Οι Gang of Four είναι χωρίς αμφιβολία μια απο τις πιο επιδραστικές μπάντες της post-punk σκηνής των 70’s/80’s. Παρά το γεγονός αυτό δεν επαναπαύονται στο ύφος που έχουν οι ίδιοι ορίσει, αντίθετα εξελίσσονται και δημιουργούν αξιόλογους δίσκους όπως το πρόσφατο “HAPPY NOW”. Με την αφορμή αυτή καθώς και αυτή των δύο συναυλιών τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ,ο Γιώργος Χούλλης συνομίλησε με τον κιθαρίστα και ιθύνων νου της μπάντας Andy Gill που παρά τη κούραση ,τον βήχα και κάποια παράσιτα στη γραμμή, είχε να πεί πολλα.
Ας ξεκινήσουμε με τον καινούριο σας δίσκο “Happy Now” που σας δείχνει να πειραματίζεστε με την ηλεκτρονική μουσική περισσότερο απο κάθε άλλη φορά. Το αποφασίσατε πριν τις ηχογραφήσεις ή απλά προέκυψε;
Με τον προηγούμενο δίσκο μας “What Happens Next” που επίσης είχε “ηλεκτρονικούς ήχους” αν και έχεις δίκιο, ίσως το “HAPPY NOW” είναι πιο “ηλεκτρονικό”. Σύνδεσα την κιθάρα στον υπολογιστή και μετά έπαιζα με διάφορα plugins. Κάποια σημεία ακούγεται αρκετά επεξεργασμένα και μπορεί ν’ακούγονται σαν synthesizer. Επίσης όταν παίζω live η κιθάρα περνάει μέσα απο laptop και τα εφέ του μπάσου επίσης απο υπολογιστή (οχι όλες τις φορές αλλά κάποιες). Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι πολύ, απλά συμβαίνει κατά τη διάρκεια της δημιουργίας ενός τραγουδιού. Δοκιμάζω καινούρια πράγματα κι αν μου ακούγονται καλά τότε παραμένουν. Αλλά ξέρεις, δεν είμαι φορμαλιστής για να χρησιμοποιώ μια συγκεκριμένη κιθάρα, να είμαι πιστός σ’ έναν συγκεκριμένο ήχο και να χρησιμοποιώ έναν συγκεκριμένο ενισχυτή. Ξέρεις αυτά δεν έχουν ενδιαφέρον, δεν θέλω ν’ακούγομαι ρετρό χρησιμοποιώντας έναν παλιό ήχο που έχω χρησιμοποιήσει παλιότερα, γιατί νομίζω πως σε κάθε δίσκο των Gang of Four ο ήχος είναι διαφορετικός και η προσέγγση της κιθάρας είναι επίσης διαφορετική. Ακόμη και στα “Entertainment!” και “Solid Gold” ο ήχος της κιθάρας είναι διαφορετικός. Επανεφευρίσκω πράγματα καθώς προχωρώ.
Ποιό το νόημα του τίτλου “Happy Now”;
Νομίζω κάποιες φορές είναι καλύτερα να μην εξηγώ πολλά. Μ’αρέσει το γεγονός να μην υπάρχουν ερωτηματικά, ούτε θαυμαστικά και είναι απλά μια σύντομη φράση. Μπορεί προφανώς να ερμηνευθεί με διάφορους τρόπους. Σαν εντελώς σαρκαστικός ή ως μια ερώτηση. Γινόμαστε σε διαφορετικό επίπεδο λιγάκι εμονικοί με την ιδέα της ευτυχίας και με την προσπάθεια εύρεσης της. Αυτά τα πράγματα είναι μια ψευδαίσθηση, όλη αυτή η βιομηχανία, αρκετές βιομηχανίες που αποκαλούμε βιομηχανίες ευτυχίας όπως είναι τα ναρκωτικά, η New Age φιλοσοφία, η Yoga, ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτό. Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρούν ικανοποιήση και ευτυχία μ’έναν σχετικά καινούριο τρόπο. Έτσι ο τίτλος λειτουργεί σε διαφορετικά επίπεδα.
