Μιλήσαμε με τους CHICKN, λίγο πριν μας παρουσιάσουν ζωντανά το εξαιρετικό τελευταίο τους album, “Bel Esprit”, στη σκηνή του Gagarin 205, το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου.
Ποια είναι η κεντρική ιδέα – έμπνευση πίσω από τη δημιουργία του Bel Esprit;
Η κεντρική ιδέα πίσω από το Bel Esprit ήταν το να φτιαχτεί ένας πετίτ και συνάμα εκφραστικός δίσκος, ικανός να κρατήσει παρέα σε όποιο/ον/α αποφασίσει να αφεθεί σε αυτόν. Έχει μέσα ό,τι μας στάθηκε παρήγορο τον τελευταίο καιρό στα άγχη και τις αγωνίες μας. Είναι πυκνό, γρήγορο και fun, μία συνέργεια ήχων, υφών και λέξεων. Τέλος, να μην ξεχνάτε πως πριν ικανοποιήσει οποιονδήποτε από εμάς ή εσάς, αυτός ο δίσκος πέρασε crash test προσοχής από τέσσερις (4) γάτες. Shout out στον Μπέκετ, τη Μίσα, τον Πατουσάκη και τον Χοντρό. Αν γράφετε, ηχογραφείτε ή μιξάρετε, φροντίστε να έχετε κοντά σας μια γάτα, ακούγεται στο τέλος.
Πόσο έχετε αλλάξει από τον καιρό που ξεκινήσατε μέχρι και σήμερα σε όλα τα επίπεδα;
Πολύ! Υπάρχει μέσα σε όλους μας με κάποιον τρόπο εκ των προτέρων το concept της αλλαγής. Το πραγματικά αξιοσημείωτο βέβαια είναι πως ασυνείδητα, η αλλαγή έγινε συλλογική υπόθεση. Πέρα λοιπόν από τη προσωπική αλλαγή του καθενός, η μπάντα έπαιξε έναν κομβικό ρόλο για όλους μας, μαζί. Η συλλογική αλλαγή μας, αφορούσε αποκλειστικά στη μπάντα και στο αντικείμενό της, δηλαδή τη μουσική μας (με όλα τα καλά και τα κακά που αυτό μπορεί να σημαίνει). Όταν κάτι αφορά παραπάνω από έναν ανθρώπους και οι άνθρωποι αυτοί καλούνται να συνυπάρξουν -γιατί η μουσική είναι ένα σπίτι- αυτοί οι άνθρωποι καλούνται να αλλάξουν, να συγχωρέσουν και να συγχωρεθούν. Μάλλον δεν γίνεται αλλιώς, χωρίς αυτή τη γενναιοδωρία. Οπότε πρώτα μας ενδιέφερε να αλλάζουμε και μετά φτιάχτηκε το γκρουπ, για να μπορέσει να επιτελεστεί η αλλαγή.
Θα τολμούσατε ποτέ να γράψετε ελληνικό στίχο;
Έχουμε γράψει πολλούς ελληνικούς στίχους. Πιο τολμηρό βρίσκω το να γράψει κάποιος αγγλικά χωρίς lower, παρά να χρησιμοποιήσει τη μητρική του γλώσσα. Ο λόγος που την αποφεύγουμε έγκειται στο ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μία θέση κα μία στάση απέναντι σε αυτό που λέμε “ελληνικό τραγούδι”. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν είμαστε καθόλου εκεί.
Πόσα περιθώρια θεωρείτε ότι υπάρχουν πλέον για μια αγγλόφωνη μπάντα να καταφέρει να φτάσει σε ένα μεγαλύτερο κοινό, ίσως πιο mainstream, στην Ελλάδα;
Είναι πραγματικά απίθανο, αλλά το ξέραμε από την αρχή. Το ξέραμε από τους φίλους μας και από όλες εκείνες τις ιστορίες. Ο μόνος τρόπος που βρήκαμε να μη μας απασχολεί αυτό είναι ένα μίγμα απάθειας και φιλοδοξίας. Δεν είναι ότι δεν μας ένοιαξε, θα ήταν αναληθής ο ισχυρισμός. Είναι που μας ένοιαξαν άλλα, πολύ περισσότερο. Στο μεταξύ δεν ξεχνάμε πως παραμένει απλώς ένα παιχνίδι.
Τα live σας εμπεριέχουν και μια σκηνοθετική ματιά και μια αισθητική. Θεωρείτε πως αυτό σας έχει βοηθήσει, να σας έχει απελευθερώσει περισσότερο ή μπορεί και να σας έχει εγκλωβίσει;
Η μουσική μας είναι ξανά ένα σπίτι. Ένα σπίτι που μας έχει γιατρέψει, μας έχει θυμώσει, μας έχει προστατέψει και κάποιες φορές έχει πέσει να μας πλακώσει. Ακριβώς όπως σε όλα τα σπίτια. Αυτή η πολύ ουσιαστική κουβέντα σχετικά με το πώς είναι να ζεις μέσα και μαζί με αυτό που κάνεις και αγαπάς, δεν μπορούμε να την εγκλωβίσουμε σε μια αισθητικού τύπου κουβέντα. Καταλαβαίνουμε ότι καμιά φορά οι αφηγήσεις μοιάζουν με ταινία και συνεπώς κάποιοι τις αντιλαμβάνονται με αισθητικούς όρους, αλλά η πραγματικότητα είναι κάτι αρκετά παραπάνω και αρκετά μακριά από ταινία.
