To Burger Fest άνοιξε για έβδομη φορά τις πύλες του την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου με λαχταριστές αλμυρές και γλυκές γεύσεις , δροσερά cocktails, έντονα χρώματα, παιχνίδια , διαγωνισμούς και πολλή μουσική.
Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (πλήρες photo report εδώ)
Ο όμορφα διαμορφωμένος χώρος του ΟΑΚΑ έχει από νωρίς κατακλυστεί από την μυρωδιά των εδεσμάτων που παρασκευάζονται πυρετωδώς ενώ από τα ηχεία ακούγεται το αγαπημένο μου ”Εverything Counts” των Depeche Mode, κάτι που σημαίνει ότι ο Μanos K -aka Μάνος Καρακατσάνης- έχει ήδη ανέβει στα desks για το dj set της βραδιάς, εγκαινιάζοντας με τον καλύτερο τρόπο το live stage του φεστιβάλ.
Η δύση του ηλίου μεταμορφώνει σχεδόν αυτόματα το σκηνικό με τα λαμπερά χρωματιστά μπαλόνια που πλέουν στο νερό να κάνουν περισσότερο αισθητή την παρουσία τους και να δημιουργούν την ιδανική ατμόσφαιρα για την Nalyssa Green και το μελωδικό set της. Η αισθαντική ερμηνεύτρια και συνθέτης μαζί με τους μουσικούς που την πλαισίωναν στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισής της, μας κράτησε συντροφιά για πάνω από μία ώρα. Οι μπαλάντες και τα όμορφα μελαγχολικά κομμάτια πρωτοστατούν και προσωπικά μου δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψω κάποια υπέροχα τραγούδια όπως το ”Διάφορα πουλιά” και το ”Μη με ξεχάσεις” από το τελευταίο άλμπουμ της με τίτλο Ταξίδι Αστρικό που κυκλοφόρησε το 2020. Η Nalyssa επιφυλάσσει τα περισσότερο ρυθμικά κομμάτια της δισκογραφίας της για τη στιγμή του αποχαιρετισμού, ενώ χαρίζει στο κοινό μια αρκετά ενδιαφέρουσα διασκευή του ”Δεν Πιστεύω” της Ελένης Δήμου, καθώς και δύο νέα ακυκλοφόρητα. ”Κοκτέιλ” για το τέλος, με «δύο καλαμάκια».
Η προσέλευση του κοινού αυξάνεται καθώς η ώρα που ο Good Job Nicky θα ανέβει στο stage πλησιάζει.
Ο 25χρονος καλλιτέχνης που επιμελείται μόνος του μεγάλο μέρος των συνθέσεων και των στίχων των τραγουδιών του, έχει καταφέρει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να γίνει αγαπητός στο ευρύ κοινό και να αποκτήσει fans που τον ακολουθούν πιστά και τον στηρίζουν σε κάθε του εμφάνιση. Με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα στα μαλλιά του και ένα ασπρόμαυρο urban outfit, o Good Job Nicky ανεβαίνει στη σκηνή με ιδιαίτερα εύθυμη διάθεση αναρωτώμενος για το «πού θα βρει το πιο νόστιμο burger». Καθώς το ερώτημα ήταν απόλυτα ρητορικό, προχωρά στους απαιτούμενους χαιρετισμούς και στις ευχαριστίες προς το κοινό και τη διοργάνωση και παίρνει τη θέση του σε ένα λευκό σκαμπό στο κέντρο της σκηνής.
Παρέα με την μπάντα του καθώς και με 4 άτομα στα back vocals, o Νικόλας ξεκινά το set με το κομμάτι εκείνο που κέρδισε κοινό και κριτικούς και ισοπέδωσε τις αντιστάσεις ακόμα και των πιο επιφυλακτικών και προκατειλημμένων ακροατών. Το ”January 8th” είναι μια πραγματικά υπέροχα συγκινητική μπαλάντα διεθνών προδιαγραφών που θεωρώ ότι ποτέ δεν θα βαρεθούμε να ακούμε. Πέρα από αυτό το εξαιρετικό ντεμπούτο single, o Good Job Nicky έχει παρουσιάσει αξιόλογα δείγματα δουλειάς. Κομμάτια όπως το ”Do The Gods Cry”, ”Heaven Is Sin”, ”Come Home” καθώς και τα ρυθμικά ”Blue” και ”Realize” ερμηνεύονται σε άριστη αλληλεπίδραση με το κοινό. Αλληλεπίδραση εγκάρδια και καθόλου επιτηδευμένη. Από το set του δεν έλειψαν και οι διασκευές αγαπημένων κομματιών όπως το ”Wicked game” του Chris Isaak και το ”Call Out My Name” του The Weeknd. Κλείνοντας, ερμηνεύει ξανά το ”January 8th”, δηλώνοντας ότι θα είναι η τελευταία φορά που το ακούμε, «τουλάχιστον για απόψε», συμπληρώνει αστειευόμενος. Ακολουθεί μια βαθιά υπόκλιση από τον ίδιο, τους μουσικούς και τους συνεργάτες του και τα φώτα σβήνουν.
Αν έπρεπε να απαντηθεί το ερώτημα, αν αξίζει ο Good Job Nicky το hype που απολαμβάνει τα τελευταία δύο χρόνια, η δική μου απάντηση θα ήταν απόλυτη και σχεδόν μονολεκτική. «Ασφαλώς και ναι».