Σε αντίθεση με τους προηγούμενους δίσκους σας όπου αναλαμβάνεις την παραγωγή μόνος σου εδώ την μοιράζεσαι με άλλους. Έχει να κάνει με τό ότι κουράστηκες να τα κάνεις ολα μόνος σου η απλά ήθελες να την μοιραστείς;
Νομίζω έχει να κάνει με την πρόοδο του πως το κάνεις και πολλές φορές τα τραγούδια γίνονται πιο συγκροτημένα καθώς τα δουλεύεις. Είναι μια ρευστή διαδικασία. Οπως είπες στο παρελθόν τα έκανα ολα μόνος μου, αλλά ήθελα κι άλλον παραγωγό να μου δίνει ιδέες, να δοκιμάζει τις ιδέες μου και είναι επίσης μια ευχάριστη αυτοπειθαρχία. Δηλαδή ο τρόπος που δούλευα ήταν να ξυπνάω νωρίς στις 5 με 6 το πρωί, να πηγαίνω στο studio και να δουλεύω μόνος μου στους στίχους και σε ολα τα υπόλοιπα στα τραγούδια. Μετά όποιος δούλευε μαζί μου ερχόταν στις 10 με 10:30 και δούλευε μαζί μου την υπόλοιπη μέρα. Ηταν ένα momentum και ήταν σχεδόν η πρώτη φορά που συνειδητοποιήσα πόσο σημαντικό είναι αυτό. Αν συνειδητοποιείς γρήγορα και κατορθώνεις πράγματα, τότε νιώθεις συναρπαστικά. Είναι ένας βρόχος ανάδρασης και το momentum σε ωθεί να δημιουργείς πράγματα γρήγορα.
Τωρα ας μιλήσουμε για την δουλειά σου ως παραγωγός σε άλλες μπάντες, ξεκινώντας με το ντεμπούτο των Red Hot Chili Peppers. Τι έχεις να θυμάσαι απο εκείνο τον καιρό; Ξέρεις ο Anthony Kiedis στην αυτοβιογραφία του λέει διάφορες τρελές ιστορίες όπως αυτή με το κουτί της πίτσας…
Ναι είναι πραγματικά αστείο. Μιλούσα με τον Flea στο τηλέφωνο πριν μια βδομάδα, ξέρεις δεν είχαμε μιλήσει αρκετό καιρό τώρα. Και μου είπε “Μιλαγές αρνητικά για μας στις συνεντεύξεις σου” και του είπα “Ελα τώρα Flea, επίσης είπες πολύ αρνητικά πράγματα και για μένα, σωστά;” και είπε “Ναι, ζητώ συγγνώμη” και επίσης είπε “Κοίτα, ήμασταν παιδιά και αφελείς”. Και είχε δίκιο, ξέρεις ήταν πολύ νέοι. Και μιλήσαμε για το περιστατικό με το κουτί της πίτσας και είπα πως ήξερα τότε τι ακριβώς θα συμβεί. Αλλά ο ηχολήπτης που μίξαρε τότε δεν ήξερε. Ετσι όταν μπήκε ένα κουτί πίτσας με σκατά πάνω στην κονσόλα τρόμαξε εντελώς και τα ‘χασε κυριολεκτικά. Υπήρχαν πολλά αστεία περιστατικά και είναι ένας πολύ καλός δίσκος.
