Δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τον φεστιβαλικό τουρισμό γενικώς, και αυτό δεν σημαίνει μόνο το να πηγαίνει κανείς σε τεράστια ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Το 5ο Los Almiros Festival (LAF) ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία να την κοπανήσουμε από τη ζέστη της Αθήνας και να πάμε να απολαύσουμε καλή μουσική και άραγμα. Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι το LAF γίνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Δάσος Κουρί στον Αλμυρό. Η φάση ήταν εντελώς δωρεάν και μπορούσες να στήσεις, επίσης δωρεάν, τη σκηνή σου εντός του χώρου, πράγμα που προσείλκυσε αρκετές χιλιάδες κόσμου, σε συνδυασμό πάντα με το τούμπανο line up. Θα πάμε και στα της διοργάνωσης αλλά πρώτα η μουσική!
Ανταπόκριση: Άρης Πολιτόπουλος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Αφού στήσαμε άρον άρον τις σκηνές μας, λοιπόν, τρέξαμε στο main stage να τσεκάρουμε την πρώτη μπάντα της μέρας, τους Birthday Kicks. Αν και βγήκαν με μισή ώρα καθυστέρηση, ο κόσμος δεν είχε μαζευτεί ακόμα. Το fuzzy rock τους με τα stoner, αλλά και πιο punk στοιχεία, δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε, αλλά σίγουρα έφταιγε και ο ήχος που δεν ήταν σε καμία περίπτωση στο πλευρό τους. Ο κόσμος ωστόσο σταδιακά μαζευόταν και οι Birthday Kicks έκαναν καλή δουλειά για να ζεσταθεί η ατμόσφαιρα.
Οι Godsleep δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις, μιας και είναι από τα πλέον ανερχόμενα ονόματα στον ευρύτερο χώρο του stoner στην Ελλάδα. Με ένα πολύ δυνατό album στη φαρέτρα τους, δείξανε ότι έχουν και την όρεξη και την ικανότητα να γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι, πράγμα που φάνηκε και από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού.
Συνέχεια με Lionize τους οποίους δεν είχα ακούσει ξανά αλλά σίγουρα θα το κάνω στο μέλλον! Το πρώτο όνομα του LAF που έρχεται από το εξωτερικό και, αν και δεν ταιριάξανε πολύ καλά με το ύφος της μέρας, το heavy rock and roll τους κράτησε το κλίμα αρκετά ζεστό αλλά και την αναμονή στα ύψη μιας και ακολουθούσε το πιο καυτό όνομα της ελληνικής σκηνής σήμερα.
Με το που ανέβηκαν οι Villagers of Ioannina City έγινε πραγματικά το αδιαχώρητο με τις φωτοβολίδες να δίνουν και να παίρνουν. Στα δύο πρώτα κομμάτια τους είχαν πολύ κακό ήχο (που μάλλον ενόχλησε μόνο εμένα) αλλά στη συνέχεια όλα έστρωσαν. Αν και δεν ήταν η καλύτερη VIC εμφάνιση που έχω δει, σίγουρα απέδειξαν για άλλη μια φορά τον λόγο που είναι τόσο μεγάλο όνομα, με εκτελέσεις-τούμπανο έκαναν τον κόσμο να ξελαρυγγιαστεί και να σηκώσει ΌΛΟ το χώμα του χώρου στον αέρα.
Κλείσιμο με τους τεράστιους Truckfighters, οι οποίοι για περίπου μια ώρα και σαράντα λεπτά διέλυσαν ότι είχε μείνει όρθιο. Το setlist έδωσε έμφαση κυρίως στις τελευταίες τους δουλειές αν και δεν νομίζω να άφησε κανέναν παραπονεμένο γενικώς. Στις 3:30 τη νύχτα, οπότε και τελείωσαν, ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να σπάει και εμείς λιωμένοι από τις μπύρες, τα τσιγάρα, τις ρακές, το χώμα και το stoner κινηθήκαμε προς τις σκηνές με την ελπίδα να κοιμηθούμε έστω και λίγο.
