Με τέτοια εισαγωγή, δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσει κάτι άλλο από ένα άκρως ενδιαφέρον avant–garde negro spiritual album που αναμενόμενα εμφανίζει στοιχεία και από black metal, μα πράγματι σε fine art επίπεδα.
“Intro”, κατευθείαν με τρεις προτάσεις σε αφοπλίζει. Πρόκειται για κάποιες ιστορίες, τοποθέτησέ τες στα γόνατά σου γιατί κανένας θεός (ξέρεις) δε θα σε βοηθήσει. Μουρμουρητά και ανάσες προετοιμάζουν το πιάνο και το πρώτο ξέσπασμα του Manuel κατά το “Gravedigger’s Chant”. Ακόμα πιο δυνατά στο “Servants”, θα φωνάξει καθώς οι κιθάρες θα metal–ίσουν κόντρα στα παλαμάκια. Σε πιο χορευτικούς ρυθμούς θα απαντήσει το “Don’t You Dare” στο οποίο εκτός από τα βοηθητικά φωνητικά που το συνοδεύουν, θα ακούσουμε και τις πλέον χαρακτηριστικές του κατακραυγές ενώ καταλήγει death για να κλειδώσει με το “Fire Of Motion”. Και ναι το κίνητρο υπάρχει. Και ναι, θαρρώ πως σε αυτό το σημείο, τα τύμπανα το επιβεβαιώνουν.
Στάζει γλύκα το “The Hermit”, το μοναδικό μέρος του δίσκου που με άνεση μπορώ και ονειροπολώ. “Row Row”, ένα ακόμη κλασικό τους πάντρεμα μαύρης metal με τη folk παράδοση σε επαναφέρει, “Ship On Fire”, αποκαλυπτικό αφού τυγχάνει να εκφράζει δύσκολη καθημερινή πραγματικότητα και έντονη θρησκευτικότητα. Με σχετικό θόρυβο ξοδεύεται το “Waste” λίγο πριν το κομψό και απροστάτευτο πνεύμα του λαλήσει μέσα από το ωραιοτέχνημα “You Ain’t Coming Back”.
Κάτι εντελώς νέο και διαφορετικό μας εκπλήσσει πάντα και ο λόγος γίνεται για το σχεδόν απόλυτο ήχο του “The Fool” (ορχηστρικό) με θύμηση από ηλεκτρονικό παιχνίδι. Ετοιμοπόλεμη μοιάζει η εμπλοκή, με το “We Can’t Be Found”. Το “Stranger Fruit” είναι το ομώνυμο άξιο να επαναπροσδιοριστεί. Δεν υπάρχει κανείς εκτός από εσένα, τον ίδιο, ο εαυτός είναι αυτός που γεννιέται και πεθαίνει μονάχος, είναι εσύ.
“Solve” ήρεμα συνεχίζει να επιμένει στην κεντρική ιδέα. “Coagula” σαν κουίζ, με παραπέμπει σε πηκτικό παράγοντα ότι αυτό και να σημαίνει. Ο παραλογισμός συμβολίζεται από το παραγινωμένο πράσινο μήλο του αφανισμού και την αποδοχή του θανάτου όσο πιο κοντά βιώνεις την εμπειρία του. “Built On Ashes”.
Καθηλωτικά σοβαρό και καθόλου πειραματικό αυτό το νέο εγχείρημα, με προβλημάτισε και με νευρίασε. Η φωνή της άρνησης σε κάθε τι υποτακτικό κυριεύει και εκχύνεται, μα τι ακριβώς πετυχαίνει; Εκτός από την ευλαβή παρακολούθησή του; Θα διαρκέσει μόνο για εκείνη τη στιγμή ή θα σε οδηγήσει στις κατάλληλες ενέργειες που απαιτούνται για να διεκδικήσεις εσένα;