Αλλη μια αξιομνημόνευτη δουλειά σου ήταν το solo album του Michael Hutchence των INXS. Πως θυμάσαι την δημιουργία του δίσκου και τον Michael σαν μουσικό και σαν άνθρωπο 22 χρόνια μετά τον θάνατο του;
Μου λείπει πολύ. Ήμασταν πολύ καλοί φίλοι. Μου τηλεφώνησε μια μέρα και μου είπε “Γεια χαρά, ο Andy Gill; Μπορείς να παίξεις λίγη κιθάρα στον σόλο δίσκο μου;” και είπα “Ναί, βεβαίως”. 10 λεπτά αργότερα το τηλέφωνο ξαναχτύπησε και είπε “Γειά, ο Michael είμαι πάλι. Αυτό που ήθελα να πω ακριβώς είναι αν θες να γράψεις μερικά τραγούδια μαζί μου”. Έτσι πήγα στο σπίτι του στη Βόρεια Γαλλία και στήσαμε ένα studio ηχογραφήσεων, σε μια απο τις κρεββατοκάμαρες και δουλέψαμε εκεί ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Επίσης αράζαμε μαζί σε διάφορα ωραία μέρη. Περάσαμε πολύ καλά μαζί καθώς δουλεύαμε. Αυτό όμως που με εξέπλητε είναι το πόση δουλειά έκανε πάνω σ’ ένα τραγούδι ακόμη κι αν είχε την φήμη του playboy. Έτσι έπαιξα το μπάσο, την κιθάρα, προγραμμάτισα τα τύμπανα και μετά ξεκίνησε να τραγουδάει. Θυμάμαι ένα τραγούδι όπου ολοκλήρωσε τα φωνητικά και είπα “Αυτό είναι υπέροχο, καταπληκτικό” αλλά είπε “Σωστά, είναι καλό αλλά τώρα θα το δοκιμάσω με άλλον τρόπο”. Ετσι ξεκίνησε με την ίδια μουσική και τραγούδησε με διαφορετικό τρόπο, διαφορετική μελωδία και διαφορετική προσέγγιση. Και νομίζω πως αυτό ήταν πολύ εφευρετικό. Ασυνήθιστο για τραγουδιστές να κάνουν κάτι τέτοιο. Εντυπωσιάστηκα με το γεγονός οτι το έκανε στην “μέθοδο 1” που ήταν επιτυχημένη μα μετά είπε “θα το δοκιμάσω με διαφορετικό τρόπο”. Ηταν πραγματικά μέσα σ’αυτό και δούλεψε σκληρά για να έχει το σωστό αποτέλεσμα. Κατά τη γνώμη μου είχε φοβερή φωνή.
Πως προέκυψε η συμμετοχή του Bono στο “Slide Away” που κλείνει τον δίσκο; Ηταν κάτι που ενέκρινες;
Ναι γιατί αυτό που έγινε με το “Slide Away” είναι οτι μόλις πέθανε ο Michael δεν συνέβη τίποτα επειδή οι δικηγόροι ήταν αναμειγμένοι και ο Michael είχε την ηχογράφηση γιατί πλήρωσε γι’αυτή. Ηταν μερικά χρόνια πρίν όπου όλοι είπαμε “Αυτό θα τεθεί εκτός” αλλά ήρθε αυτός ο τύπος απο την A&R που ήθελε να τ’ακούσει ολόκληρο και είπε “Το Slide Away είναι απίθανο, μπορείς να το ολοκληρώσεις;” εγώ του είπα “Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μόνο ένα απόσπασμα με τη φωνή του Michael και έχουμε μόνο έναν στίχο”. Ηταν δική μου ιδέα να πω οτι “Ο Bono μπορούσε να τραγουδήσει σε αυτό και να γίνει σχεδόν σαν ντουέτο”. Ετσι ρώτησα τον Bono αν θα το έκανε και μόλις το άκουσ είπε “Ναι, ok”. Ετσι ήρθε στο studio μου και είχε μαζί του μια ολόκληρη σελίδα γραμμένη γι’αυτόν να τραγουδήσει. Ηταν κάτι σαν αντίο απο τον Bono και μένα στον Michael και κάπως έτσι πρέπει να ένιωσε και ο Bono.
Ποιά είναι η αγαπημένη σου παραγωγή όλων των εποχών;
Τότε θεωρούσα πως η παραγωγή του Brian Eno στην “Berlin Trilogy” του David Bowie ήταν πραγματικά απίθανη. Νομίζω πως ήταν πραγματικά εφευρετική και Φοβερές πολύ έξυπνη. Φοβερές παραγωγές. Ο Tony Visconti ήταν επίσης αναμειγμένος. Δεν θυμάμαι ποιό ήταν απο τον Tony Visconti και ποιό απο τον Brian Eno αλλά και οι δύο κάνανε φανταστική δουλειά με τον Bowie.