Η θάλασσα με κράτησε μακρία από το Lake Stage του LAF και δεν έχω εικόνα για το τι ακριβώς παίχτηκε εκεί τις δύο μέρες του φεστιβάλ. Επιστροφή εγκαίρως ωστόσο για να ακούσουμε Χατζηφραγκέτα. Είμαι δηλωμένος fan της μπάντας, όπως, μάλλον, χιλιάδες άλλοι που γέμισαν από την αρχή τον χώρο για την εμφάνιση τους. Εμφανιζόμενοι ως μπάντα, όπως κάνουν τον τελευταίο χρόνο, παίξανε τα πάντα όλα και ο κόσμος τραγούδησε κάθε στίχο με τρελό πάθος. Τα «κι άλλο κι άλλο» του κοινού μαρτυρούν το πόσο πολύ τους γουστάρει ο κόσμος αλλά και το πόσο καλά ανταποκρίνονται στο όνομα που έχουν δημιουργήσει.
Fundracar για τη συνέχεια οι οποίοι παίξανε υλικό κυρίως από τον καινούριο τους δίσκο, αν και δεν έλειψαν και στανταράκια όπως “Obi-Wan-Kenobi” και “Γκόμενες Funky”. Φοβερή εμφάνιση γενικά με πολύ καλό ήχο και δυνατή απόδοση. Έχουν πολλά ακόμα να δώσουν και όσοι δεν τους έχετε τσεκάρει live χάνετε.
Το Balkan-reggae-rock των BAiLdSA ξεσήκωσε για τα καλά τον κόσμο. Έδωσαν μια πολύ γεμάτη και ολοκληρωμένη εμφάνιση και για όσους (σαν εμένα) δεν τους είχαν ξανακούσει δώσανε κίνητρο και με το παραπάνω να διορθώσουν αυτό το λάθος.
Οι The Flying Eyes ήταν καταπληκτικοί, αλλά το ψυχεδελικό rock τους ταίριαζε μάλλον περισσότερο στην πρώτη μέρα και έτσι ο κόσμος που διψούσε και χορό και “χαβαλέ” δεν ενθουσιάστηκε.
Και εκεί που όλοι περιμένουμε τους The Rumjacks, ένα βίντεο αφιερωμένο στους πρόσφυγες ξεκινάει να παίζει και μια μασκοφορεμένη μπάντα ανεβαίνει στη σκηνή. Ξεκίνημα με έναν λόγο επίσης για τους πρόσφυγες και την ανάγκη για ανθρώπινη αλληλεγγύη οι μάσκες πέφτουν, και οι Panx Romana χώνουν με το “Συναγερμός”! Δεν μπορώ να περιγράψω τον πανικό που επικράτησε αφού μέχρι και μέλη από το crew του φεστιβάλ δεν ξέρανε για αυτήν την έκπληξη. Με τα “Κράτος Κλειστόν” και “Διακοπές στο Χακί” και μήνυμα για τη στήριξη στα Αντισώματα μας άφησαν να μαζέψουμε τα κομμάτια μας.
Κλείσιμο του LAF με The Rumjacks και… τι να πούμε για αυτό το live! Ασταμάτητοι, με μια καθόλα headline εμφάνιση σάρωσαν, ξεσήκωσαν, χόρεψαν, ανέβασαν κόσμο στη σκηνή και μας δώσανε στο 101% το πάρτυ που περιμέναμε. Στις 3:00 το βράδυ που τελείωσαν δεν νομίζω ότι είχε μείνει πλέον κανένας ξεμέθυστος.
Θέλω να πω ένα γιγαντιαίο ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά που έτρεξαν, ίδρωσαν και οργάνωσαν ένα τόσο άψογο φεστιβάλ με τόσο λίγα μέσα. Χωρίς χορηγούς, χωρίς εισιτήριο, μόνο με πάθος και όρεξη έβαλαν τα γυαλιά σε πολύ κόσμο. Το πόσο γουστάρανε και αυτοί μαζί με τον κόσμο ήταν εμφανές από τις άπειρες φωτοβολίδες που άναβαν οι ίδιοι, την χαλαρή διάθεση και την άνεση με την οποία διαχειρίστηκαν τα πάντα. Καλό θα ήταν να λείπουν οι μιζέριες για την τιμή της μπύρας και των ποτών. Τέτοιες διοργανώσεις είναι που κρατάνε ζωντανή τη σκηνή και το πάθος ψηλά και δεν έχουν έσοδα από αλλού. Ας στηρίξει ο καθένας με όποιο τρόπο μπορεί, ας μην έχουμε καχυποψίες και μιζέρια για τα πάντα και μακάρι να τα πούμε και του χρόνου με ακόμα μεγαλύτερα ονόματα!
