Αρχές του 2021 και σκάει ένα single με τίτλο ”Fixer Upper”, από μια παρέα από το Leeds ονόματι Yard Act. Ένα σατιρικό αφήγημα περί εξευγενισμού που παραείναι εθιστικό για να περάσει απαρατήρητο. Αρκετούς μήνες μετά πολλοί ήταν εκείνοι που περίμεναν με ανυπομονησία το ντεμπούτο αυτής της άκρως ενδιαφέρουσας βρετανικής μπάντας. Το The Overload έρχεται αρχές του νέου έτους από την Island για να επιβεβαιώσει το hype που είχε δημιουργηθεί.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για έναν πολιτικοποιημένο δίσκο, με την έννοια πως αναπτύσσει μια πολύ συγκεκριμένη άποψη για την κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μας χαρίζουν ένα άκρως απολαυστικό, γκρουβάτο και χορευτικό Post-punk, και όχι μόνο, album, γεμάτο σαρκαστικές περιγραφές, καυστικό σχολιασμό της καθημερινότητας στην Βρετανία, δείχνοντας με το δάχτυλο μια κοινωνία σε παρακμή. Με μια εξαιρετική αφηγηματική δεινότητα, δημιουργούν θα λέγαμε ένα σύνολο χαρακτήρων που κάνουν την εμφάνισή τους σε πολλά κομμάτια, όπως στο ”Tall Poppies”, όπου μαθαίνουμε για την ζωή ενός ποδοσφαιριστή Joe (από γέννηση ως θάνατο) για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως το μόνο που τελικά κάνουμε σε αυτήν την ζωή είναι να προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα. Για τις ιστορίες των κομματιών θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, οπότε ας επικεντρωθούμε στο γεγονός πως έχουν καταφέρει να ενώσουν όλα τα κομμάτια του παζλ: αντισυμβατικό πνεύμα, που μας θυμίζει τους αγαπημένους Sleaford Mods, υποδειγματική ανάμειξη ειδών, post-punk με funky μπασογραμμές αλλά και ποπ αναφορές, (βλ. ”Dead Horse’‘, ”100% Endurance”) και μια νέα φρέσκια ομολογουμένως οπτική του post-punk.
Ο απολαυστικός κυνισμός των Yard Act με την προφορικότητα της ερμηνείας, θυμίζει άλλοτε Dry Cleaning και άλλοτε φυσικά τον Mark E. Smith των The Fall, που θα αποτελεί μάλλον για πάντα σημείο αναφοράς. Ανεπιφύλακτα προτείνω να δώσετε χρόνο όχι μόνο για μια ακρόαση, αλλά για πολλές. Είναι ενδιαφέροντες, αυθάδεις και ταλαντούχοι ”lads” που αξίζουν την προσοχή μας.