Ως μπάντα εμπνεύσατε μια σειρά απο επιτυχημένες εμπορικά μπάντες. Από τους Red Hot Chili Peppers και τους R.E.M. Μέχρι τον Kurt Cobain που συμπεριέλαβε το “Entertainment!” στη θέση 13 στη λίστα με τα 50 αγαπημένα του albums όλων των εποχών. Γιατί πιστεύεις οτι οι Gang of Four είχαν λιγότερη επιτυχία απ’αυτήν που άξιζαν;
Βλέπεις ο Jon ο τραγουδιστής κάποιες φορές ήθελε να δουλέψει και πολύ συχνά δεν ήθελε. Το θέμα με τις μπάντες που γνωρίζουν επιτυχία είναι οτι έχουν κίνητρο, δουλεύουν σκληρά, κάνουν πολλές συναυλίες και όλα αυτά. Πολλές φορές ήθελα να δουλέψω, αλλά ο Jon δεν είχε αποφασίσει. Νομίζω πως πίσως στα 80’s με 90’s αν είχαμε δουλέψει πολύ με τους Gang of Four θα ήταν διαφορετική κατάσταση αλλά τώρα είναι αυτό που είναι.
Άλλο ένα μουσικό είδος που εμπνεύσατε ήταν το λεγόμενο Post-Punk Revival και μπάντες σαν τους Bloc Party, Franz Ferdinand. Πως βλέπεις αυτό το είδος και τις αναβιώσεις γενικότερα;
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές μπάντες και πολλά διαφορετικά μουσικά είδη. Για παράδειγμα υπάρχει ένα πολύ καλό συγκρότημα που ονομάζεται La Roux και η τραγουδίστρια λέει πως το “Damaged Goods” ήταν η έμπνευση για την μεγάλη τους επιτυχία “In For The Kill”. Μιλούσα με τους IDLES το περασμένο Σαββατοκύριακο, γιατί παίζαμε μαζί τους στο ίδιο φεστιβάλ και έλεγαν “Οι Gang of Four ήταν μια πραγματικά μεγάλη έμπνευση για μας”. Τοσες πολλές και διαφορετικές μπάντες βρήκαν πράγματα συναρπαστικά και επιδραστικά απο τους Gang of Four. Εχεις δίκιο, μπάντες σαν τους Bloc Party, τους Futureheads, αλλά και άλλες πιο πρόσφατες επίσης εμπνεύστηκαν απο μας.
Θυμάμαι τον Tom Morello σε μια παλιότερη του συνέντευξη να σε χαρακτηρίζει ως μια απο τις μεγαλύτερες του επιρροές στην κιθάρα. Εσένα ποιοί είναι οι αγαπημένοι σου κιθαρίστες;
Προφανώς ο Jimi Hendrix, επίσης μια βρετανική μπάντα οι Dr.Feelgood και ο κιθαρίστας τους Wilco Johnson. Ηταν μεγάλη έμπνευση για μένα,αυτό το ρυθμικό, ρομποτικό στυλ παιξίματος. Ηταν για μένα σίγουρα μια μεγάλη έμπνευση.
Ολα αυτά τα χρόνια είχατε πολλές αλλαγές στο line up και δύο διαλύσεις. Αυτό πιστεύεις ήταν εμπόδιο για την μπάντα ή τη βοήθησε;
Ο Dave Allen έπαιξε το μπάσο στον πρώτο δίσκο, ο Hugo έπαιξε τα τύμπανα. Δεν έχει σημασία αν ήταν εκεί η οχι. Εννοώ το σημαντικότερο στις πρώτες μέρες ήμασταν εγώ και ο Jon King, έτσι δεν έχει σημασία ποιός έπαιξε το μπάσο ή τα τύμπανα. Είναι αυτό που έλεγα προηγουμένως, ότι αν συνεχίσεις να σταματάς-ξεκινάς στο ένα λεπτό είσαι μπάντα, στο επόμενο δεν είσαι. Συνέβη πάνω απο 2 φορές. Ηταν μια συνεχής κατάσταση όπως “οι Gang of Four κάνουν κάτι τώρα η οχι” οπότε φυσικά και ήταν ένα εμπόδιο. Ξέρεις πολλές φορές έκανα παραγωγές σε άλλες μπάντες γιατί ως Gang of Four δεν κάναμε τίποτα, έτσι ήμουν κάπως σαν “Ok, θα δουλέψω με κάποιον άλλον” και νομίζω πως γι’αυτό έγινα ανεξάρτητος παραγωγός σε άλλους γιατί υπήρχαν κενά στους Gang of Four.
