Μπορεί δύο από τα πιο υποσχόμενα ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας που διανύουμε (μιλάω για τους Black Midi και τους Black Country, New Road) να μην έχουν σήμερα την πορεία που θα περίμενε κανείς, αν αναλογιστούμε ότι οι Black Midi διαλύθηκαν, και οι BCNR έχουν πλέον μια διαφορετική μουσική προσέγγιση στα κομμάτια τους μετά την αποχώρηση του Isaac Wood.
Μπορεί ο Isaac να μην έχει καμία απολύτως επαφή με τη βιομηχανία πλέον, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το Α και το Ω των Black Midi, Geordie Greep, κάνει το ίδιο μετά τη διάλυση της μπάντας του. Στις 4 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε ο πρώτος solo δίσκος του πρώην frontman των Black Midi με τίτλο “The New Sound”, και πράγματι δεν πρόκειται καθόλου για έναν δίσκο που κοιτάζει το παρελθόν του στους Black Midi. Αντιθέτως, πρόκειται για ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ, όπου μέσα στη 1 ώρα που διαρκεί και στα 11 τραγούδια του, ο Greep έχει καταφέρει να χωρέσει όσα περισσότερα μουσικά στυλ μπορούσε, αλλάζοντας πολλές φορές κατευθύνσεις, ακόμα και 3 φορές μέσα στο ίδιο κομμάτι.
Αφήνει πίσω τον εξτρεμισμό των Black Midi, και επικεντρώνεται περισσότερο στις μελωδίες και τη μουσικότητα. Σαν κύρια αναφορά στους στίχους των κομματιών έχουμε μια κατάθεση ψυχής και σκέψεων, εκφράζοντας φόβους αλλά και χαρές, αμφιβολίες για τον έρωτα, αλλά και για τον χωρισμό. Μπορεί το εισαγωγικό “Blues”, το οποίο κυκλοφόρησε και ως single, να μας ξεγελάει για τον υπόλοιπο δίσκο, ωστόσο το πιο latin “Terra” έρχεται απότομα να μας προσγειώσει στην πολυσυλλεκτικότητα που ανέφερα στην αρχή.
Ως κύριο single, το 6λεπτο “Holy Holy” είναι αναμφισβήτητα το τραγούδι του δίσκου, μιας και από τις 20 Αυγούστου που το ακούσαμε για πρώτη φορά, παίζει καθημερινά στα ακουστικά μου. Επίσης, αξίζει αναφορά το instrumental “The New Sound” μαζί με το “Motorbike”, στο οποίο τα φωνητικά κάνει ο Seth Evans, ο οποίος είναι και ο παραγωγός του άλμπουμ.
Ένα μεγάλο μέρος των ηχογραφήσεων, σχεδόν το μισό, έγινε στη Βραζιλία, εξού και οι σημαντικές επιρροές της μουσικής της Λατινικής Αμερικής στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς σύνθετοι ρυθμοί και εναλλασσόμενη πολυρρυθμία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που μπορεί να ακούσει κάποιος μέσα στο άλμπουμ.
Το “The New Sound”, προσωπικά, ήταν ένας δίσκος που περίμενα όσο τίποτα από τη στιγμή που ανακοινώθηκε, και αυτό που άκουσα στα ακουστικά μου με αντάμειψε στο έπακρο. Όχι απλά δεν είναι ένας Black Midi-style δίσκος, αλλά ένα καλοδουλεμένο, πειραματικό άλμπουμ, το οποίο κατατάσσεται ψηλά στα καλύτερα άλμπουμ που άκουσα φέτος. Φυσικά… το άλμπουμ δεν είναι για όλους. Μην ξεχνάμε ότι οι Black Midi ήταν ένα συγκρότημα το οποίο έγινε περισσότερο γνωστό λόγω του θορύβου και της μη mainstream προσέγγισης των κομματιών τους (οξύμωρο;). Ωστόσο, αξίζει και με το παραπάνω να αφιερώσει κανείς λίγο χρόνο για να το ακούσει!