Είναι κάποιες βραδιές που απλά νιώθεις από πριν ότι κάτι larger than life θα συμβεί και εσύ απλά θα βρίσκεσαι εκεί και θα γίνεις μάρτυρας της ιστορίας που γράφεται ξανά και ξανά. Τα πάντα έμοιαζαν ιδανικά από την ανακοίνωση ακόμα των ονομάτων και με εξαίρεση τους νεοσύστατους Plankton που δε τους είχαμε δει ποτέ και ήταν το γνωστό/άγνωστο, τους άλλους δυο τους έχουμε θαυμάσει ουκ ολίγες φορές και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για όσο υπάρχουν!
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Χριστίνα-Θάλεια Παππά (πλήρες photo report εδώ)
Οι νεοσύστατοι Plankton, με μέλη που έχουν τη δική τους ιστορία στη doom/sludge σκηνή, είχαν το ρόλο να μας βάλουν στο κλίμα της συναυλίας και δε χρειάστηκε ιδιαίτερως κόπος από μέρους τους. Βαρύ ακατέργαστο sludge στα χνάρια των πατέρων Eyehategod, Grief, Buzzoven, από τη τετράδα που δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει τα κεφάλια μας να πηγαίνουν πάνω κάτω στην περίπου μισή ώρα που είχαν στη διάθεση τους.
Με το κόσμο να πυκνώνει επικίνδυνα και το An να θυμίζει ένδοξες μέρες του όχι και τόσου μακρινού παρελθόντος, το αμμοχάλικο των Sadhus εκτοξεύτηκε με ένα νέο τραγούδι από τον επερχόμενο δίσκο τους και οι πύλες της κόλασης άνοιξαν έτοιμες να μας υποδεχθούν. “Stevaro” για τη συνέχεια και το headbanging έχει ξεκινήσει για τα καλά. Οι Sadhus βρίσκονται σε δαιμονιώδη φόρμα και η λύσσα με την οποία παίζουν τα κομμάτια τους δεν έχει προηγούμενο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων το “Foondamentalist” που σε κάθε εμφάνιση τους παίζεται διαφορετικά. Το δεύτερο καινούργιο κομμάτι που ακούσαμε είναι για να παίζεις ΄φάπες΄ όταν το ακούς! Τα live των Sadhus είναι μια εμπειρία και πάντα θα σου αφήνουν τα σημάδια τους για αρκετό καιρό!
Η συνέχεια ήταν λαμπρή με τους αρχηγικούς Allochiria που με το θεοσκότεινο post/sludge τους βάλθηκαν να μη αφήσουν τίποτα όρθιο. Η ιδιαιτερότητα της μουσικής τους απαιτεί την προσήλωσή σου και το συγκρότημα δε στη ζητά, στην επιβάλλει, για να σε βάλει στο θεοσκότεινο κόσμο του και να σου ρουφήξει το είναι. Οι Allochiria μας προσέφεραν και δύο νέα τραγούδια, με το δεύτερο να σου σκίζει τα σωθικά με εκείνo τo αρχικό του riff. Όσα χρόνια τους βλέπω ζωντανά γίνονται όλο και καλύτεροι και όχι άδικα θεωρούνται ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα στον ήχο που υπηρετούν!
Το τέλος της βραδιάς μας βρήκε να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε το πόσο τυχεροί ήμασταν όλοι όσοι βρεθήκαμε στο An το συγκεκριμένο Σαββατόβραδο.
