Τα τελευταία χρόνια η φάση έχει πάει στον Καναδά. Χωρίς φυσικά να έχουν ανακαλύψει εξ αρχής τον τροχό, η τελευταία φουρνιά από μπάντες που έχουν καταφέρει να περάσουν τα σύνορα, αποδεικνύουν πως μπορούν να δώσουν νέα πνοή σε αρκετά μουσικά genres που έχουν πάρει προ πολλού τον κατήφορο. Από τους ψυχεδελικούς Black Mountain έως το διαολεμένο noise rock των Metz, αυτό το μέρος του κόσμου έχει πλέον μια ζωντάνια και πρωτοτυπία που είχαμε καιρό να συναντήσουμε.
Στους White Lung από το Vancouver, βρίσκεις τον ιδανικό τρόπο που θα έπρεπε να παίζεται το punk rock στις μέρες μας. Οι κιθάρες είναι κοφτερές, τα τύμπανα της Anne-Marie Vassiliou (ναι, κάπου από δω κατάγεται το κορίτσι) έχουν τη δυναμική που χρειάζεται για να πάθεις καρδιακό επεισόδιο, το μπάσο προσπαθεί να συμμαζέψει την παράνοια κρατώντας το ρυθμό, ενώ τα φωνητικά της Mish Way φτύνουν δηλητήριο προς όλες τις κατευθύνσεις. Η διαφορετικότητα αυτής της μπάντας όμως, κρύβεται στο γεγονός ότι όλα αυτά τα κάνουν σωστά χωρίς να ξεπουλάνε το ταλέντο τους από την πρώτη στιγμή. Γι’ αυτό και μόνο τον λόγο, οι μουσικές τους έχουν ξεπεράσει ήδη τον μικρόκοσμο της punk κουλτούρας, και έχουν περάσει και σε πιο mainstream σαλόνια. Φαντάσου δηλαδή την φάση που έκαναν οι Gossip πριν πολλά χρόνια με τον πρώτο τους δίσκο, αλλά με κόπο και με νόημα.
Αν το “Deep Fantasy” του 2014 κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμα του, το φετινό ”Paradise” σου δίνει το χώρο και τον αέρα να το σκεφτείς και λίγο. Οι ταχύτητες έχουν πέσει, αλλά όχι και η ένταση. Η αισθητική τους έχει πιο ευάλωτο χαρακτήρα, παρά επιθετικό. Η κιθάρα του Kenneth William μπορεί να αλωνίζει και πάλι, αλλά αυτή τη φορά αρκετά effects δίνουν χώρο στα χαρακτηριστικά (τύπου Blondie on Speed) φωνητικά και τους στίχους της Way να αναπνεύσουν. Πέραν του αγχωτικού εναρκτήριου “Dead Weight” και του επόμενου “Narcoleptic”, οι δομές είναι σαφώς πιο pop και φιλικές προς τον ανυποψίαστο ακροατή. Ίσως η καλύτερη στιγμή του δίσκου να είναι το “Demented” παρέα με το “Kiss me When I Bleed”,αλλά η σχεδόν μισάωρη διάρκεια του δεν σου αφήνει και ιδιαίτερα περιθώρια να ξεδιαλέξεις στιγμές.
Οι White Lung βρίσκονται στο μεταίχμιο της καριέρας τους. Όχι επειδή με τον καιρό χαλαρώνουν (προς το καλό), αλλά επειδή βρίσκονται σε εκείνο το σημείο που το επόμενο τους βήμα μπορεί να τους φέρει στο προσκήνιο. Και φυσικά το αξίζουν και με το παραπάνω.