Όταν σχεδόν από το πουθενά, διότι σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος του κοινού δεν είχε στραμμένα τα μάτια του στην Έδεσσα, εμφανίστηκε κάποια Alkyone, με το πρώτο επίσημο single της, μια διασκευή στο παραδοσιακό “Ξενιτεμένα μου πουλιά”, ήταν από την πρώτη επαφή ξεκάθαρο πως είχαμε να κάνουμε με μία πολύ χαρισματική τραγουδίστρια και δημιουργό, με την εντυπωσιακή φωνητική της ερμηνεία και τον υψηλής αισθητικής τρόπο που πάντρεψε τη σύγχρονη pop με το ηπειρώτικο.
Εγχείρημα που ακόμη κι αν δεν ήταν καινοφανές, εκτελούνταν στο παρελθόν με αμφίβολο σε αρκετές περιπτώσεις βαθμό επιτυχίας, καταλήγοντας σε μια αισθητική που υποτιμητικά χαρακτηρίζουμε βαλκανομπαρόκ. Όσο κι αν εκ του αποτελέσματος κρίνεται επιτυχημένη η επιλογή της Alkyone να συστηθεί στο κοινό κατ’ αυτό τον τρόπο, φαίνεται πως η αναπάντεχη, και δίκαιη, επιτυχία του πρώτου αυτού single δεν θα γινόταν τελικά αφορμή να συμβιβάσει το καλλιτεχνικό της όραμα όταν ήρθε η ώρα για τη δημιουργία του ντεμπούτο άλμπουμ της “Exit Sign”.
Από τη μια πλευρά, όπως προδίδει και ο τίτλος, αν δεν άφηνε ήδη αρκετές υπόνοιες το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο, η Alkyone για τα δικά της τραγούδια επέλεξε αποκλειστικά τον αγγλόφωνο στίχο. Από την άλλη, επέλεξε να μην επαναλάβει αυτή την σύζευξη παραδοσιακής μουσικής με pop. Ή τουλάχιστον όχι ελληνικής, γιατί η μουσική της Alkyone στο “Exit Sign”, έστω κι αν έχει εστιάσει στην pop, βρίθει folk (με την ευρύτερη έννοια) στοιχείων. Ακόμη κι όταν χρησιμοποιεί στις ενορχηστρώσεις της όργανα όπως τη γκάιντα και το βιολί σε προβεβλημένο ρόλο όμως, δεν περνά τη νοητή γραμμή προς την πλευρά της χαρακτηριζόμενης ως “world music”, αλλά βρίσκει έδαφος σε ένα χώρο κάπου μεταξύ της μουσικής της νεραϊδένιας diva Florence και του υπερβόρειου pop αερικού ονόματι Aurora, αν αφαιρούσες κάθε dance/cub στοιχείο.
Τα ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά της Alkyone που την κάνουν να ξεχωρίζει είναι πως οι πιανιστικές, κατά βάση, συνθέσεις της κι η ερμηνεία της όχι μόνο δεν υπολείπονται σε αιθέρια ατμόσφαιρα, δραματικότητα κι ευαισθησία, αλλά διαθέτουν, κι εδώ ίσως κάνει έμμεσα αισθητή την παρουσία της η σχέση της με την ελληνική μουσική παράδοση, μια υποβόσκουσα στοιχειακή δύναμη, λες και διοχετεύει με τη μουσική της την ορμή των ξακουστών καταρρακτών της πατρίδας της, που εν τέλει δίνει στα τραγούδια του “Exit Sign” μια έντονα γήινη αίσθηση.