Έχετε κάνει πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και σε πολλές πόλεις στο εξωτερικό αλλά και σε ιδιαίτερα event, όπως το ετήσιο πάρτι ACNE Film στις Κάννες και το fashion gig της Ορσαλίας Παρθένη. Ποιες είναι οι στιγμές που ξεχωρίζετε;
Προσπαθούμε να βλέπουμε τα gigs μας σαν φάσμα και όχι σαν στιγμές. Αρχικά γιατί οι στιγμές παρουσιάζονται φευγαλέες και αναξιόπιστες. Ακόμα περισσότερο, επειδή σε βάθος χρόνου η συλλογή στιγμών και η νοσταλγία θα μας έριχνε σε βαθιά κατάθλιψη. Αυτό που ξεχωρίζουμε είναι πως παίζουμε πραγματικά παντού. Από ένα παράνομο λάιβ στο Lugano στα εγχώρια Ιδρύματα, από εκεί στο πάρτυ της ACNE στις Κάννες και μία μέρα μετά στις όχθες του Πηνειού με 40 βαθμούς και τίποτα λιγότερο από πολλά κουνούπια.
Θεωρείτε πως έχετε την υποστήριξη που θα θέλατε από το κοινό, από τα ΜΜΕ, από τη σκηνή μέχρι σήμερα;
Θεωρούμε πως “τα” ΜΜΕ, η “το” κοινό είναι πολύ γενικές έννοιες που μάλλον δεν υπάρχουν. Υπάρχουν κάποια ΜΜΕ που μας στηρίζουν και κάποια που δεν το κάνουν. Φυσικά το ίδιο ισχύει και από την πλευρά μας, δεν στηρίζουμε άκριτα το οτιδήποτε. Αναλόγως, ένα κομμάτι κόσμου μας υποστηρίζει ένα άλλο όχι και στο τέλος της ημέρας ήταν, είναι και θα είναι ΟΚ. Έκαστος εφ’ω ετάχθη. Ένα είναι σίγουρο, όσο μεγαλώνουμε, θα μεγαλώνει και η σκηνή. Δεν χρειάζεται να αρέσουν όλα σε όλους.
Πως σας φαίνεται που οι πιτσιρικάδες σήμερα ακολουθούν φανατικά την trap; Θεωρείτε πως είναι μια φάση; Ή είναι κάτι που ήρθε για να μείνει;
Οι πιτσιρικάδες; Και εμείς ακούμε τραπ! Όλοι ακούν τραπ, γιατί είναι η τωρινή έκφραση μίας φοβερά δημοφιλούς και άμεσης μουσικής που ανέκαθεν απευθυνόταν σε μαζικά ακροατήρια. Αυτόν τον καιρό τυχαίνει να είναι και η επιλογή κερδοφορίας παραπάνω από μίας βιομηχανίας και έτσι, στα κακά νέα, παράγουμε περισσότερη τραπ απ’ ότι μπορούμε να καταναλώσουμε. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις.
Θα λέγατε ότι είστε μια πολιτικοποιημένη μπάντα; Ποια είναι η στάση σας σε όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο αλλά ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα;
Είμαστε μία μπάντα που δεν πουλά την τέχνη για επανάσταση ή το αντίστροφο. Είμαστε ευαίσθητοι άνθρωποι με οξυμένα δημοκρατικά αντανακλαστικά. Η στάση μας είναι δίπλα στον κόσμο του κινήματος, σε όσους αγωνίζονται για τη ζωή και την ορατότητά τους. Στο διαρκή αγώνα για ψωμί και τριαντάφυλλα.
Ποια άλμπουμ ξεχωρίσατε την δεκαετία που πέρασε από την παγκόσμια και εγχώρια σκηνή;
Οι urban δίσκοι που ακούσαμε περισσότερο αυτά τα 10 χρόνια:
– Kanye West – Yeezus (2013)
– Childish Gambino – Awaken, My Love (2016)
– Kendrick Lamar – good kid, m.A.A.d city (2012)
– Lil’ Simz – GREY Area (2019)
– Action Bronson – White Bronco (2018)
και το τοπ 5 μας από τον κατάλογο της Inner-Ear για τη δεκαετία + 1 που ενώ δίπλα γράφει 2009, ήρθε απλά από το μέλλον:
– Nalyssa Green – Barock (2010-2011)
– Άγγελος Κυρίου – Ξεδίψασε Απ΄ Την Αναγνώριση (2011)
– Ku – Feathers (2013)
– Baby Guru – Pieces (2013)
– Sissi Rada – Pragma (2016)
+ Mary & the Boy, Felizol – Time Machine (2009)
