Με τους θορυβολάγνους Krause από τη μια και τους ατσαλογκόλιθους Agnes Vein από την άλλη, η βραδιά υποσχόταν μπόλικες συχνοτικές καταχρήσεις ενώ ενέπνεε μια βαθύτατη ηχητική ικανοποίηση. Έπεσα μέσα, και με το παραπάνω…
Ανταπόκριση: Ζαχαρίας Ανανιάδης / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος (πλήρες photo report εδώ)
Την ατμόσφαιρα είχαν αναλάβει να προθερμάνουν οι διαβόητοι noise rockers Krause, κι από την στιγμή που ανέβηκαν στη σκηνή του Temple ήσαν αεικίνητοι, ηλεκτρικότατοι και αναμενόμενα «βρωμισμένοι» – αν και έχουν καθαρίσει λίγο τον ήχο τους. Το set πήρε μπρος με τα «The Rough Beast Of Unpleasantness» και «Blister King», τα δύο πρώτα tracks από το The Ecstasy Of Infinite Sterility του ’19. Καλός οιωνός! All-time favorite κομμάτια όπως το «Death Town» & «Weak» από το αυτοκαταστροφικό 2AM Thoughts παίχτηκαν στη πορεία, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα, αλλά η μπάντα έδωσε βάση (και με το δίκιο της) σε κομμάτια από τον αναμενόμενο δίσκο τους The Art Of Fatigue. Τα «Talentless But Connected» και «Crowdfunded Assassination» ήταν εξέχοντα δείγματα της καινούργιας τους δουλειάς, ενώ την παράσταση έκλεψαν το noise ‘n’ roll κόλλημα «The Stuff Of Tired Eyes» και το «Ceremonial Aspects of Everyday Bloodbaths» με το οποίο κι έκλεισαν την εμφάνιση τους – αφήνοντας, γι’ ακόμη μια φορά, άψογες εντυπώσεις και ματωμένα αυτιά.
Η ιδιαίτερη περίπτωση των Agnes Vein και ο υβριδικός τους ήχος χρήζει εξερεύνησης. Και με το που ξεκίνησαν να παίζουν η ευκαιρία αυτή μου δόθηκε. Η βραδιά, έτσι κι αλλιώς, ήταν δική τους και αφιερωμένη στο φρέσκο τους άλμπουμ Deathcall. Ανοίγοντας με το επιβλητικό «The Golgotha Entanglement», και με ένα intro που ψυχορραγούσε πόνο και ζόφο, μας έμπασαν για τα καλά στο trip τους. Ακολούθησε το black/doom έπος «Rara Null» και το grunge/black πόνημα «Sovereign Star» λίγο αργότερα υπενθυμίζοντάς μου τι δισκάρα είναι το Deathcall. Το Σαλονικιώτικο τρίο μας άφησε για το τέλος τα “Vultures Hymn (Praise Bounteous)” και “Deathcall”, ενώ το ξέφρενο «Duality» από το παρελθόν έκλεισε το set και το βράδυ, με ένα αγκάθι στο στέρνο και μια προσμονή για την επόμενη φορά.
Το ψιλοβρόχι έξω από το Temple ήταν ο ιδανικότερος επίλογος για το Σαββατόβραδο. Με μια μπύρα στο χέρι πήρα τον δρόμο του γυρισμού συλλογιζόμενος το live, ακόμα μουδιασμένος από την εμπειρία. Η Venerate Industries μας προσέφερε 2 από τις καλύτερες μπάντες του ρόστερ της. Perfection.
