Το 2019, το κουαρτέτο από τη Γαλλία κυκλοφόρησε το απερίγραπτο αριστούργημα Prokopton που έμελε να κατακτήσει την πρώτη θέση στις κυκλοφορίες της χρονιάς στην προσωπική μου λίστα, αφήνοντας μίλια πίσω όλους τους υπόλοιπους. Δύο χρόνια μετά το A Dream of Wilderness φέρνει τους Aephanemer ξανά στο φως της δημοσιότητας.
Το μελωδικό και συμφωνικό death metal της μπάντας είναι το σήμα κατατεθέν της. Για άλλη μια φορά οι ταχύτητες είναι υπερηχητικές, οι μελωδίες φινετσάτες, οι εναλλαγές απροσδόκητες και οι συνθέσεις πολυεπίπεδες. Η συνθετική δεινότητα των Γάλλων δεν μπορεί να περιγραφεί με λίγες λέξεις. Η μουσική τους μιλάει από μόνη της στο μυαλό, την καρδιά, την ψυχή. H avant garde αισθητική μπλέκεται με την αναγεννησιακή κουλτούρα, η επική συμφωνική ατμόσφαιρα τονίζεται με death metal πινελιές και τα φωνητικά της Marion, τραχιά όπως πάντα, συμπληρώνουν έναν μοναδικό ζωγραφικό πίνακα υψηλής τέχνης και αξίας. Κάθε κομμάτι του A Dream of Wilderness προσφέρει κάτι διαφορετικό στον ακροατή, ενώ οι εκπλήξεις και ανατροπές είναι συνεχείς. Το ”Antigone” παρασέρνει με τον καταιγιστικό ρυθμό του, το ”Of Volition” ξεχειλίζει επικούρα, το ”Panta Rhei” μαγνητίζει με την κιθαριστική του δουλειά που θα ζήλευε κι ο ίδιος ο Malmsteen, ενώ το ”A Dream of Wilderness” έχει δώσει τον τίτλο του σε όλο το album με το σπαθί του.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στην αψεγάδιαστη και κρυστάλλινη παραγωγή. Όλα τα όργανα σε πλήρη πολεμική διάταξη ακούγονται φίνα. Τα πλήκτρα και τα βιολιά έχουν εμφανή και δυναμική παρουσία. Χορωδίες, δεύτερα και τρίτα φωνητικά, πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις ανεβάζουν την ποιότητα του όλου δημιουργήματος ακόμη πιο ψηλά. Οι μελωδίες, που αποτελούν τη βάση του ήχου των Aephanemer, είναι τόσο πιασάρικες που αν και οι συνθέσεις είναι δαιδαλώδεις, χαοτικές και περίπλοκες, εντούτοις μένουν στο μυαλό του ακροατή με 1-2 μόλις ακροάσεις. Ένα εξαιρετικά δύσκολο επίτευγμα, που όμως οι Γάλλοι το καταφέρνουν περίτρανα και με περισσή ευκολία.
Το νέο πόνημα των Γάλλων με εξέπληξε, όχι γιατί δεν περίμενα μια εξαιρετική δουλειά από δαύτους, αλλά επειδή πίστευα πως το Prokopton απλά δε θα μπορούσαν να το αγγίξουν στο ελάχιστο. Δεν ξέρω αν το ”A Dream of Wilderness” είναι ανώτερο και για να σας πω την αλήθεια καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Είναι ένα μουσικό αριστούργημα που κόβει την ανάσα του ακροατή καθ’ όλη τη διάρκειά του. Έχει έμπνευση, μεράκι, ποιότητα, φινέτσα (γαλλική κιόλας!), δύναμη και αισθητική. Γαλλική υπερπαραγωγή!
