Μετά την κοινή και επιτυχημένη περιοδεία των Primus με τους Ghost of a Saber Tooth Tiger, οι δύο μπροστάρηδες αποφάσισαν να συμβάλλουν στην δισκογραφία με ένα project έκπληξη. Η καλά οργανωμένη και πολυεπίπεδη ψυχεδελική ευφυΐα του Les Claypool συναντά την πολύχρωμη καλειδοσκοπική μουσική σκοπιά του Sean Lennon, ο οποίος πέρα από το μάλλον ανυπόφορο βάρος της γενεαλογικής ιστορίας που φέρει, δείχνει να ξέρει καλά πως παίζεται το παιχνίδι, προσφέροντας μας από κοινού έναν εκπληκτικό space rock / prog δίσκο.
Η παράνοια του “Monolith of Phobos” έχει μοιραστεί τίμια στους δύο δημιουργούς του. Παρά το γεγονός ότι ο Claypool έχει αναλάβει μόνο το μπάσο ενώ ο Lennon όλα τα υπόλοιπα, το album είναι πολύ πιο κοντά στις μουσικές των Primus. Από την άλλη, τα φωνητικά είναι μοιρασμένα καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, δίνοντας στο τελικό αποτέλεσμα μια εντυπωσιακή φρεσκάδα.
Ο τρόπος που κυλάει ο δίσκος στα αυτιά σου δεν περιγράφεται εύκολα. Χωρίς fillers και αχρείαστες εξυπνάδες, το επίπεδο είναι κάτι παραπάνω από υψηλό. Ίσως διαστημικό. Το εναρκτήριο ομώνυμο του album “Monolith of Phobos” σε μπάζει κατευθείαν στο κόλπο χωρίς δεύτερη σκέψη. Από τα επικότερα opening tracks που έχεις ακούσει ποτέ. Ή τουλάχιστον ένα από αυτά. Το επόμενο “Cricket and the Genie” θα έκανε τον Syd Barett περήφανο, ενώ το δεύτερο μέρος του κλείνει μάτι στους Black Sabbath σχεδόν από κει που δεν το περιμένεις. Τα “Mr. Wright” και “Captain Lariat” θα μπορούσε να ήταν κομμάτια που ξέφυγαν από το “Green Naugahyde” των Primus. Στο άκουσμα του “Boomerang Baby” ο Ty Segall θα έκαιγε την δισκογραφία του και θα ξεκινούσε από την αρχή. Τo “Bubbles Burst” από την άλλη έχει μια υποχθόνια brit pop συμπεριφορά μέσα του που το κάνει πανέμορφο. Με λίγα λόγια, ο δίσκος που σίγουρα η ποιότητα του θα σε κρατήσει κοντά του για πολύ καιρό.
Το album του καλοκαιριού είναι εδώ από εκεί που δεν το περίμενες. Όπως όλα τα αντίστοιχα projects όμως, μάλλον η ιστορία αυτή δε θα ξαναεπαναληφθεί. Οπότε δώσε βάση τώρα που είναι καιρός.
