Πρόσφατη ανακάλυψη για εμένα οι Voyager και πριν καν προλάβω να χορτάσω τη μέχρι τώρα δισκογραφία τους, σκάει μύτη ο καινούριος τους δίσκος, που φέρει τον τίτλο “Colours In The Sun”. Ακόμα μαγεμένος από το “Ghost Mile” (2017) και με τα αυτιά μου απόλυτα συγκεντρωμένα στο νέο τους πόνημα, συνειδητοποιώ πως οι Αυστραλοί φίλοι μας έχουν τρομακτική ρέντα τα τελευταία χρόνια.
Για όσους (κακώς) δεν τους γνωρίζουν, οι Voyager είναι ένα πενταμελές συγκρότημα που παράγει progressive metal εξαιρετικής ποιότητας και το οποίο έχει αναπτύξει έναν πολύ ξεχωριστό, προσωπικό ήχο. Δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσεις κομμάτι τους και να αναρωτηθείς ποιος το έχει γράψει. Ίσως για αυτό να ευθύνεται ο υψίφωνος Estrin με το πολύ συγκεκριμένο τραγουδιστικό ύφος που έχει αλλά και με τον τρόπο που επενδύει τις συνθέσεις με τα keyboards. Τα πλήκτρα είναι που σου φέρνουν στο μυαλό μπάντες όπως Depeche Mode, ενώ τα vocal lines σε παραπέμπουν σε mainstream pop και όλα αυτά μέσα σε ένα ξεκάθαρα progressive περιβάλλον.
Σε αυτόν τον δίσκο έχουν κάνει την καλύτερη συνεργασία της φετινής χρονιάς και η οποία έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και καιρό. Ο λόγος για τον frontman των Leprous (insert heart emoji) Einar Solberg, στο κομμάτι “Entropy” που στέκεται στη μέση του album και το οποίο εύκολα ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα, χωρίς να διαφεύγει από την ατμόσφαιρα που έχει θεμελιωθεί στα προηγούμενα τέσσερα κομμάτια. Όπως πάντα τα περισσότερα κομμάτια τους, λόγω της λυρικής χροιάς του Estrin, είναι αρκετά «χαρωπά» ας πούμε, ωστόσο συχνά θα συναντήσεις απότομες εναλλαγές ύφους με την εισαγωγή σκληρών riffs που μπορεί να πνίξουν την φωνή του Estrin (π.χ. στο εισαγωγικό κομμάτι του δίσκου, “Colours”, στο “Reconnected” και στο “Water over the Bridge”).
To πρώτο μέρος του δίσκου είναι εκείνο το οποίο πρόσκειται περισσότερο στο pop πνεύμα των Voyager, χωρίς να του λείπουν οι πιο βαριές στιγμές ή οι εξαιρετικές μεταβάσεις από το ένα θέμα στο επόμενο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα “Saccharine Dream” και “Brightstar” (είναι αστείο το γεγονός ότι τα πιο ωραία pop κομμάτια πλέον τα συναντάς στον χώρο της progressive rock/metal). Το δεύτερο μισό του “Colours” έχει και το περισσότερο ενδιαφέρον, για εμένα. Το chorus του “Runaway” είναι επί της ουσίας μία μουσική κόλλα στιγμής, ενώ ο τρόπος που έχουν χτίσει το “Sign of the Times” είναι μαγικός.
Κατεβάστε το, αγοράστε το, ακούστε το σε YouΤube και Spotify
