Όταν έφτασα στον συναυλιακό χώρο του six d.o.g.s με διακατείχε ανυπομονησία, καθώς είχα χάσει την ευκαιρία να παρακολουθήσω το Syd Session των Youth Valley μέσα στο καλοκαίρι. Από την άλλη, τους Messier 13 τους γνώριζα μόνο κατ’ όνομα, καθώς είναι τέτοιο που δεν θα περνούσε απαρατήρητο από κάποιον με έστω και ερασιτεχνικό ενδιαφέρον στην αστρονομία (το αστρονομικό αντικείμενο #13 του πίνακα του Messier είναι το σφαιρικό σμήνος του Ηρακλέους).
Ανταπόκριση: Σταύρος Γαρεδάκης / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (πλήρες photo report εδώ)
Μόλις η μπάντα ξεκίνησε τις πρώτες ψυχεδελικές νότες και ακολούθησαν τα φωνητικά της Αγγελικής, σκέφτηκα “αυτό είναι ακριβώς στα γούστα μου”. Dream-pop τύπου Mazzy Star. Δεν άργησε όμως να έρθει το σοκ με τη μορφή ενός κιθαριστικού ηχητικού τοίχου μεγατόνων, από αυτούς που συναντούσαμε σε 90’s shoegaze μπάντες όπως οι Catherine Wheel και Swervedriver. Είναι αυτές οι δύο μουσικές σχολές που συναντώνται στη μουσικό καμβά των Messier 13, με μια φαρδιά πινελιά ψυχεδέλειας να ολοκληρώνει την εικόνα. Πέρα από το τελευταίο single τους “Fandango”, έπαιξαν κομμάτια που θα βρίσκονται στο επερχόμενο ντεμπούτο άλμπουμ τους, για την κυκλοφορία του οποίου δεν έδωσαν υποσχέσεις, αλλά μετά την εμφάνισή τους βρίσκεται σίγουρα στο στόχαστρό μου. Τίποτα πιο ευχάριστο από όταν πετυχαίνεις ένα support γκρουπ που δεν γνώριζες και σε κερδίζουν με τέτοιο τρόπο.
Περίπου μια ώρα από την έναρξη της βραδιάς ήρθε και η ώρα για το κυρίως event, τους Youth Valley, που μετά και από ένα επιτυχημένο kickstarter campaign για την ηχογράφηση ενός ντεμπούτου άλμπουμ φαίνεται να έχουν δημιουργήσει αρκετό hype γύρω απ’ το όνομά τους, δικαιολογημένο εδώ που τα λέμε από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν ένα εξαιρετικό EP σαν το “Young Sad Lovers”.
Μετά το εισαγωγικό “”Wrong Side of the Wall” ακολούθησε το “Untouched”, ένα χαρακτηριστικό για το ύφος της μπάντας νεορομαντικό jangle-pop κομμάτι σχολής Smiths, με τον Joseph με την άρθρωσή του να φέρνει στο νου τον θρυλικό κάποτε τραγουδιστή τους (ακατανόμαστο πια λόγω απεχθών δηλώσεων – τί να κάνουμε, μας ράγισε την καρδιά των fans η πτώση τέτοιου ειδώλου). Αφού στη συνέχεια έπαιξαν τα “Jean Moreas” και “Promising young man”, ακολούθησε το highlight και αδιαμφισβήτητο hit single “I Don’t Want To Go Out With You Veronica”, που με την earworm μελωδία του σίγουρα “έψησε” και τον τελευταίο δύσπιστο παρευρισκόμενο. Κι όλα αυτά καθώς στο background προβάλλονταν σκηνές από κινηματογραφικές ταινίες όπως “Breakfast Club”, “Kramer vs Kramer” και “Dead Poets Society” (φυσικά δεν θα παρέλειπαν την κατ’ εξοχήν νεορομαντική ταινία των 80’s), συμβάλλοντας έτσι στη νοσταλγική διάθεση, από την οποία έτσι κι αλλιώς διακατέχεται η γλυκόπικρη μουσική τους.
Επόμενη κίνηση από την μπάντα, σε μια σειρά που όλο και φανέρωνε ότι η παρτίδα θα κατέληγε σε ματ υπέρ τους, η διασκευή στο πολυαγαπημένο του κοινού “Pictures of You” των Cure, με τον Joseph να αποτίει φόρο τιμής στον Robert Smith, έτερη όπως φαίνεται, πέραν του ακατονόμαστου, τραγουδιστική επιρροή του. Αφού επέστρεψαν για δεύτερη φορά στα κομμάτια του EP τους με το “Father Forgets”, ήρθε ώρα να πάρουμε περισσότερη γεύση από το προαναφερθέν επερχόμενο άλμπουμ, με μερικά κομμάτια στα οποία έδειξαν ένα ακόμη πιο δυναμικό πρόσωπο, κοντύτερα στις post-punk ρίζες του νεορομαντικού ιδιώματος.
Το πρώτο εκ των οποίων “He Left” ήταν για μένα μεγάλη αποκάλυψη, καθώς είχα καιρό ν’ ακούσω παρόμοιο συνδυασμό shoegaze με post-punk (post- γενικώς), η πρωταγωνιστούσα μπασογραμμή του οποίου μου θύμισε Prolapse (όσοι δεν τους γνωρίζετε, ΜΗ γκουγκλάρετε το όνομα, λόγω της σημασίας της λέξης θα το μετανιώσετε). Επόμενα νέα κομμάτια το instrumental “February”, αφιερωμένο σε όλους εμάς τους ρομαντικούς “χειμωνάκηδες”, πριν το προτελευταίο, ύμνο στην τσαγκαροκυριακή “Sunday on Monday”.
Για το φινάλε, αφού τα αιτήματά μας για περισσότερο δεν βρήκαν ανταπόκριση λόγω περασμένης ώρας, ο Joseph κάλεσε την Αγγελική και τους κιθαρίστες των Messier 13 στη σκηνή, όπου βρισκόταν ήδη μαζί με τους Youth Valley ο Aki Rei (πως στο καλό καταφέρνει/προλαβαίνει αυτός ο άνθρωπος να είναι αναμεμειγμένος με τόσα από τα καλύτερα σχήματα της εγχώριας σκηνής;) για μια μαγευτική εκτέλεση του “Young Sad Lovers”. Φεύγοντας, οι Youth Valley ευχήθηκαν κατά την παράδοση “και του χρόνου”, μόνο που μετά από μια εμφάνιση σαν κι αυτή, ακούγεται πολύ μακρινό – εγώ τουλάχιστον θέλω να τους ξαναδώ συντομότερα.