Η συγκεκριμένη κριτική μάλλον πρόκειται για γενικευμένη κριτική για τη δουλειά του Yohualli παρά για το ομώνυμο album του. O Yohualli, λοιπόν, κυκλοφόρησε το συγκεκριμένο album τον Αύγουστο του 2015 αλλά μόνο πριν από λίγες ημέρες έκατσα και άκουσα τη δουλειά του. Πραγματεύεται ένα ταξίδι στα πιο βαθιά μονοπάτια του νου με atmospheric black metal στοιχεία και πολύ μα πολύ πάθος. Η μουσική του είναι σχεδόν χαοτική με το atmospheric στοιχείο απλά να προσθέτει μια εσάνς φωτός σε όλο το έρεβος και την αναρχία του δίσκου. Εξαίρετη ροή σαν δύναμη από μια μόνο γροθιά, τη γροθιά ενός μόνου μουσικού, ενός νομά της νύχτας…
Ο Yohualli είναι το τρανό παράδειγμα ότι ένας άνθρωπος αν αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει μπορεί να γίνει πραγματικά κύριος της δουλειάς του και ο μόνος κοσμοναύτης αυτής. Χωρίς κάτι “διπλό”, “επαναλαμβανόμενο” κλπ, τα λεπτά του δίσκου περνούν θαυμάσια με το ενδιαφέρον μου όλο και να αυξάνεται. Το “Nocturnity – I” και το “Miquiztli” είναι για εμένα τα δύο κορυφαία κομμάτια του δίσκου καθώς είναι σαν ένας εξαιρετικός πρόλογος και πρόλογος… Παρ’ όλα αυτά, τα υπόλοιπα κομμάτια, εκτός του “Nocturnity – IV”, και να έλειπαν δεν νομίζω να με ενοχλούσε κάτι. Επιπροσθέτως, η παραγωγή και η επιμέλεια του EP παρ’ όλο που φθάνει σε επίπεδο κλασικού ήχου θαρρώ πως αν είχε περισσότερο βάθος και ήταν λίγο πιο προσεγμένη θα έδινε και άλλο κύρος στο EP.
Όμορφος δίσκος και εξαιρετικά υποσχόμενος καλλιτέχνης…
Παρεμπιπτόντως το “Miquiztli” ίσως είναι ένα κομμάτι που σίγουρα θα με συντροφεύει για πολλές νύχτες ακόμα, θανατηφόρο δείγμα / δήγμα.