Η Hannah και ο Craig, ένα duo από το Liverpool και η κατευναστική μουσική τους. Το Crème Brûlée, ντεμπούτο single, έσκασε όμορφα, δύο χρόνια σχεδόν πριν, σαν φλερτ. Φωνή που χαϊδεύει, απόλυτα αρμονική η μελωδία, με σκοτεινές πτυχές -κυρίως από την κιθάρα, μεθυστικός, γεμάτος από έρωτα ο παλμός. Το ντεμπούτο EP που ακολούθησε, Tell Me Your Mind and I’ll Tell You Mine,κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον της γνωριμίας. Για την απόλυτη διασκευή, το State Trooper, δικαιώνει και πάλι. Το ντεμπούτο album τώρα, I’m Not Sorry, I Was Just Being Me, προχωράει ακόμη ένα βήμα παρακάτω στις συστάσεις, ώστε στην αναμονή του ακροατή, να συμπεριλαμβάνεται δικαιολογημένα, μια συμπαθητική ανησυχία, για το ‘what’s next?’.
Πατώντας το play για την ώρα λοιπόν, ενεργοποιείς την τεχνική του ξεκουρδίσματος. A Well-Made Woman. Ένας world music μηχανισμός, δίνει κεντρικό ρόλο στον τυμπανισμό, να θορυβοποιεί με ευστοχία. Δυναμικά, αλλά και απόλυτα γειωμένα, τροφοδοτεί την καπνισμένη του λούπα. Η βρωμιά αφήνεται στον ήχο των blues και το beat διαθέτει μία alternative, καλπάζουσα δομή, soundtrack-ικής οπτικής. Πανέμορφο επίσης, πειραγμένα loop-άρει, το All Being Fine και ειρωνεύεται με σικ ιδιοσυγκρασία. Όσο για το The Moods That I Get In, η φωνητική έκφραση της Hannah σε σαγηνεύει, μολονότι, στιχουργικά, παιδικά σχετικά, ονειροτυλίγει την αίσθηση της Chealsea Wolfe. Ξαφνιάζει το πόσο γαλήνια, καταφέρνει να μπερδεύεται με την σκοτεινή πλευρά της μουσικής τους κι ανακουφίζει, ‘too damn deep’, καταλήγωντας να blues-άρει ασύστολα, κιθαριστικά.
Για την σχεδόν επικίνδυνη, stoner-όφερτη ακουστική, οπωσδήποτε ξεχωρίζει το Big Big Baby (σαν μια ανάσα που είχε διάθεση να Monster Magnet-μελαγχολήσει). Για την τιμητική στον trip-hop ήχο του Bristol, το Foolius Caesar, στέλνει την αγάπη του στους Portishead. To Go-Kart Kid (Hell No!), ιδιαίτερο κομμάτι, κάτι σε downtempo grunge, αναπόσπαστα ειλικρινές, ακούγεται ως η πιο εύστοχη αντανάκλαση της σχέσης τους. It’s Me And You, Kid, από την indie προσαρμοσμένο και από την folk επηρεαζόμενο, “I’m all I’m ever gonna be”, ξεκαθαρίζει. Ας μου επιτρέψει να το διαψεύσω.
Μέσα από τις εικόνες και τις αναμνήσεις, στις σκέψεις και τα συναισθήματα που έπονται της επεξεργασίας τους, με τις σχετικές μουσικές επενδύσεις, ατμοσφαιρικά, η διαδρομή, καταγράφει τις συχνοτήτες ενός road-trip, βουτηγμένο στις προσωπικές τους στιγμές. Αυτό που δεν πέτυχε θεωρώ στο εγχείρημα, ήταν η επιλογή, να ερμηνεύσει ο Craig, το Ants Crawling On An Apple Stork, μικρό το κακό. Οι King Hannah, βρίσκονται ήδη σε περιοδεία, διασχίζοντας 11 χώρες σε Ευρώπη και Αμερική.