Οι Wolvserpent είναι μια μπάντα η οποία ανέκαθεν από τις συνθέσεις τους ξεχύλιζαν καταράκτες ερεβώδους καλαισθησίας και πάθους μέσω -μέχρι και απλοϊκών- δονήσεων. Μετά απο μια εξαιρετική δουλειά το 2013 οι Wolvserpent φαίνεται ότι χτύπησαν και πάλι τον κώδωνα της ύπαρξης με το “Aporia:Kāla:Ananta”.
Σχεδόν ανατριχιάζοντας για άλλη μια φορά από το πόσο δυνατά μπορεί να σε ταρακουνήσουν κάποιες κλιμακωτές και βαθιές δονήσεις – όπως είναι αυτές στις συνθέσεις των Wolvserpent – απήλαυσα κάθε δευτερόλεπτο του συγκεκριμένου ακούσματος χωρίς καμία αμφιβολία ή περαιτέρω σκέψη. Εν μέσω της ακρόασης όταν άρχισε το βιολί να “γεννάται” μέσα από τη σιωπή ένιωσα σχεδόν το δέρμα μου ν’ αναπνέει και τους μύες μου να ταλαντεύονται με κάθε αλλαγή του. Οι Wolvserpent με μια απλοϊκότητα που θα ζήλευαν πολλοί εξυψώνουν τον ακροατή τους πέρα από το νοητό σύμπαν και τον αφήνουν να χορέψει σε ρυθμούς που μόνο εκείνοι ξέρουν…
Ξαφνικά μέσα στην απόλυτη αρμονία η φωνή του Blake K. Green έρχεται να ταρακουνήσει τις “συμπαντικές γραμμές” της μουσικής του και να λειτουργήσει σχεδόν σαν ένα παθιασμένο γδάρσιμο στο σώμα του ακροατή. Τα επίπεδα της μουσικής τους αρχίζουν και αυξάνονται σιγά μέχρι που φθάνουν στο ζενίθ τους και έπειτα σκορπίζονται σαν αστερόσκονη στο χάος.
Ενώ η θλίψη πιάνει μεγάλο κομμάτι της μουσικής τους, δεν θα μπορούσα παρά να κλείσω τα μάτια μου και να χαμογελάσω ακούγοντας την δουλειά τους στο “Aporia:Kāla:Ananta”… Μακάρι όλη η θλίψη του κόσμου να μπορούσε να αποδοθεί με αυτόν τον τρόπο, αυτό το πάθος και υπό αυτή τη μορφή…