Κρατάς επαφή με τα παλιά μέλη του συγκροτήματος;
Όχι. Πραγματικά όχι.
Είσαστε μια μπάντα γνωστή για τις κοινωνικοπολιτικές της ανησυχίες στους στίχους και γενικότερα. Γι’ αυτό και θα θελα να σε ρωτήσω αν βλέπεις κάποια ελπίδα σε ολη αυτή τη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον πλανήτη και κυρίως στην Ευρώπη με την οικονομική κρίση, την άνοδο της ακροδεξιάς και το Brexit.
Ναι η άνοδος της ακροδεξιάς και η άνοδος των λεγόμενων “Λαικών πολιτικών δυνάμεων” σε ολο το κόσμο είναι μια άσχημη κατάσταση και δεν νομίζω να ξέρει κανείς πως θα εξελιχθεί αυτό. Κάποιες φορές αναρωτιέσαι αν το Ευρωπαικό σχέδιο θα επιβιώσει απ’ όλο αυτό. Σαν το τραύμα του Brexit που προφανώς και είναι μια χαοτική κατάσταση στην Βρετανία που δεν έχουμε ξαναδεί όμοια της. Αλλά είναι γνωστό ότι κανείς δεν είχε ενημερωθεί και ολοι είπανε έναν σωρό ψέματα, οπότε δεν ήταν Δημοκρατικό. Ηταν πραγματικά αστείο και τώρα μετά απο 3 χρόνια θα έπρεπε να δώσουν μια δεύτερη ψήφο, γιατί τώρα ξέρουν περισσότερα γι’αυτό.
Σε λίγες μέρες επιστρέφετε στην Ελλάδα. Ποιές οι αναμνήσεις σου απο τις παλιότερες επισκέψεις σας;
Την τελευταία φορά παίξαμε σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και έμεινα με την γυναίκα μου. Πήγαμε σ’ένα ξενοδοχείο πολύ κοντά στον Ολυμπο και το λάτρεψα. Είχε πολλούς κεραυνούς. Εμοιαζε λες και μιλούσαν οι θεοί. Αυτό είναι ένα απο τα πράγματα που αγάπησα περισσότερο, όπως και την φιλοξενία των Ελλήνων. Τα πήγαμε καλά με όλους και ανυπομονώ να επιστρέψουμε ξανά.
Ok Andy, αυτά απο μένα. Ευχαριστώ για το χρόνο σου και ελπίζω να σε ξαναδώ σε λίγες μέρες!
Χάρηκα που μιλήσαμε. Cheers!!!
***ENGLISH VERSION:***
Let’s Start with your new album “HAPPY NOW” where you experiment with electronic sound more than any other album. Did you decide that before the recordings or just happened?
Well, with the previous album, “What Happens Next”, that also had ‘electronic sounds’, although maybe you are right, perhaps “Happy Now” is more ‘electronic’. I plug the guitar into the computer, and then I play around with various plugins. Sometimes it is quite processed and might sound a bit like a synth. Also, when I play live, the guitar goes through a laptop and the bass effects are also on the computer (not all the time but sometimes). It’s not something that I had to think about a lot, it just happens in the process of working on the song. I try different things and, if it sounds good to me then it stays. But, you know, I’m not a purist about using a certain guitar, being true to a particular guitar sound or using a certain amp. You know, those things are not interesting. I’m not going to be retro, preserving an old sound I’ve used, because I think, with every Gang of Four record, the sound is different and the approach to the guitar is different. Even between “Entertainment!” and “Solid Gold” the sound of the guitar is quite different. I reinvent things as I go along.
