“It’s about hopelessness and darkness but in a fun way“
Κάπως έτσι προλόγιζε 1,5 περίπου χρόνο πριν ο Aidan Moffat, ένας εκ των δύο Arab Strap, τον ερχομό του πολυαναμενόμενου 7ου δίσκου τους, 16 χρόνια μετά τον τελευταίο. Ένας δίσκος που δε ξέρω αν πραγματικά πιστεύαμε ότι θα έρθει ποτέ, αλλά πάντα μέσα μας βαθιά, ευχόμασταν. Κι ένας δίσκος, που τελικά ήταν καλύτερος κι απ’ όσο μπορούσαμε να φανταστούμε! (διαβάστε εδώ το review μας για το As Days Get Dark)
Η παραπάνω φράση λοιπόν, νομίζω πως περιγράφει και συνοψίζει άψογα το συνολικό έργο των Σκωτσέζων, μιας και η απάντηση σε μια ερώτηση του τύπου “τι είδος μουσικής παίζει αυτή η μπάντα”, είναι δύσκολο να δοθεί.
Με αφορμή τη μεγάλη συναυλία τους στο Gagarin 205 την ερχόμενη Κυριακή, για την οποία μετράμε τις ημέρες από τον περσινή κιόλας σεζόν που ανακοινώθηκε, θυμόμαστε 10 εμβληματικά τραγούδια της δισκογραφίας τους, τα οποία ευελπιστούμε να είναι και ένας ικανοποιητικός οδηγός, για αυτούς που θέλουν να γνωρίσουν την μπάντα και δεν είχαν την τύχη να το κάνουν μέχρι τώρα.
To πρώτο μεγάλο single της μπάντας, είναι ουσιαστικά ένας μονόλογος με ένα drum machine και μια κιθάρα στο background. Περιγράφει γλαφυρά τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα ένα Σαββατοκύριακο στη Γλασκώβη και το Φάλκιρκ, που συνοδεύεται από ξενύχτια, ποτά, αγώνες ποδοσφαίρου, Simpsons αλλά και πολλά… κορίτσια.
To 2016, και με αφορμή την 20η επέτειό του, κυκλοφόρησε ένα ακόμη πιο ηλεκτρονικό rework του κομματιού, από τον Miaoux Miaoux.
“It was the biggest cock you’ve ever seen”η πρώτη φράση του κομματιού και ολόκληρου του φανταστικού Philophobia.
Mε ένα απαλό strum της ηλεκτρικής κιθάρας και μερικά διακριτικά ντραμς να το ντύνουν μινιμαλιστικά, ένα τραγούδι που παίρνει ακροάσεις για να σου αποκαλυφθεί, αλλά καταφέρνει να σου γίνει εμμονή.
Οι National πριν από τους National, σε ένα από τα πιο ανθεμικά τραγούδια της μπάντας, που κλιμακώνεται ονειρικά, πριν βυθιστεί ξανά στο σκοτάδι.
Από τις πιο όμορφες ακουστικές κιθάρες που ηχογράφησαν ποτέ, αγκαλιάζεται από ένα υπέροχο reverb στη συνέχεια του κομματιού.
Μοναδικοί στίχοι, επιτηδευμένα άρρυθμα πλήκτρα και το πιο beat-άτο τραγούδι των Arab Strap που δε παιζόταν ποτέ ζωντανά, παρά μόνο στο reunion τους το 2016 (κι έπειτα κάποιες φορές ακόμα). Ελπίζω εδώ, να μας κάνουν την έκπληξη.
Creepy αλλά και sexy ταυτόχρονα, η κορυφαία στιγμή του The Red Thread. Πάντα θα το βάζω να παίξει πριν ή μετά το This is hardcore των Pulp.
Περίεργος αλλά γοητευτικότατος συνδυασμός beat και βιολιών και πιο ανεβασμένα bpm από ότι μας είχαν συνηθίσει έως τότε. Κομματάρα, από ένα κάπως άνισο άλμπουμ.
Σαν πρώιμοι New Order με ξεσπάσματα από Cure, ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά τραγούδια τους.
“Strangers waking up in the Monday morning stink/ Of course I feel sick, but it’s not why you think,” πάνω σε απίθανες κιθάρες που σε σαγηνεύουν.
Και η μεγάλη επιστροφή, που μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο από τα πολλά υπέροχα τραγούδια του As Days Get Dark, αλλά νομίζω πως αυτό είναι το πιο αντιπροσωπευτικό. Arab Strap σε όλο τους το μεγαλείο με μικρή δόση νοσταλγίας αλλά και πιο παρόντες από ποτέ.
