Αρκετές μπάντες της deathcore σκηνής έχουν επιχειρήσει με την πάροδο του χρόνου να πειραματιστούν και γενικά να αλλάξουν κάπως τον ήχο τους. Μερικές από αυτές τα έχουν καταφέρει, ενώ άλλες έχουν αποτύχει παταγωδώς (π.χ. Suicide Silence). Στην πρώτη κατηγορία πρέπει να υπερηφανεύονται ότι ανήκουν και οι Whitechapel, οι οποίοι πετυχαίνουν με κάθε νέα τους κυκλοφορία να πηγαίνουν την μουσική τους ένα σκαλοπάτι πιο πάνω. Αυτό ακριβώς συνεχίζουν να κάνουν και με το καινούριο τους πόνημα, “The Valley”, το οποίο έρχεται τρία χρόνια μετά το πολύ καλό “Mark of the Blade”.
Σε αυτόν τον δίσκο οι Αμερικανοί πειραματίζονται όσο ποτέ πριν και πραγματικά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει 100%. Πέραν των κομματιών που θυμίζουν το παρελθόν τους, έχουν προσθέσει και αρκετές περισσότερες μελωδίες, χωρίς φυσικά να κάνουν έκπτωση στην επιθετικότητά τους. Έχουμε να κάνουμε με ό,τι πιο ασήκωτο συναισθηματικά μας έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα, μιας και οι στίχοι αναφέρονται κατά κύριο λόγο στις δυσκολίες της παιδικής ηλικίας του frontman, Phil Bozeman. Για αυτό άλλωστε υπάρχει και η φράση “Based on true events” στο εξαιρετικό εξώφυλλο.
Για αυτούς που πιστεύουν ότι τα καθαρά φωνητικά δεν έχουν θέση στο deathcore, έρχεται ο κύριος Bozeman να τους κλείσει το στόμα. Εκτός από τα γνωστά φωνητικά του, που είναι βγαλμένα από την κόλαση, μας αφήνει άναυδους με τα αρρωστημένα του clean vocals, που σε ορισμένες στιγμές φέρνουν στο μυαλό κάτι από Maynard. Μια μικρή γεύση για αυτές του τις ικανότητες είχαμε πάρει και από την προηγούμενη κυκλοφορία τους (βλ. “Bring Me Home”), αλλά εδώ πραγματικά παραδίδει μαθήματα ισορροπώντας πλήρως τη συγκίνηση με την οργή. Χωρίς αμφιβολία ένας από τους καλύτερους frontmen εκεί έξω.
Όσο περισσότερο ακούς τον “The Valley”, τόσο περισσότερο δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις κάποια συγκεκριμένη σύνθεση. Ενδεικτικά μερικές από τις κομματάρες, που θα ακούσεις, είναι τα υπέρβαρα “Forgiveness Is Weakness” και “Brimstone”, το “Hickory Creek” που σε διαλύει ψυχολογικά, το “Black Bear” με το αδιάκοπο groove – άρισμα, το “When a Demon Defiles a Witch” με τους ανατριχιαστικούς στίχους και φυσικά το “Third Depth”, που τα καθαρά φωνητικά θυμίζουν κάτι από A Perfect Circle.
Οι Whitechapel τα κατάφεραν περίφημα, χωρίς να παραμένουν στάσιμοι μουσικά. Το “The Valley” είναι πιθανότατα ό,τι καλύτερο μας έχουν προσφέρει από την εποχή του “This Is Exile” και ένας ακόμα λόγος να δώσεις respect σε αυτή τη μπάντα είτε είσαι οπαδός της είτε όχι.