What’s the meaning behind the title “HAPPY NOW”?
I think sometimes it’s better not to explain things too much. I like the fact that there are no question marks, no exclamation marks, and, it’s just a very short phrase. It can be, obviously, interpreted in different ways. It could be interpreted as being completely sarcastic or as a question. We also, on a different level, become a bit obsessed with the idea of happiness and we become a bit obsessed with trying to find happiness. These things are an illusion, this whole kind of industry or, several industries, that we call happiness industries; whether it’s drugs or New Age philosophy or Yoga, or whatever it is. People try to find some satisfaction and happiness, in a way that is relatively new. So the title works on different levels.
Contrary to your past albums, where you produced the whole thing, this time you share it with others. You felt it too much to work by yourself or you just wanted to share it?
I just thought about the process of how you do it and, a lot of the time, the songs are kind of composed as you work on them. It’s a fluid sort of process. As you said, in the past I’ve done them all by myself, but I wanted another producer to give ideas to me, and, to test my ideas and also it’s a great discipline. I mean the way I worked was waking up early, 5:00-6:00 in the morning, and I’d go straight in the studio and work on my own; on lyrics and everything on the songs. Then whoever was working with me arrived 10:00 or 10:30 and we work the rest of the day together. The whole work process became quite fast because of that process. There was a momentum, and, I think it’s almost the first time I realized how important that is. If you are aware of things happening quite quickly and you’re achieving things, which you feel are exciting, it’s a feedback loop and the momentum helps to push you along to create more things quickly
Now let’s talk about your work as a producer, with other bands. Let’s start off with the first album from Red Hot Chilli Peppers. What are your memories from the recordings? You know Anthony Kiedis, in his autobiography, explains some crazy stories, such as the one with the box of pizza.
Yes it’s funny actually. I was talking to Flea on the phone, like a week ago, and you know we haven’t spoke for a quite a long time. And he said “you said negative things about us in interviews”, and I said “Flea, come on, you said quite negative things about me as well right?”, and he said “yeah I apologize” and he also said “look, we were very naive and childish”. And he was right, you know, they were very young. And we talked about the pizza box incident, and I said that I knew exactly what was going to happen. But the engineer, who was mixing that time, didn’t know. So when a shit on a pizza box was placed on his mixing desk he completely freaked out and probably lost his mind. There were a lot of funny incidents but, it’s a good record.
Another memorable production was the self-titled solo album of INXS’S Michael Hutchence. How you remember the making of this album and how do you remember Michael as a musician and a person 22 years after his death?
I miss him very much. We were very good friends. He just phoned me up one day and said “Hello is this Andy Gill? Would you play some guitar on my solo album?” and I said “Sure, yeah!”. 10 minutes later the phone rang again and he said “Hi, Michael, here again, what I really mean to say is would you want to write some songs with me”. So off I went to his house in the South of France and we just set up a recording studio, in one of the bedrooms, and we worked there every day for the whole summer. We would also hang out in great places together. We had a good time, as well as working. But what surprised me was, that even though he had a reputation for being a playboy, how much work he would put into a song. So I’d played the bass, the guitar, programmed the drums and then he started singing. I remember one song, he did the complete vocals for and I said “That’s great, fantastic” but he said “Right, that’s good but now I will try it in a different way.” So, we started with the same music and he sang in a different way, a different melody, a different approach. And I thought that was very inventive. Unusual for vocalists to do that. I was impressed that he did it with “Method One”, which was successful but then said “I wanna try it in a different way”. He was totally on it and he worked hard to get the right result. In my opinion he had a great voice.
How did Bono’s guest appearance happen on the closing track “Slide Away”? Was it something you approved?
Yeah because what happened with the song “Slide Away” is that, when Michael died, nothing happened because lawyers got involved and Michael owned the recording, because he had paid for the recording. It was a couple of years before everybody said “Right, we gotta put this out” but there was this A&R guy that wanted to hear everything and he said “Slide Away is incredible, can you finish it ?” I said “The problem is there is only a bit of Michael’s singing on it and we’ve got only one verse”. It was my idea to say “Bono could sing on it and it could be almost like a duet”. So I asked Bono if he would do it and he listened to it and said “Yeah, ok”. He came up to my studio, and I had a whole section written for him to sing on. It was a bit like a goodbye from Bono and me to Michael and that’s the way Bono felt too.
