Οκτώ χρόνια μετά την βραδιά που οι Whereswilder συστήθηκαν στο Αθηναϊκό κοινό στην σκηνή του Six D.O.G.S., ήρθε η στιγμή να μας παρουσιάσουν live τον τρίτο τους δίσκο, Movement In Place στον ίδιο χώρο. To νέο κεφάλαιο στην ιστορία της μπάντας καθυστέρησε με δική τους πρωτοβουλία λόγω καραντίνας, εφόσον ήταν πολύ σημαντικό για τους ίδιους να μπορέσουν να το παρουσιάσουν όπως θα ήθελαν, μπροστά στο κοινό τους.
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζαρμπαλάς / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπανικολάου
Την συναυλία άνοιξαν οι Odysseas Phone Orchestra, μπάντα του ταλαντούχου κιθαρίστα/τραγουδιστή Οδυσσέα Τζιρίτα. Δεν είχα πρότερη επαφή με την μουσική τους, όμως το όνομα του Οδυσσέα έχει κάνει αρκετό «θόρυβο» και έχοντας δει τα 2/3 της μπάντας με άλλα σχήματα περίμενα κάτι δυνατό, και δεν απογοητεύτηκα. Αλλάζοντας αβίαστα είδη και στυλ τόσο από κομμάτι σε κομμάτι όσο και μέσα στις ίδιες συνθέσεις, οι Odysseas Phone Orchestra απέδωσαν δυναμικά το σετ που αποτελούταν κυρίως από συνθέσεις του τελευταίου δίσκου, Gonzo Bliss. Έκλεισαν την εμφάνισή τους με ένα εντυπωσιακό και μανιώδες guitar jam σε μια ακυκλοφόρητη σύνθεση, και κέρδισαν τον κόσμο που είχε έρθει από νωρίς στο μαγαζί.
Mετά από σύντομο διάλειμμα και αφού πλέον ο χώρος του Six D.O.G.S είχε γεμίσει, οι Whereswilder ανέβηκαν στην σκηνή και ξεκίνησαν το show με το closing track του νέου δίσκου, “On the Line”. Από την πρώτη στιγμή ήταν έκδηλος ο ενθουσιασμός τους για την επιστροφή στην σκηνή, και τους βοήθησε ο πραγματικά φοβερός ήχος. Οι χροιές σε όλα τα όργανα ήταν εκπληκτικές, και τα αψεγάδιαστα παιξίματα σε συνδυασμό με το εμφανές δέσιμο της μπάντας συνέβαλαν σε ένα άψογο αποτέλεσμα. Επιλεγμένα hits από τα “Hotshot” & “Yearling” συνόδευσαν τα κομμάτια του “Movement In Place”, το οποίο είχε προφανώς την τιμητική του και παίχτηκε (σχεδόν) στην ολότητά του. Μάλιστα στα δύο singles που είχαν προλογίσει τον δίσκο, “The Wrong Way In” και “Helping Hand”, ήταν και εκεί που παρατήρησα την μεγαλύτερη συμμετοχή του κοινού, που δυστυχώς δεν ακολουθούσε την διάθεση της μπάντας και παρέμενε νωθρό για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μετά από ένα χορταστικό show περίπου 20 κομματιών, ένα φοβερό drum solo και το απαραίτητο encore, οι Whereswilder μας αποχαιρέτησαν νικητές εν μέσω χειροκροτήματος, εφόσον η επιλογή τους να περιμένουν το live για την κυκλοφορία του τρίτου τους δίσκου τους δικαίωσε πλήρως.
ΥΓ. Μοναδικό ψεγάδι κατά την γνώμη μου ήταν ότι η μοντέρνα αισθητική του χώρου με τα visuals στην οθόνη πίσω από την σκηνή δεν «έδενε» με την vintage ατμόσφαιρα της μπάντας, και έπαιρνε άθελά της κάτι από το vibe.