Εκείνη την Πέμπτη πίστεψα πραγματικά ότι θα παίζαμε παλέρμο με τους θαμώνες του Six D.O.G.S. Κάτι η απεργία των περισσότερων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, κάτι το κρύο, κάτι η επερχόμενη συντέλεια του κόσμου, κάτι ότι έφτασα 10 παρά και ο κόσμος μετριόταν στα δάχτυλα… Well, έπεσα έξω.
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Φωτογραφίες: Χάρης Παππάς
Hope Thinks Infinite
Μέχρι τις 22:30 που ανέβηκαν στη σκηνή τα μέλη των Hope Thinks Infinite, ο αριθμός των θαμώνων πλησίαζε την 50άρα και ανέβαινε, ενώ αργότερα υπολογίζω πως ήμασταν περισσότερα από 150 άτομα. Παραπάνω από καλά δηλαδή για μέρα απεργίας των μέσων.
Ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα τους Hope Thinks Infinite, καθώς στο τελευταίο live των Maybeshewill στην Αθήνα, που ήτανε ένα από τα δύο opening acts, δεν κατάφερα να πάω. Το πρόγραμμά τους ξεκίνησε ιδιαίτερα χαλαρά θα έλεγα, στα γνώριμα post-rock μονοπάτια, και όσο πέρναγαν τα κομμάτια, τόσο πιο ενδιαφέρουσες συνθέσεις ακούγαμε και τόσο περισσότερο με κέρδιζαν. Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός [δεν περίμενα λιγότερα από το Six D.O.G.S.] και η ενέργειά τους στα ύψη, ενώ προσωπικά, από τα 3-4 κομμάτια που ξεχώρισα, το τελευταίο ήταν το αγαπημένο μου, με τον πληκτρά να “boostάρει” τον drummer με ένα ακόμα tom.
We.own.the.sky
Ο κόσμος ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του και περί τις 12 παρά ετοιμάζουν τα πετάλια τους και ανεβαίνουν στη σκηνή οι we.own.the.sky.. Ατόφιος post-rock ήχος και εκτόνωση θα πω, και νομίζω περιέγραψα την εμφάνισή τους όσο πιο λακωνικά γίνεται. Ο κόσμος φάνηκε να ξέρει αρκετά από τα κομμάτια τους ενώ το αποκορύφωμα έγινε στο “Penny for Your Thoughts”, με την ντισκόμπαλα του μαγαζιού να δίνει άλλο feeling και το βίντεο από τον projectorα να μας σκαλώνει περισσότερο. Εκτός από γνωστά και παλιά τους κομμάτια παίχτηκαν και καινούρια που θα συμπεριληφθούν σε επερχόμενη κυκλοφορία τους, ενώ όλα χειροκροτήθηκαν πάρα πολύ θερμά από το κοινό. Μου άρεσαν πολύ τα drums και το μπάσο, χωρίς φυσικά να ρίχνω τις 3 κιθάρες, οι οποίες ήταν έμπειρες και δουλεμένες στο είδος. Απολαυστικότατη εμφάνιση.
Αυτό που βλέπω αυτά τα 1-2 τελευταία χρόνια είναι ότι η post-rock/post-metal σκηνή στην Ελλάδα ανεβαίνει σημαντικά, και αυτό μ’ αρέσει! Πήγαινα για ένα χαλαρό live, οπότε ειλικρινά, δεν περίμενα να ξυπνήσω με πιασμένο σβέρκο την επόμενη μέρα, κι όμως έγινε. Μπράβο και στις δύο μπάντες!
