Και έρχεται εκείνη η στιγμή, που θα ακούσεις έναν δίσκο και θα σε κάνει να αναρωτηθείς: “Τι έγινε τώρα, τι ήταν αυτό;” “Γιατί νιώθω έτσι;” “Από που μου ήρθε;” Ερωτήσεις που κάνεις στο εαυτό σου όταν ερωτεύεσαι με την πρώτη μάτια. Ή καλύτερα στην δική μας περίπτωση με το πρώτο “play”.
Οι One Hour Before the Trip, λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2015, κυκλοφόρησαν έναν δίσκο εν ονόματι “Boarding Pass”, ο οποίος είναι ικανός να σε βγάλει από την σπηλιά του Πλάτωνα. Δεν εφευρίσκει το τροχό, αλλά θα σε κάνει να αναρωτηθείς, να ψάξεις. Το “Boarding Pass” αποτελεί την πρώτη μου επαφή με τους Αθηναίους. Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Από την πρώτη σύνθεση του δίσκου, “Boarding Pass”, μέχρι και την τελευταία, “Hell in Mozart’s Home”, η μπάντα ακροβατεί ανάμεσα στο άψογο και στο… άψογο.
Το είδος; Πολλά θα μπορούσα να βάλω. Cinematic – Soundtrack; Post rock με πολλές ψυχεδελικές “πινελιές”; Κατά την δική μου -ταπεινή- γνώμη, μια ένωση όλων των παραπάνω είναι σωστή, δίνοντάς μας την μουσική των One Hour Before the Trip. Παρθενογένεση στην μουσική ως γνωστόν δεν υπάρχει, και δη στο post, όμως η μπάντα συνδυάζει τις μουσικές επιρροές της έτσι ώστε να γίνονται ένα με την μουσική που δημιουργούν, χωρίς να αντιγραφούν, χωρίς να παγιδεύονται μέσα στους Mono και στους This Will Destroy You. Κάθε κομμάτι δημιουργεί τον δικό του κόσμο, την δική του σωρεία συναισθημάτων, που εναλλάσσονται με ρυθμό που δεν μπορείς να ελέγξεις. Και ύστερα, ο κάθε κόσμος σβήνει, χάνεται και δίνει την θέση του στον επόμενο.
Εάν τα παραπάνω σου “ακούγονται” κάπως… υπερβολικά, αρκεί μόνο μια αναζήτηση στα sites και blogs που ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος, και αμέσως θα δεις πως το “Boarding Pass” σάρωσε. Και όχι άδικα, καθώς έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο ποίημα. Αγάπη, έρωτας, νοσταλγία, χαρά, λύπη, στεναχώρια. Εαν τα συναισθήματα αυτά θα έπρεπε να “ντυθούν” με μουσική, σίγουρα αυτή, θα παιζόταν από τους One Hour Before the Trip.
