Ένα ηχηρό όχι είναι σίγουρα η απάντηση σου μόλις διάβασες τον παραπάνω τίτλο-ερώτηση. Θα συμφωνήσω μαζί σου. Προσωπικά όταν κάποιος μου αναφέρει τους Katatonia, παρά το γεγονός πως ποτέ δεν ήμουν ο die hard fan, αυτό που μου έρχεται πρώτο στο μυαλό είναι το εξαιρετικό “Last Fair Deal Gone Down” του 2001. Με αυτό το δισκάκι τους γνώρισα καλύτερα και μέχρι και σήμερα είναι το μόνο που θα βάλω να ακούσω σε ανύποπτο χρόνο. Ένα πραγματικό αριστούργημα. Απομακρυσμένο από τις metal ρίζες του συγκροτήματος, ένα album συναισθηματικό και έντονο με ένα feeling που μοιάζει “σαν να βυθίζεσαι σε ένα βάλτο μέσα στο σκοτάδι” όπως διάβασα κάπου. Παραγωγή, song writing, φωνητικά. Ένας top class δίσκος.
Πριν από μερικούς μήνες, το όγδοο δισκογραφικό βήμα των Katatonia συμπλήρωσε δέκα χρόνια ζωής και για αυτά τα δέκα χρόνια του “Night is The New Day” οι Katatonia βγαίνουν στο δρόμο και επισκέπτονται -μεταξύ άλλων- την Αθήνα και το Gagarin 205, το ερχόμενο Σάββατο 28 Φεβρουαρίου.
To “Night is the New Day” βρίσκει τους Katatonia με λιγότερη ένταση, πιο ήπιους και με attitude “less is more” στο song writing. Το album είναι γεμάτο συναίσθημα. Διατηρεί το heaviness του -πρόσφατου- παρελθόντος σε σημεία αλλά εδώ έχουμε κι άλλα πραγματάκια. Οι Katatonia ανοίγουν τους ορίζοντες τους. Τα πλήκτρα που ήδη εμφανίζονταν σε ανύποπτο χρόνο εδώ παίζουν πλέον πολύ σημαντικό ρόλο όπως άλλωστε και τα ηλεκτρονικά στοιχεία. To πιάνο στο “New Night” και το sample με το βιολί στο “Inheritance” είναι χαρακτηριστικά σημεία. Prog στοιχεία και ακουστικές κιθάρες στα χνάρια των Opeth και των Porcupine Tree.
Το album σε πολλά σημεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απλό και επαναλαμβανόμενο. Μέσα σε αυτή την απλότητα, οι Katatonia γράφουν catchy τραγούδια, βγάζουν συναίσθημα, ωριμότητα και πάθος. Γενικά φανερώνει μια αρκετά βαθιά και συνάμα elegant πλευρά της μπάντας (σε σχέση για παράδειγμα με το ατσούμπαλο σε σημεία “Viva Emptiness”) και σίγουρα ανήκει στις δυνατές στιγμές της δισκογραφίας της.
Η παραγωγή του album είναι ίσως η καλύτερη στην δισκογραφική πορεία των Katatonia με τα drums να ξεχωρίζουν, έντονα και συγχρόνως απαλά και όσο πρέπει εκεί που πρέπει και ίσως να είναι η κόλλα που ενώνει και δίνει ζωή σε αυτό το μίγμα prog/rock/metal με pop αισθητική, το οποίο και είναι στην ουσία το “Night is the New Day”.
Όπως προανέφερα, δεν είναι η αγαπημένη μου στιγμή από τους Katatonia, αλλά σίγουρα μπορώ να καταλάβω το γιατί πολλοί fans το έχουν πιο ψηλά από όλα τα υπόλοιπα albums της μπάντας.
Τα υπόλοιπα από κοντά, το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου, στο Gagarin 205.
