Το τρίτο album των Φινλανδών Shape of Despair είναι το ηχητικό ανάλογο μιας βόλτας σε ένα αιωνόβιο δάσος, σαν αυτά που κυριεύουν την παγωμένη χώρα του βορρά, με την γκρίζα ατμόσφαιρα και την υγρασία να γεμίζουν τις αισθήσεις αλλά και τον ψυχισμό του ακροατή.
Πρόκειται για αργό μινιμαλιστικό funeral doom που έχει σαν κύριο στόχο τη δημιουργία ατμόσφαιρας και τη μετάδοση συναισθημάτων, και όχι τόσο τη σύνθεση αξιομνημόνευτων τραγουδιών και riffs. Είναι από τα albums που τα αφήνεις να παίζουν στο παρασκήνιο ενώ το μυαλό ταξιδεύει. Τα μόνα σημεία που διαφοροποιούνται είναι αυτά στα οποία συμμετέχει η Natalie Koskinen (Collapse of Light) με την αιθέρια φωνή της να ζωγραφίζει σε χρώματα διαφορετικά του γκρίζου.
Κανένα κομμάτι δεν πέφτει σε διάρκεια κάτω των 8 λεπτών, ενώ η συνολική διάρκεια του δίσκου πλησιάζει την ώρα. Η αλήθεια είναι ότι, με δεδομένη την μονοτονία των συνθέσεων, θα μπορούσε να έχει κοπεί άνετα κανένα 10λεπτο από το album χωρίς να λείψει κάτι από την εμπειρία της ακρόασης.
Αυτοί που αρέσκονται στο συγκεκριμένο ήχο θα βρουν πολλά όμορφα στοιχεία σε τραγούδια όπως το ”Dissolution” που φέρνει στο μυαλό παλιούς My Dying Bride, αλλά και στο ”Solitary Downfall” που θυμίζει Anathema εποχής Crestfallen. Προσωπικό αγαπημένο μου από τη συλλογή είναι το ”Reflection in Slow Time”, το οποίο ξεχειλίζει από απελπισία αλλά και λυτρώνει ταυτόχρονα μέσα από την κάθαρση της αργόσυρτης μελωδίας των πλήκτρων.
Το Return to the Void δεν αποτελεί εύκολο άκουσμα και δεν απευθύνεται στο ευρύ κοινό. Όσοι όμως αγαπούν να ακούν την ηχητική ανάκλαση των σκοτεινών συναισθημάτων τους, θα βρουν εδώ ένα καλό αποκούμπι από την πάλη της καθημερινότητας.