What’s your favourite album production of all time?
At the time, I thought Brian Eno’s production on David Bowie’s “Berlin Trilogy” was really amazing. I think they were very inventive and very clever. Great productions. Tony Visconti was involved as well. I can’t remember which was from Tony Visconti and which was Brian Eno, but they both did fantastic work with Bowie
As a band you inspired so many successful artists, from R.E.M and Red Hot Chilli Peppers to Nirvana’s Kurt Cobain who placed “Entertainment!” at number 13 in his top 50 albums list. Why do you think that you are less successful than you deserve?
You see, Jon, the singer, sometimes he wanted to work and very often he didn’t. You know the thing about bands that become very successful is that they are motivated, they work hard, they do a lot of gigs and all that stuff. Most of the time I would want to go out and work and Jon couldn’t decide. I think if we had put a lot of work in with Gang of Four back in the 80’s and 90’s it might be a different story but it is what it is.
Another music genre you inspired was the called “Post-Punk Revival” and bands like Bloc Party and Franz Ferdinand. How do you see this scene and the revivals generally?
There are many different bands and many different styles. For example there is a great artist called La Roux. A very Pop/Electronic dance act and the singer says that “Damaged Goods” was the inspiration for her and their big hit, called “In For The Kill” . I was talking to the IDLES last weekend, because we were playing at the same festival with them, and they were saying “Gang of Four are a really really big influence on our style”. So many different bands have found things very exciting and inspirational from Gang of Four. You’re right, bands like Bloc Party and the Futureheads and others more recently have taken a lot inspiration from us as well.
I remember Tom Morello said that you are one of the main influences on his guitar playing. Which guitar players are your favourite?
Probably Jimi Hendrix, and also a British band called Dr.Feelgood and their guitar player Wilko Johnson. He was a big influence on me, that rhythmic, robotic style. He was a real influence on me for sure.
You had so many line up changes and two break ups over the years. Do you think that was an obstacle for the band or it was helpful?
Dave Allen played the bass on the first record, Hugo played the drums. It didn’t matter if they were there or not. I mean, the important thing in the early days was me and Jon King, so it didn’t matter so much who played the bass, or the drums. It’s what I said a minute ago, if you keep stop- starting, one minute working as a band and the next you are not. It happened more than twice, it was a constant thing like “Gang of Four doing something now or are they not” so of course that was an obstacle. You know a lot of the time I was producing other people because Gang of Four weren’t doing anything, so I was like “Ok, I will go work with somebody else” and I think that’s why I became an independent producer to other people, because in these gaps there is no Gang of Four.
Do you have contact with your old bandmates?
No. Not really.
You are a band well known for your social-political themes in your lyrics. So I want to ask you if you see a hope in this whole situation with the rise of Far-right, the economic crisis, Brexit and all those things that happening in the planet and but mostly in Europe?
Yeah the rise of the Far-right and the rise of those so-called “populist political forces” around the world, it’s a bad situation and I don’t think anybody knows how these things are gonna turn out. Sometimes you wonder if the European project will survive all of this. Like the Brexit trauma that is obviously a chaotic situation in Britain and we’ve never had anything like this before.
But it’s well known that nobody was informed and they were told a pack of lies, so it was not Democratic. That vote was a joke and now after 3 years they should give a second vote, because now they know more about it.
In few days you come to Greece again for two shows. What are your memories from your past visits?
Last time we played in Athens and Thessaloniki and I stayed with my wife. We went to a hotel that was very close to Mount Olympus. And I loved it. There was so much thunder. It was as if the gods were speaking. That was one of the things I loved the most and also the friendliness of the Greek people. We got on well with everybody and I’m looking forward to come back again.
Ok Mr.Gill that’s all from me. Thanks for your time and I hope to see you again in a few days!
Nice talking to you. Cheers!!!
