Η στιγμή που πέφτει στα χέρια σου ο πρώτος δίσκος μίας μπάντας για την οποία δέν γνωρίζεις τίποτα και απο το πρώτο κιόλας κομμάτι καταλαβαίνεις οτι κάτι ενδιαφέρον παίζεται εδώ.
Αν και σαν μπάντα συμπλήρωσαν 15 χρόνια ύπαρξης, ένα EP και μία συμμετοχή σε soundtrack (σύμφωνα πάντα με το βιογραφικό τους), οι Bad Mathematics μόλις φέτος κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο. Η αφοσίωση τους στο μουσικό τους όραμα που είχαν φτιάξει εξ αρχής στο μυαλό τους επιτέλους εκτός απο διέξοδο βρήκε και δικαίωση. Εχοντας σαν “σκελετό” το punk, οι Bad Mathematics εξερευνούν διαφορετικά μουσικά τοπία πότε στο art rock, πότε στη jazz και ενίοτε στο swing δημιουργούν ένα μίγμα που δέν πρόκειται ν’αφήσει αδιάφορο τον ακροατή πού είναι έτοιμος να εξερευνήσει τον μικρόκοσμο τους.
Το ζήτημα βέβαια δέν είναι μόνο η ποικιλία των επιρροών αλλά και ο σωστός συνδυασμός τους, κι αυτος είναι ένας ακόμη τομέας που οι Bad Mathematics πετυχαίνουν. Οπως και στο εκτελεστικό της υποθεσης με την εκτεταμένη χρήση του τρομπονιού και των γυναικείων φωνητικών. Ιδιαίτερα οι fans των Sonic Youth θα το εκτιμήσουν μιας και θα μπορούσαν να είναι μία πιο πειραματική εκδοχή τους. Ιδιαίτερα σε ξεσηκωτικές στιγμές όπως τα “Psychoblues”, “Pornography” και “Shiny Shoes”. Εξίσου ενδιαφέρουσες και οι στιγμές που πέφτοιν οι τόνος στα “Proud”, “Ghost”, όπως και το “Hell Hole” με το τρελαμένο drumming.
Κοντολογίς, αυτή η πρώτη full length προσπάθεια των Bad Mathematics κρίνεται επιτυχής αν και δικαιώνει τη σκληρή δουλειά της μπάντας. Αν ψάχνεις κάτι “φευγάτο” και με full πειραματισμό εδώ είσαι.
