“Ρε συ, το Gagarin το παραδέχομαι, ζητάει από όλες τις μπάντες να προσαρμόσουν τις τιμές τους στο merch για να κόβει πάντα αποδείξεις”
“Καλά σοβαρά μιλάς τώρα; Μπράβο τους…”
Δεν προλαβαίνει να τελειώσει η συζήτηση και για αυτόν ακριβώς το λόγο όπως μάθαμε αργότερα οι WASP παρ’ ολίγο να τινάξουν τα πάντα στον αέρα…χάος, πανδαιμόνιο στη Λιοσίων από εκατοντάδες φίλους της μπάντας που για μία ακόμη φορά στήριξαν τον…πολύ Blackie Lawless. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, η κόλα Α4 σκίζεται από τον πίνακα ανακοινώσεων και μας αναφέρεται ότι η συναυλία θα ξεκινήσει με καθυστέρηση γιατί το staff χρειαζόταν χρόνο για να ξαναστήσει τη σκηνή, από την οποία έλειπαν τα πάντα από το προαναγγελθέν “εντυπωσιακό show” των WASP…κοντά 2 ώρες αναμονής και οι στίχοι της μπάντας “The Torture Never Stops”, πήγαιναν γάντι για όλους όσους πηγαίνουμε σε live σε αυτή τη χώρα…άντε μάζεψε μετά και την φωτογράφο του RockinAthens…”Αχ…τι Θεός ο Blackie!!!”…πόση υπομονή να κάνει κάποιος;
Ειρωνική ανταπόκριση: Χρήστος Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Α! έγινε και μία συναυλία! Δεν κράτησε πολύ, μη φανταστείτε…περίπου 75 λεπτά! Τι δίωρα show και αηδίες; Τι value for money και αρλούμπες! Ό,τι πει ο θεός Blackie Lawless. Άμα ζητήσει και delivery επί σκηνής, θα του το φέρουμε και θα του χαϊδέψουμε και το -εμφανέστατο- προγουλάκι του…το gossip στις πρώτες σειρές μίλαγε για αποτυχημένη πλαστική αλλά δεν θα γίνουμε και Στάρι Channel.
Για να πάμε στο παρασύνθημα όμως, οι WASP ανέβηκαν στη σκηνή περίπου στις 12 παρά, για να δώσουν το show τους. Αντικειμενικά; Η απόδοση της μπάντας, θεωρώ ότι κάλυψε τις προσδοκίες μου αλλά και των περίπου 900 ανθρώπων που κατέθεσαν τον οβολό τους σε τόσο δύσκολες εποχές, για μία μπάντα που μας έχει επισκεφθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Λειψό show, λειψά σκηνικά αλλά τουλάχιστον ο -φανερά- τσιτωμένος Blackie Lawless έβγαλε τον αυθεντικό του εαυτό (λογοπαίγνιο με το “The Real Me” ε; ε; ε;) , ακόμη και για αυτή τη λίγη ώρα που τον απολαύσαμε.
Συγκινητική η μισάωρη απόδοση του “The Crimson Idol”, ειδικά για κάποιον που τους έβλεπε πρώτη φορά. Ευτυχώς, αυτά τα 75 λεπτά που τους είδαμε, ήταν καθαρός χρόνος, χωρίς solos, χωρίς ηχογραφημένα μέρη. Απολαυστικοί σε στιγμές στα χιτάκια τους, που μας πήραν το κεφάλι. Ωστόσο, κύριοι των WASP (γιατί εδώ ΔΕΝ έφταιγε ο διοργανωτής) είπατε 2 ώρες. Πληρώνουμε 2 ώρες rock και ακούσαμε τα μισά…Και εκεί που λες “πάλι καλά, τουλάχιστον αυτό που είδαμε, ήταν στο μέτρο του δυνατού αυτό που έπρεπε”, μαθαίνεις ότι η μπάντα την επόμενη μέρα δεν εμφανίστηκε καν στη Θεσσαλονίκη για να κάνει τη γαμημένη -συγγνώμη- τη δουλειά της, για την οποία κάποιοι πλήρωσαν ένα ολόκληρο μεροκάματο…ντροπή κύριοι των WASP…ντροπή σας…
On Your Knees, The Torture Never Stops, The Real me, L.O.V.E. Machine, Wild Child, Sleeping In The Fire, Forever Free, I Wanna Be Somebody, Crimson Idol Medley (The Titanic Overture, The Invisible Boy, The Idol, The Real Misconceptions Of Me) Encore: Heaven’s Hung In Black, Blind In Texas