίζει ήδη στο background, οι Σκωτσέζοι κατέλαβαν τη σκηνή σκορπώντας χαμόγελα στο ανυπόμονο κοινό. Aidan Moffat & Malcolm Middleton μαζί με τρεις ακόμα μουσικούς για μιάμιση ώρα έκαναν ακριβώς αυτό που εκπροσωπούν με την τέχνη τους όλα αυτά τα χρόνια και που θα περίμενε κανείς να ακούσει σε μια συναυλία τους. Aυτό το γοητευτικό, μελαγχολικό, ανορθόδοξο και αλήτικο σκοτάδι τους, που ξεδιπλώθηκε με απόλυτη φυσικότητα, σε όλο το του μεγαλείο.
Παλιά αγαπημένα και καινούρια τραγούδια (έξι στο σύνολο) εναλλάσσονταν συνεχώς, μην αφήνοντας, σοφά, να βουλιάξουμε στην συγκίνηση και τη νοσταλγία της πρώτης τους εποχής. “New Birds”, “Love Detective”, “Girls Of Summer”, “Don’t ask me to dance” μερικές από τις καλύτερες στιγμές του παρελθόντος, ενώ και οι εκτελέσεις των καινούριων κομματιών σαν και τα “Kebabylon” & “Here Comes Comus!” επιβεβαίωσαν το πόσο σημαντική και με λόγο ύπαρξης, είναι αυτή η επιστροφή τους.
Μόνη μου μικρή ένσταση, ήταν το προηχογραφημένο υλικό που χρησιμοποιήθηκε κατά διαστήματα, όπως για παράδειγμα τα “βιολιά”. Όσο απαραίτητα και χαρακτηριστικά για το κομμάτι και να ήταν, θα προτιμούσα να είχαν αντικατασταθεί με κάτι άλλο στην ενορχήστρωση, δίνοντας ακόμα περισσότερη αίσθηση ζωντάνιας στην εκτέλεση.
Το κλείσιμο του βασικού set έγινε με το πρώτο τους μεγάλο single “The First Big Weekend” με τους μακρόσυρτους στίχους του, τους οποίους ο Aidan με απίστευτο coolness διάβαζε από το χαρτί. Η επιστροφή για το encore έγινε με την full band για το “Tears on Tour” ενώ στα κλασσικά “Packs of Three” & “Τhe Shy Retirer” παρέμειναν οι δυο τους, λιτοί και απέριττοι, χαρίζοντάς μας δύο από τις καλύτερες στιγμές του live.
Δύο φορτισμένες συναισθηματικά εμφανίσεις, με κοινό παρονομαστή την απλότητα και την αλήθεια τους. Σας ευχαριστούμε Λόλεκ & Arab Strap που μας κάνατε να αγκαλιάσουμε το σκοτάδι μας κοιτάζοντας προς το φως.
