Και ναι, τον αξίζουν, τουλάχιστον αν το sport που λέγεται heavy metal σε αφορά. Το ξέρω ότι είναι λίγο της μόδας να τους σνομπάρουμε σαν γραφικούς και στρατόκαυλους, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι Sabaton αντιπροσωπεύουν με τον καλύτερο τρόπο μια νέα γενιά μπαντών, που επιτέμνουν την έννοια του επαγγελματία μουσικού με μια αξιοθαύμαστη εργατικότητα. Εξηγούμαι.
- Δεν είναι γραφικοί. Γραφικοί είναι οι Manowar. Το πιάσαμε; Ωραία. Απλό ήταν για να πούμε και την αλήθεια. Με άλλα λόγια, αν οι Sabaton είναι γραφικοί, γραφικό είναι το 80% των metal καλλιτεχνών, και το άλλο 20% είναι ξιπασμένοι τύποι που πασχίζουν τόσο πολύ να μην φανούν γραφικοί που καταντάνε στημένοι και δήθεν. Βασικά το metal είναι γενικά γραφικό. Και καλά κάνει. Οπότε αλλάζουμε την δήλωσή μας: Οι Sabaton είναι γραφικοί, αλλά γραφικό είναι και το metal εν γένει. Απλά οι Manowar είναι περισσότερο.
- Δεν είναι στρατόκαυλοι. Τουλάχιστον όχι περισσότερο από ότι είναι οι Amon Amarth. Ή αν μιλάς για μάχες το 1000 μχ είσαι ρομαντικός αλλά αν μιλάς για μάχες το 1940 μχ είσαι στρατόκαυλος; Μην πιάσω κι εδώ στο στόμα μου τους Manowar… Γενικά όμως όσοι έχουν πάει σε ένα Sabaton live έχουν δει πόσο χαλαροί είναι οι τύποι επί σκηνής. Ούτε πολύ σοβαρά παίρνουν τον εαυτό τους, ούτε μπούρδες λένε στον κόσμο, ούτε τίποτα. Απλά εμπνέονται από την σύγχρονη στρατιωτική ιστορία. Και είναι και πρωτότυπη θεματολογία αν θέλετε τη γνώμη μου, και το κάνουν και καλαίσθητα, και μαθαίνεις και δυο πράγματα αν θέλεις. Τι έμαθε ποτέ κανείς ακούγοντας Manowar;
- 2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2014, 2016. Τι είναι αυτά; Είναι οι χρονιές που βγάλανε δίσκο οι Sabaton. Αυτό θα πει εργατικότητα και συνέπεια. Ναι, σύμφωνοι, αν είναι ένα βραβείο που οι Σουηδοί δε θα παίρνανε ακόμα και αν ήταν η τελευταία μπάντα στη γη – και αν υπήρχε τέτοιο βραβείο – αυτό είναι το βραβείο της πρωτοτυπίας. Αλλά για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, αν έχεις βγάλει τον ίδιο δίσκου εφτά φορές με άλλο όνομα και παρόλα αυτά έχεις καταφέρει να κάνεις επιτυχία, τότε πρέπει να είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος διάολε! Οι Manowar εν τω μεταξύ, έχουν να βγάλουν δίσκο από το 2012…
- Εδώ είμαι διχασμένος, καθώς έχω ανατραφεί σε μια παράδοση που θέλει το heavy metal πιο χύμα, πιο ανεξέλεγκτο, πιο πηγαίο. Αλλά ακόμα κι εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι τα live shows των Sabaton είναι πέρα για πέρα εντυπωσιακά. Από τα props μέχρι την σκηνική παρουσία και την απόδοση, όλα μα όλα είναι προσεγμένα στην εντέλεια. Ναι, όλο το show είναι τόσο δουλεμένο που κάπου νοιώθεις ότι αυτό που βλέπεις είναι μιούζικαλ και όχι μια μπάντα που απλά παίζει τα τραγούδια της live, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο απολαυστικό που κάθε metalhead οφείλει να το δει τουλάχιστον μία φορά αν του δοθεί η ευκαιρία. Εκτός αν προτιμάει τα λαδωμένα κορμιά των Manowar.
- Και σημαντικότερο αν θέλετε τη γνώμη μου. Οι Sabaton είναι φοβεροί storytellers. Όχι φοβεροί στιχουργοί, μην περιμένετε κανένα βαθύ νόημα. Αλλά ρε παιδί μου, αν και δε γράφουν στην μητρική τους, όταν λένε μια ιστορία την λένε καλά. Σε πείθουν. Φτιάχνεις εικόνες, νοιώθεις πράγματα, θες να μάθεις τι έγινε! Αυτό στο δικό μου μυαλό είναι πολύ ουσιαστικό μέρος του τι κάνει ένα τραγούδι σπουδαίο. Την ίδια ώρα, άλλοι – μη λέμε και ονόματα – αν και native speakers, απλά πετάνε σε ένα κομμάτι χαρτί δυο “steel”, πέντε “kill” και τρία “die”, και γράφουν κομμάτι.
ΥΓ: Κανένα μέλος των Manowar δεν υπέστη βλάβες κατά τη διάρκεια της συγγραφής αυτού του αφιερώματος.
